Deze week kwam een verhaal naar buiten dat de bijvangst van een groot onderzoek uitwees hoe corruptie welig tiert binnen de Nederlandse politie.

En het is al bijna vanzelfsprekend dat de precieze toedracht niet benoemd kan worden vanwege de grote allochtone exponent onder de schuldigen. Wat mede wordt veroorzaakt door de gefaalde integratie, waarvan we ook al ontkennen dat er een probleem mee is. Hoewel het fanatisme waarmee over ‘diversiteit’ wordt georeerd het tegendeel afdoende bewijst.

Het meest interessante aan dit soort onderzoeken is altijd weer wat de media NIET melden. En wat ze derhalve ook niet weten willen, hoewel veel hiervan door mensen toch al wordt beseft. Er zit een bovenmatig grote allochtone component in de groep corruptelingen. Niet alleen is er het gebruikelijke percentage rotte appels dat al bestond, maar er is bovendien meer vatbaarheid door familieverbanden – niet vergeten mag worden dat veel mensen van allochtone afkomst mede door familieherenigingen over uitgebreider familienetwerken beschikken dan in Nederland tegenwoordig gebruikelijk is (met onze kleinere families ook nog).

Hoe omfloerst kun je dat opschrijven? Nou:

“We zien meer en meer dat het niet alleen om verleiding gaat, maar ook om bedreiging. Dit zie je niet alleen bij politiemensen, maar ook bij notarissen en advocaten. Ze worden nadrukkelijk onder druk gezet. Die agressiviteit die daarmee gepaard gaat, daar maak ik me zorgen over”

Geheel waar, maar de kern wordt niet genoemd: waardoor is dit een groeiend probleem, en dat dan vooral sinds een jaar of twintig? Omdat sinds de etnische diversificatie van het personeelsbestand van de politie werd ingezet, met de achtergrondchecks van familie van in ieder geval de allochtone sollicitanten de hand wordt gelicht. Mag niet gezegd worden, is wel een feit. En dus groeit het probleem:

Korpschef Henk van Essen noemt de corruptie “onmiskenbaar aanwezig” en zijn er “rotte appels die criminelen behulpzaam zijn”. Hoewel corruptie van alle tijden is, lijkt het er wel op dat die in omvang toeneemt, zegt de korpschef.

Of de achtergrondchecks op autochtone aspiranten nog wel bestaan? Ik vrees zelfs dat dat er nog weinig toe doet. Want een tweede punt van groot belang waarover je de media nooit hoort is dat binnen de criminele wereld de afgelopen 20 jaar een ware omwenteling plaatsgevonden heeft. Autochtone bendes en kleinere capo’s zijn krachtdadig gepensioneerd, en verdwenen plotseling uit beeld.

Deze vaak lang bestaande autochtone groepen doekten zichzelf op omdat ze de concurrentie met agressievere criminelen van allochtone herkomst niet meer konden bolwerken. Een deel liet zich uitkopen, een paar zijn afgeschoten en een klein deel werd als een soort verbindingsofficieren opgenomen in de nieuwe netwerken. Dit proces lijkt – van een afstandje in ieder geval – sinds een jaar of acht voltooid.

Dit heeft het karakter van de criminele netwerken aanzienlijk veranderd. Maar die nieuwe criminele netwerken hadden veel meert ingangen bij nieuwe rekruten binnen de politie, die binnen probeerde te halen wat zij krijgen kon om het diversiteitsstreven te kunnen realiseren. Zoals vaker met dit soort dingen[1] was de nieuwe academische politieleiding van het ambtelijke type-Akerboom er meer aan gelegen om aan de bureaucratische doelstellingen te voldoen dan te voorkomen dat wagonladingen rotte appels werden binnengehaald.

