Polen zal bij de eerstvolgende gelegenheid niet de Pool Donald Tusk steunen als kandidaat-president van de EUropese Raad.

In al haar eenvoud is dit een belangrijk statement van Polen. Door Tusk te laten vallen maakt de Poolse regering duidelijk dat ze hem op generlei wijze als representatief ziet voor de Poolse mening binnen de EU. Dat gaat tamelijk ver. Daarmee wordt namelijk ook gesuggereerd dat hij in die rol per saldo voor Polen eerder schadelijk is dan een positieve invloed.

De NOS-correspondent lijkt niet onder de indruk. Ten onrechte:

De uitspraken van Kaczynski zullen geen indruk maken in Brussel, zegt correspondent Arjan Noorlander. “Het is niet opvallend dat Kaczynski Tusk afwijst, want in Polen waren het ook politieke tegenstanders.”
Het feit dat Polen Tusk niet zal voordragen voor een tweede termijn hoeft niet veel te betekenen. “De president van de Europese Raad wordt gekozen door de 28 lidstaten en daar is Polen er maar één van”, zegt Noorlander.

Dit heeft namelijk wel degelijk consequenties. Men probeert functies binnen de EU toch enigszins over de verschillende hoeken van de EU te verdelen. Officieel zegt men niet dat van iemand wordt verwacht dat hij zijn eigen herkomst als het er op aan komt verdedigt, maar de praktijk leert dat dit vrijwel altijd gebeurt. Zelfs de o zo heilige Nederlanders op dit vlak zijn daarvan niet vrij, maar evenmin erg effectief. Maar dat betekent niet dat men het niet toch probeert van tijd tot tijd. De achterliggende gedachte is dat men zo voeling houdt met die delen der EU waaruit een functionaris afkomstig is.

Als Tusk dat niet langer leveren kan, dan heeft hij zijn waarde verloren waar het de EU betreft. Anders dan men met de mond belijdt, is het laatste wat men in Brussel wil een onafhankelijke functionaris. Die zal men niet steunen, en eigenlijk is deze aankondiging van Kaczynski al een ondergraving van de effectiviteit van Tusk. Dat is ook de achtergrond van deze aankondiging nu. De animositeit tussen Kaczynski en Tusk zal ongetwijfeld een rol spelen, maar het grote strijdpunt van het moment is de manier waarop de EU de door Duitsland uitgenodigde asielmigranten over de gehele EU wil spreiden. Oost-Europa wil er niets mee van doen hebben (herinner u het Hongaarse referendum van afgelopen weekend) en iemand als Tusk zal dat standpunt niet adequaat uitdragen in Brussel. Er zijn daarom praktische politieke redenen om nu al zijn positie bij de EU te ondergraven.

Over zes weken stopt Hongarije de door de EU verplichte asielopvang. Het land gaat nu halsoverkop de grondwet aanpassen. Er zijn dus voldoende rellen aanstaande waarin Tusk een rol zou kunnen spelen die Polen niet aanstaat, aangezien het land Hongarije hierin volledig steunt.