Volgens het ND-verslag door Auke van Eijsden was het niet doorgaan van de verruiming van het kinderpardon een té principieel punt voor veel leden van de ChristenUnie. CU-lid Annacarina Klein:

Zoiets kun je niet uitruilen. Het vreemdelingenbeleid van de afgelopen jaren is verschrikkelijk. Daarom is het extra zonde dat het nieuwe kabinet niks doet voor deze kwetsbare kinderen.

Ook de zeloot Antonie Fountain (hij noemt zichzelf “fulltime wereldverbeteraar”) maakte “zich boos over de asielparagraaf in het regeerakkoord”:

De Bijbel is erg ondubbelzinnig over hoe we met vreemdelingen moeten omgaan. Het is ondoenlijk dat er in Jezus’ naam kinderen worden uitgezet.

Dit soort uitspraken doen mij pijn. Omdat ketterij (nou, vooruit: stuitende onbalans) pijn doet. En omdat de waarheid vrij maakt. (Antonie Fountain is onder meer bekend als commentator van de dag in een EO-radioprogramma; en doordat hij mij blockt had ik een informatie-achterstand; dank, EO Visie voor dit interview!)

Een overheid handelt nooit in Jezus’ naam. Amen
Ja, de Bijbel is beslist duidelijk over hoe burgers, de samenleving, de gemeente van Jezus Christus met vreemdelingen moeten omgaan, en zeker hun kinderen. De Bijbel is echter even helder over het feit dat de overheid een eigen verantwoordelijkheid heeft om te zorgen dat de rechtsstaat wordt gehandhaafd, voor de openbare orde, veiligheid en leefbaarheid. Volkomen in harmonie met principes uit het oude Israël stelt de overheid van een natiestaat eisen (op straffe van zware sancties) aan de integratie van vreemdelingen en ook het aantal vreemdelingen; zij mogen de autochtone bevolking niet overvleugelen, laat staan de boel overnemen. Die overheid kan geheel of gedeeltelijk bestaan uit mensen die christen zijn of zich zo noemen, maar een overheid handelt nooit “in Jezus’ naam”. Amen.

Natuurlijk, toestaan dat een, twee, drie, vier, tien, twaalf, of honderd kinderen mogen blijven die dat volgens de regels eigenlijk niet mogen: dat brengt niet onmiddellijk de openbare orde en leefbaarheid in gevaar. Er is geen direct verband, zelfs niet als je in aanmerking neemt dat ook hun — vaak malafide — ouders mogen blijven (iets dat in de media niet altijd wordt benadrukt = desinformatie). Mijn bezwaren tegen migrantenpardons en het grote belang dat de ChristenUnie daar juist aan hecht, zijn drieërlei:

• de aanzuigende werking van ieder pardon en het misbruik dat ervan wordt gemaakt — de indirecte schade voor de stabiliteit van de Nederlandse samenleving door de sluipende toename van (illegale) immigratie ‘boven de sterkte’;
• foute theologie: een scheve of zelfs ketterse leerstellige onderbouwing, waarbij in sommige gevallen morele chantage en demonisering van andersdenkenden niet wordt geschuwd in een mate dat de Linkse Kerk er nog kan leren;
• een kennelijke vorm van tunnelvisie: een wangevoel voor het verhoudingen dat je ook wel tegenkomt (-kwam) bij pacifisten bijvoorbeeld; ontstaan vanuit een krampachtige aandrang lief en barmhartig te zijn (hoe begrijpelijk en verleidelijk op zichzelf ook), waarvoor andere belangen moeten wijken.

Wat dit laatste betreft, is het verontrustend dat de CU-leden die vrijdagavond in Hilversum bij elkaar waren het blijkbaar geen probleem vonden dat defensie, politie en justitie — de absolute overheidskerntaken — er onder Rutte III niet genoeg bij krijgen qua menskracht, middelen én macht om puin te ruimen. Gaat het nieuwe kabinet ervoor zorgen dat westerse vrouwen vaker met een gerust hart over straat kunnen? Gaat het schandalig lage opsporings- en bestraffingscijfer voor misdrijven omlaag? Wordt de politie beter en vooral soepeler bereikbaar voor het doen van aangiften? Krijgen we betrouwbaardere misdaad- en overlaststatistieken? Zal worden erkend dat de golf van seksuele intimidatie, geweld en verkrachting (een zeer zwaar misdrijf, bijna net zo erg als moord) effectiever aangepakt moet worden en dat daarbij niet langer gestrooid mag worden met taakstrafjes? Wordt de augiasstal die het ministerie van justitie nog steeds is, uitgemest? Reken er niet teveel op onder het nieuwe kabinet; dat voorkomt vele teleurstellingen. En blijf binnen, want anders dan Peter R. de Vries beweert, vallen keukentrapjes reuze mee.

Dit is weer zo’n dag dat blijkt dat gevoel voor verhoudingen, ook over migrantenpardons, toch meer leeft in het zwaarst beveiligde deel van het Tweede-Kamercomplex. Het laatste nieuws (waarvan de verzamelde CU’ers zich voor het weekeinde waarschijnlijk niet eens bewust waren) is dat er wat VVD, CDA én CU betreft een Europees Openbaar Ministerie mag komen. Pardon, zeg, over principiële punten gesproken, waarop de ChristenUnie geen duimbreed zou moeten wijken. Want natiestaat. Want soevereiniteit. “Samenwerking JA — Superstaat voor zoveelste keer boterzacht NEE”. En dat om de meest destructieve politieke beweging sinds de NSB tegemoet te komen.

Dat doet nóg een deur dicht. Hoe lang, ChristenUnie, zal ik, zal Nederland u nog verdragen?

Meer analyses over de ChristenUnie en haar politieke koers vindt u hier en hier.