Progressieve blindheid
Toon Kasdorp verbaast zich over zowel de progressieve blindheid van politici als de blindheid van het electoraat hiervoor.
Ik schrijf, zoals U weet, in het Nederlands maar er zijn dagen dat ik meer lezers heb in de VS dan in Nederland. Dat moeten wel haast Nederlanders van geboorte zijn, denk ik dan, want om zoiets als mijn stukjes in een Googlevertaling te gaan lezen lijkt me een straf. Dat doen de meeste mensen niet.
Ik denk dat de reden, waarom veel Nederlandse intellectuelen weinig zien in mijn stukjes, is dat zij ze te rechts vinden, terwijl ik in de VS meer iemand van het midden ben. Nederland is waarschijnlijk het meest progressieve land in de wereld. Niet het Nederlandse volk als zodanig, dat is eerder aan de conservatieve kant, maar de Nederlandse elite en met name dan de politieke elite, ook als de partijen die ze vertegenwoordigen van huis uit conservatief zijn. Ik denk niet dat er veel landen zijn waar de politiek zover van de gewone mensen afstaat als bij ons.
Neem het CDA, vanouds het conservatieve tegenwicht van de Partij van de Arbeid of de VVD, een partij die ooit, in de tijd van Wiegel, zelf als rechts radicaal heeft gegolden. De manier waarop deze partijen zich nu opstellen tegenover nieuwkomers als Geert Wilders en nu weer Thierry Baudet is krampachtig. De PVV en het F.v.D. worden als racistisch en ultra rechts bestempeld, terwijl ze objectief gezien keurig binnen de grenzen blijven van wat democratisch geoorloofd is. Ze wijzen geweld van de hand en als Wilders het lidmaatschap van zijn partij beperkt tot zich zelf en een door hem gecontroleerde stichting, dan doet hij dat juist om een democratisch beleid te kunnen voeren. Hij wil daarbij niet geblokkeerd worden door werkelijk rechts radicale types, die zijn partij niet vanwege het programma opzoeken, maar omdat de PVV nu eenmaal als de meest rechtse in Nederland geldt.
De minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren heeft in de Ien Dales lezing Thierry Baudet bekritiseerd omdat hij weigerde afstand te nemen van een Surinaamse partijgenoot van Hindoestaanse afkomst. Die had opgemerkt dat het zwarte ras minder intelligent is dan het blanke en dat vond ze racistisch.
Volgens het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie betekent racisme of raciale discriminatie “elke vorm van onderscheid, uitsluiting, beperking of voorkeur op grond van ras, huidskleur, afkomst of nationale of etnische afstamming die ten doel heeft de erkenning, het genot of de uitoefening, op voet van gelijkheid, van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel gebied, of op andere terreinen van het openbare leven, teniet te doen of aan te tasten, dan wel de tenietdoening of aantasting daarvan ten gevolge heeft.”
Het is duidelijk dat hier bedoeld wordt om mensen, ongeacht hun ras of etniciteit, als gelijkwaardig te behandelen. Het wil niet zeggen dat alle rassen gelijk zijn en dat zou ook moeilijk vol te houden zijn. Of je je nu baseert op IQ testen bij de keuring voor de militaire dienst, op het aantal Nobelprijswinnaars, op het succes van beschavingen in materiële zin, of verzin nog maar een aantal andere criteria waarmee je rassen of etnische groeperingen van elkaar kunt onderscheiden, er zal altijd uitkomen dat Europese culturen het beter doen dan de Afrikaanse. Met name als je onder Afrikaanse culturen verstaat de culturen van Bantoe volkeren. Dat een lid van Baudet ’s Forum voor Democratie, die zelf een gekleurde Surinamer is, dat zegt, is de constatering van een feit en geen belediging van het zwarte ras. Je kunt natuurlijk volhouden dat we in onze cultuur alleen individuen erkennen en geen rassen. Dat is politiek gezien zeker beter, maar dat neemt niet weg dat die Surinamer gelijk had en Ollongren ongelijk toen ze hem daarop aanviel.
Als Ollongren verstandig is laat ze het onderwerp onbesproken. Alleen als we het rassenverschil collectief negeren is er kans dat iedere vorm van etnische discriminatie op den duur verdwijnt.
Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp
“Als Ollongren verstandig is laat ze het onderwerp onbesproken”.
Prima suggestie.
En dan kunnen we ons vervolgens concentreren op het werkelijke probleem; het parlement dat via politieke partijen het land top-down (regenten) regeert i.p.v bottom-up (het volk).
Met andere woorden; de partijpolitiek beheerst de democratie terwijl het fenomeen politieke partijen nota bene niet eens staat benoemd in de grondwet. In de praktijk komt het erop neer dat de regering afkomstig is vanuit het parlement. Dus, de wetgevende- en de rechtsprekende macht zijn verweven.
Het volk moet vervolgens nog wel even gehersenspoeld worden met de bewering dat de machten door de trias politica worden gescheiden. Om de aandacht af te leiden van een gekozen minister-president met vakbekwame ministers (zonder politiek arbeidsverleden) wordt het volk tot in lengte van dagen lastig gevallen met het idee van een gekozen burgemeester. Een idee dat vervolgens niet wordt uitgevoerd. En het volk slikt het.
Ollongren rules. Vanuit het oogpunt van Machiavelli is ze goed bezig en leidt ze met dergelijke onderwerpen de aandacht af van het werkelijke probleem, namelijk staatsdominatie door een stelletje ambtenaren. Tegelijkertijd onderwerpt zij het volk meer en meer aan de staat. Ollongren is onaantastbaar. Hier ligt de strijd. Niet tegen haar, maar tegen het systeem dat onderwerping van het volk door de staat faciliteert.
Wat een onvoorstelbare chaos; de Nederlandse rechtsstaat.
O ja, mijn suggestie voor de titel van het artikel: progressieve machtswellust.
Degene die nu nog denkt dat de macht blind is kan maar beter niet meer in een kieslokaal verschijnen!
Tsja. Het verbod op discriminatie was in principe gericht op het individu en niet op ras. Het grote probleem is dat er inderdaad grote verschillen bestaan tussen diverse rassen, maar dat het uiteindelijk gaat om de individuele persoon die moet worden beoordeeld. Zeker aan de linkerkant heeft men nogal een probleem met het maken van dat onderscheid.
Overigens, ja ik zit voorlopig voor langere tijd ook in de VS.
Ons land en de andere landen in Noord West Europa worden geregeerd door een kongsi van ambtenaren, politici en figuren uit de wereld van de publiciteit. Ik meen niet dat de bevolking daar grote bezwaren tegen heeft. Een democratie, in de zin van een regering door een volksvergadering, is alleen al door de omvang van de samenlevingen technisch onmogelijk geworden. Zolang er maar op een redelijke manier rekening wordt gehouden met ieders belangen houden de meeste mensen zich liever met hun eigen zaken bezig dan met de overheid. Waar men wel bezwaar tegen heeft is dat de overheid in toenemende mate een gesloten bolwerk lijkt te worden. Op zich zelf gericht en niet meer goed op de hoogte van wat er onder de gewone mensen leeft.
“een regering door volksvergadering”
Dat is nu juist het huidige probleem; de regering komt voort uit het parlement. Deze constructie is uiterst effectief voor de regenten. En NIET voor het volk.
Om deze reden pleit ik dan ook voor een gekozen minister-president met 7 vakministers (zonder enige politieke achtergrond en binding) op de 7 kern ministeries. De overige activiteiten leggen we wel bij de ZBO’s (zoals door jou voorgesteld en uitstekend verwoord).
We gaan over tot een districtenstelsel met met 500 volksvertegenwoordiger die als het ware bij het volk om de hoek wonen en dus direct aanspreekbaar zijn.
Een grondwettelijk hof voor de soevereine burgers erbij en klaar is kees: een functionele Nederlandse rechtsstaat!
Zo niet, dan te paard!