En hoe meer rotte appels, hoe sneller en eenvoudiger ze elkaar besmetten. Deze logica wordt door de praktijk onderschreven, maar ‘uit respect’ voor de diversiteit speelt men nog een tijdje stommetje:

Maar hoe voorkom je dat een agent een “rotte appel” wordt? Het EncroChat-onderzoek moet hierin meer inzicht verschaffen, zegt politiewoordvoerder Robbert Salome. “Vragen als: waarom doet een agent dit? Wordt iemand onder druk gezet, gaat het om puur financieel gewin, of heeft iemand schulden? Dat is informatie die ons gaat helpen.”

De smoesjes die men er om heen spint zijn ook herkenbaar als wat het zijn: smoesjes.

Als een corruptiezaak aan het licht komt, hoor je volgens Struijs dan ook vaak: ‘Hè? Die! Die is zo goed’, wat aangeeft dat corruptie lastig te herkennen is. “Het verloopt sluw en heimelijk. Vaak zijn het mensen die sociaal erg intelligent zijn.”

Anders gezegd; van zo iemand zouden ze nooit hebben durven zeggen dat er iets mis mee was, uit angst voor racist of erger te worden versleten. Sociaal intelligent? dat lijkt me voor politiewerk inderdaad onontbeerlijk, maar veel leidinggevenden op de hogere niveaus ontbreekt het daar juist aan. En transparantie eisen van allochtone politiemensen kan nog wel eens tot onverwachte resultaten leiden. Terwijl het eenvoudiger – en in ieder geval werkbaar – zou zijn te eisen dat iedereen de zelfde intenties dient te hebben binnen de politieorganisatie. En wie die niet blijkt te hebben beter vertrekt of voor langere tijd wordt opgesloten.

Maar de stam der politiemensen heeft minder grip op zijn leden dan de stam van herkomst, zullen we maar zeggen. En dat nog veranderen zal niet meevallen gezien de hoeveelheden allochtone sollicitanten die men beoogt binnen te halen. Integratie werkt het best door iemand in een team op te neen en zo te kneden. het binnenhalen van een groep waarvan de helft moet worden geïntegreerd zal eenvoudig geen bevredigende resultaten geven.

Maar de korpsleiding denkt daar anders over, want ideologie. En dan wordt alle steven vanzelf ijdelheid.

Ook de veel geciteerde voorzitter van de NPB-vakbond heeft zowel door waar de kneep zit als dat hij weigert het te benoemen:

“We zijn naïef geweest”, besluit Jan Struijs van de NPB. “Corruptie is een uitvloeisel van de georganiseerde misdaad. De georganiseerde misdaad is veel dichter tegen de overheid gekropen. Dat ondermijnt en ontwricht onze samenleving.”

Maar als je daadwerkelijk nog in wilt grijpen dringt de tijd. Niet alleen omdat de mensen die de oude mores van nature kennen in aantal afnemen, maar omdat de samenstelling van het korps dusdanig wordt dat een keer ten goede steeds minder eenvoudig wordt.

De herkenbaarheid hiervan? In het eerste NOS-artikel over de ontdekking van deze corruptie-zaak zweefde het tussenkopje rond dat ‘niemand onaantastbaar‘ zou zijn. Niet alleen hing dat letterlijk in de lucht – invulling ervan ontbrak volledig – maar zeker is dat dat niet zal gelden voor

• de korpsleiding die vanwege haar totaal wereldvreemde wereldbeeld dat onnoemelijke schade aanricht, en
• nieuwe rekruten van wie niet op voorhand vast staat dat ze niet deugen.

En zo modderen we verder in de hoop dat alles vanzelf beter wordt. De komende tien jaar (en langer als er niet echt ingegrepen wordt) hoeft u zich in ieder geval geen illusies te maken over de integriteit van de politie als geheel. Een hellend vlak tegen de verdrukking in rechtop zetten valt nu eenmaal niet mee.

---

1. Vergelijk dat ook met de stikstofproblematiek. Er is geen probleem, er is een probleem gemaakt. Bij de politie heeft dat ernstiger gevolgen, aangezien het het proces van vermolming van dit instituut het heeft versneld.

---

Meer over problemen met de politie vindt u hier.