En vanzelfsprekend bijna ging het zaterdagavond mis, met de QR-code. Lange rijen, en een haperende app. De NOS was paraat, om Hugo te helpen.

Niet weer een avond waarin op Twitter de hashtag #Hugokanniks zou domineren, was blijkbaar de gedachte. Dus werd er op Teletekst al een reddingspoging ingezet, die later op de avond prompt werd gewist: In de laatste alinea stond de opmerking dat een reden voor de problemen mogelijk was dat het QR-gedoe mogelijk last had va een DDoS-aanval – kennelijk met de gedachte dat de meerderheid van de lezers toch niet weet wat dat is, behalve dat zoiets het correcte werk van websites bemoeilijkt.

In feite is het een soort probleem dat ook ontstaat bij overbelasting: anders gezegd, als een website niet is voorbereid op de hoeveelheid verkeer die zij te verwerken krijgt. Om dat goed in orde te hebben was in dit verband een taak van het ministerie van minister De Jonge. Een reden om toch maar weer #Hugokanniks in te zetten.

Later op de avond had de staatsomroep de eerste tweet met de eerste poging tot ontlasting van de minister al verwijderd, en kwam toen met bovenstaande: Iemand in Hilversum had beseft dat het suggereren dat de wappies een DDoS-aanval hadden gedaan op de QR-code-site een potsierlijke verdachtmaking was.

Navraag leerde me dat je zo’n code – als je verstandig bent – opvraagt alvorens de stad in te gaan – het ding blijft tenminste 12 uur werkzaam en opvraagbaar via je mobieltje. Mensen die in zo’n rij terecht kwamen waren dus idioten.

Ook dat is nuttige kennis – voor de volgende keer. Het valt derhalve te hopen dat de staatsomroep dit stukje ook leest, zodat ze mensen een volgende keer tijdig kunnen dresseren de juiste manoeuvres te maken. Als dat iemand interesseert, natuurlijk.

Dit zijn wel dagen dat ik blij ben geen mobiele smartphone te bezitten. Het is deprimerend het ding per direct in een glas wijn te deponeren elke keer dat iets van deze categorie ongein je overkomt. En dat is veel te vaak, heb ik al gemerkt.