In Nederland wonen te veel mensen en we hebben daarnaast een verouderende bevolking. Die twee verschijnselen hangen samen. De biologische reactie op overbevolking is een afname van het geboortecijfer.

Dat geeft dan een tijdlang een wat ongebruikelijke vorm aan de bevolkingssamenstelling. In plaats van een piramide wordt het een soort kegel met een bobbel aan de top. Maar als men dat rustig zijn gang laat gaan herstelt zich op den duur een normale vorm op een lager niveau van bevolking.

Dat betekent dat de werkende bevolking als percentage van de totale bevolking tijdelijk kan afnemen, maar dat hoeft eigenlijk niet eens. Het aantal ouden van dagen neemt relatief toe maar het aantal kinderen daalt. Of dat economisch gunstig is of ongunstig hangt van de kosten per kind of per oudere af. Het aantal werkenden vrouwen neemt toe en heeft meer tijd en aandacht voor haar werk. Waarschijnlijk geeft het een paar decennia problemen waar je dan wat aan kunt doen door de pensioenleeftijd tijdelijk te verhogen en bejaardentehuizen anders in te richten, zodat de mensen meer voor zich zelf gaan zorgen en daarom minder kosten. Dat hoeft niet ten koste te gaan van het levensplezier van de bewoners. Dat zou er best eens op vooruit kunnen gaan. Je hoort niet zo veel positieve geluiden over de bestaande bejaardenoorden en helemaal niet over verpleeginrichtingen. Wie het zich permitteren kan zorgt dat hij er niet in terecht komt en als dat zo’n algemeen verschijnsel is zegt dat wel iets.

Het probleem van de verouderende bevolking is vooral een schijnprobleem, tenzij we het proberen op te lossen door meer immigratie. Dan wordt het van een virtueel een echt probleem. De periode van een ongunstige opbouw van de bevolkingspiramide wordt er door verlengd. De nieuwkomers zullen zich wel aanpassen en hun kindertal beperken, maar in plaats van met zeventien miljoen en een groot percentage ouderen zitten we dan straks dan met twintig miljoen en hetzelfde percentage ouderen. De immigranten die we binnen laten zijn gemiddeld slechter opgeleid, minder gedisciplineerd en minder productief dan de oorspronkelijke bevolking. Ook als het BNP nog iets stijgt moet het door meer mensen worden gedeeld en gaat het per hoofd van de bevolking achteruit. Immigratie is dus een slecht idee tenzij we hoge eisen stellen aan nieuwe immigranten. Dat zal niet meevallen want het merendeel komt hier voor familiehereniging of als een zogenaamde asielzoeker. Bij de bestaande regelgeving kunnen we aan die twee categorieën geen hoge eisen stellen en hetzelfde geldt voor wie afkomstig is uit de voormalige rijksdelen van overzee.

Dat die mensen hier naar toe komen en dat ze daarvoor iedere pretext aangrijpen is begrijpelijk, maar wat niet begrijpelijk is, is dat wij dat al twee generaties lang zo lijdelijk over ons heen laten komen. Als de andere EU-landen het in dit opzicht met ons eens zijn moet het toch mogelijk zijn om verdragen en wetten zo aan te passen dat immigranten op een positieve manier in onze samenleving worden ingepast in plaats van een last te vormen voor ons en voor zich zelf?

En als de andere EU landen hier anders over denken, omdat ze groter zijn of minder inwoners tellen, dan zullen ze ons toch niet verhinderen zelfstandig de benodigde maatregelen te nemen? Als het kabinet Rutte niet bereid is de maatregelen te nemen die nodig zijn dan kunnen we de volgende keer toch anders gaan stemmen?

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp