Politie en leger luiden de noodklok dat ze geen voldoende personeel kunnen vinden. Maar erg vreemd is dat niet.

Geld genoeg, maar geen Zwitsers is het bon mot dat me door het hoofd schoot toen ik eerder deze week zag dat de politie en het leger zouden moeten overwegen voortaan rekruten in het buitenland te zoeken. Als ze de taal maar een beetje machtig zijn, want we hebben duizenden vacatures die vervuld moeten worden.

Dat ik de redenatie van de politievakbond snap, laat daarover geen misverstand bestaan. Er zijn duizenden open plekken, en weinig perspectief die te vullen met autochtonen of wat daarvoor kan doorgaan. Dat niet voor niets in de wet staat dat je Nederlander moet zijn om te mogen dienen staat er echter niet voor niets. Een discussie een paar jaar terug om ook met twee nationaliteiten te dienst kunnen nemen werd beslist door in te gaan tegen de geest van de wet (mijn analyse toentertijd vindt u hier). Het voorstel nu gaat weer een stap verder, en het is nu: huurlingen gezocht.

Voorwaarde is dat de rekruten Nederlands spreken. Daarom denkt Mark de Natris, voorzitter van de Koninklijke Vereniging van Marineofficieren, aan jongeren uit landen waarmee Nederland een historische band heeft. “Zuid-Afrikanen bijvoorbeeld, maar ook Surinamers of Arubanen.”

Huurlingen
Nu is huurling een woord dat in een kwade reuk staat, en dat is niet onterecht. U zult het in deze discussie dan ook niet bij de voorstanders van dergelijke stappen vinden. Van oorsprong is de gedachte er achter alleen een praktische: dat van iemand die om het geld dienst neemt, geen trouw kan worden verwacht. Wel zijn dergelijke legers gewoonlijk een stuk effectiever, maar dat is niet waarom men in Nederland een leger heeft[1]. Een nationaal beroepsleger (zoals het Amerikaanse) is in feite een bastaardvorm van deze twee mogelijkheden van huurtroepen en nationale werving.

Waarom willen Nederlanders niet meer in dienst? Die analyse zal wel zijn gemaakt, maar was voor de journalistiek klaarblijkelijk niet zo interessant.

Het idee om de vele duizenden vacatures door buitenlanders te laten vervullen “kan misschien bij u de wenkbrauwen doen fronsen”, schrijft De Natris aan Kamerleden (.pdf). “Echter, er moet echt iets gaan gebeuren om de personeelstekorten aan te pakken.”

Toch is de vraag waarom mensen niet langer bij de politie willen belangrijk genoeg om te overwegen. Want wie doorneemt hoe het in Nederland met de politie, haar attitude en statuur is gesteld (zie daarvoor ook ons dossier), heeft eigenlijk niet veel meer uitleg nodig. Respect krijg je in je werk niet, het is altijd jouw schuld als je je taken uitvoert, en de leiding van de politie bestaat vooral uit malloten,die daarop speciaal zijn uitgezocht. Hoe je de huidige personeelstekorten ook wilt oplossen, dat zijn problemen die dringend moeten worden geadresseerd wil je de politie functioneel houden. En daarmee ik bedoel dat ze iets anders moeten kunnen dan verkeersboetes uitdelen en diversiteit bevorderen. Dat diversiteit in uniform een contradictio in terminis is, is niet alleen een taalkundig feit. De politie als organisatie lijdt daaronder.

---

1. Men heeft in Nederland vooral een leger vanwege de NATO-verplichting en als arbeidsreserve om in tijden van nood snel gekwalificeerde hulpeenheden van enige omvang in te kunnen zetten. De militaire functie is op zijn best dubieus, ook al sturen we troepen naar allerlei hellholes om daar aan de vrede bij te dragen. Dat we dan ter plekke vooral het verkeer gaan regelen is illustratief.

---

Meer over problemen in Nederland met de politie vindt u hier op Veren of Lood.