Het probleem met de hedendaagse politie kan niet beter worden geïllustreerd dan met de trouwstoetrel van afgelopen weekend in Rotterdam. Een politieman die hen iets in de weg legde werd KO geslagen, en de trouwstoet reed zonder verdere ophef gewoon vrolijk verder.

En alsof iemand hem aan zijn leiband getrokken had, zagen we korpschef Akerboom prompt beginnen over extra en betere wapens voor de politie.

„Het lijkt alsof mensen een steeds korter lontje krijgen. Het geweld tegen politiemensen van de afgelopen dagen was bijzonder ernstig. De heftigheid van de incidenten lijkt toe te nemen. Als werkgever maak ik mij zorgen over het geweld dat mijn mensen tegenkomen terwijl ze we gewoon hun werk willen doen”, aldus Akerboom.

Tja, die mensen vinden de politie een stel lastige vliegen als ze bezig zijn zichzelf in verwarde toestand te vermeien. Die de woorden van gezag spreken zonder de middelen dat gezag te handhaven.

Die hij intussen ook lijkt te krijgen.

Helpen zal het echter niet. Wie geen gezag heeft kan wat mij betreft een nucleaire blaster in zijn achterzak hebben, zolang je het ding nauwelijks of niet gebruiken mag wordt je er vooral mee uitgelachen. Het wordt dan niet meer dan het zoveelste ornament dat politiemensen mee moeten zeulen. Met gezag van de politie heeft dat niets te doen, en zonder gezag van de politie is nu eenmaal alles ijdelheid. Het is spijtig, maar tevens een keiharde waarheid als een koe. Dan kan het best waar zijn dat mensen een steeds korter lontje krijgen, maar wie kan dat wat schelen als er geen te vrezen sancties staan op ontploffinkjes?

Agenten die te maken krijgen met geweld?

In Rotterdam brak afgelopen weekend een agent zijn arm bij een arrestatie. In dezelfde stad werd een collega knock-out geslagen door iemand die meereed in een trouwstoet. Ook in Hilversum en Utrecht kregen agenten te maken met geweld.

Niet dat ik zeuren wil, maar officieel is in Nederland de politie de enige instantie die gerechtigd is tot het gebruik van geweld. In theorie. In de praktijk is het de enige instantie die je wel heel ver drijven moet willen ze aarzelend en tegen heug en meug in geweld gaan gebruiken. Tènzij het mensen betreft met wie ze weten geen problemen te zullen krijgen als het aan komt op een rechtszaak – ook daarvan heb ik helaas voorbeelden gezien, en je staat versteld van de agressie die dan ineens los komt. ‘Mensen in de samenleving’ zijn niet de enigen met korte lontjes – ook bij de politie smeult er wat.

Maar de basis van het probleem blijft dat we dit aanmodderen maar door laten gaan. We zijn niet alleen soft geworden, we willen niet weten dat we soft geworden zijn: 24 uur schoffelen? Pfoeiéééh. Die rechter was zeker chagrijnig, meest al krijg je er niet meer dan 12.

De eisen van Akerboom zijn die van een apparatsjik-generaal, die vindt dat zijn troepen kernwapens nodig hebben die de wereld wel 7 keer kunnen vernietigen, omdat die beter zijn dan de wapens die men heeft die dat maar drie keer kunnen. Een manager in wie het vertrouwen slinkt:

De agenten zijn het geweld van burgers zat, maar hebben weinig vertrouwen in de aanpak van korpsleiding en politiek, zegt vicevoorzitter Erwin Koenen van politievakbond ACP.

Akerboom bewees derhalve dat zijn mensen gelijk hebben in hem geen vertrouwen te stellen. Het probleem zit niet in wat de politie kan, maar in wat zij mag. Dat blijkt steeds minder, en de voortdurende ondergraving met nieuwe restricties van de wijze waarop de politie haar taken moet uitvoeren maakt haar effectief werken onmogelijk. Dáár zou Akerboom voor moeten staan, de rest is politiek gezwets. Optaseren die man.

---

Meer over problemen in Nederland met de politie vindt u hier op Veren of Lood.