De uitdrukking linkse hobby is genoegzaam bekend: Wilders gebruikte die om zaken als kunstsubsidies te bekritiseren.

De grootste linkse hobby is volgens mij het speuren naar overeenkomsten tussen gehate (rechtse) politieke tegenstanders met de nazi’s om bij elke overeenkomst triomfantelijk te roepen dat de rechtse tegenstander is ‘ontmaskerd’ als nazi. En blijkbaar is dan de discussie ‘gewonnen’.

Waardoor dat einde van de discussie dan precies wordt bewerkstelligd blijft echter altijd onopgehelderd: heeft men er vertrouwen in dat de achterban van de rechtse politicus zich van hem zal afkeren, nu deze is ontmaskerd als nazi, of heeft men er vertrouwen in dat er wel een Volkert zal opstaan die zal afrekenen met deze ‘nazi’? In de praktijk stopt de discussie natuurlijk niet, maar nu de rechtse politicus is ontmaskerd als nazi wordt wel de hele linkse achterban impliciet opgeroepen om alle discussie te staken en de nazi en zijn achterban voortaan alleen nog maar vuil aan te kijken en – als men op Twitter zit – alle sympathisanten van de nazi onmiddellijk te blocken. Met een nazi en z’n aanhang wil men als superieur ‘Gutmensch’ immers niets te maken hebben.

Onlangs verscheen weer een zoveelste artikel om Thierry Baudet een bloksnor op te plakken.

En zoals het in deze sekteachtig linkse kring gaat: uit eigen parochie klinkt er daverend applaus en iedereen die kritiek levert op het artikel wordt als ‘nazi-sympathisant’ meteen geblockt door de auteur. Voor hem is het artikel blijkbaar niet bedoeld als voer voor discussie maar als het aanwijzen van de zondebok – Sander Philipse als Inquisitie – waarna de klop- en heksenjacht kan beginnen.

De beladen termen ‘zondebok’ en ‘heksenjacht’ gebruik ik bewust, waaraan ik nu gelijk toevoeg dat juist mensen als Philipse een heuse eigen Kampf voeren (in plaats van de dialoog op te zoeken), want het is mijn overtuiging dat mensen als Philipse veel meer weg hebben van een nazi dan Baudet. Maar ik zal me hier uiteraard beperken tot vooral de weerlegging van Philipses betoog dat Baudet een nazi is.

Ik ga niet eerst de argumenten van Philipse herhalen of samenvatten, niet alleen om het kort te houden maar ook omdat in veel van wat Philipse zegt wel een kern van waarheid zit zodat mijn strategie een andere is: de redenering van Philipse deugt niet omdat hij vooral stappen overslaat en valse – uiteraard de door hem gewenste – conclusies trekt die niet door zijn redelijke argumenten kunnen worden gedragen…

Ik wil namelijk best meegaan in Philipses betoog dat Baudet een soort protofascist is en wie weet een racist bovendien (zie ook mijn  essay waarin ik het fascisme van de PVV probeer bloot te leggen). Maar ik zie het urgente probleem niet zo van een protofascist of racist. Dat heeft verschillende redenen.

Zo ben ik bang dat er waarheid zit in de radicaal-linkse stelling dat wij blanken allemaal racisten zijn. In ieder geval lijkt de conclusie dat de Westerse cultuur met z’n mensenrechten en democratie superieur is aan de corrupte dictaturen in de Derde Wereld zelfs voor linkse cultuurrelativistische mensen diep in hun hart onontkoombaar en zelfs linkse mensen geven soms toe dat ze bij het geld pinnen zich veiliger voelen als er een blanke man dan als er een zwarte man achter hen staat. Verhip, de zwarte mensen zelf vinden ons ook ‘superieur’ en komen daarom als het kan massaal naar het Westen alwaar ze vervolgens ook liever geld pinnen met een blanke dan een ‘broeder’ achter zich. En in ieder geval waren we vroeger allemaal (openlijk) racistisch, inclusief de beschaafdste mensen en grootste denkers als Immanuel Kant (zoals Philipse ook verhaalt).

Een denkfout van Philipse is echter dat hij racisme en nazisme min of meer gelijk stelt: het zijn in werkelijkheid twee totaal verschillende zaken (zie bijvoorbeeld hier, waar ik het nazisme verhelder) en in ieder geval is een racist nog bij lange na geen fascist of zelfs nazi. Hoe verwerpelijk racisme ook is, racisten zijn in het algemeen vredelievende mensen. En zelfs veel protofascisten, zoals Oswald Spengler en andere ‘conservatieve revolutionairen’, keerden zich tegen Hitler, zoals ook nota bene de antisemiet Winston Churchill de grootste vijand van Hitler werd! Met andere woorden, zelfs als Thierry Baudet een protofascist en racist is, dan maakt hem dat nog geen Hitler of zelfs maar een gevaarlijk man: hij zou wel eens onze grootste bondgenoot in de strijd tegen een echte Hitler kunnen blijken te zijn!

Het is eenvoudig overeenkomsten te vinden tussen Baudet en Hitler, maar Philipse denkt ten onrechte dat elke overeenkomst Baudet tot (proto-)nazi en gevaarlijk maakt. Maar dat is natuurlijk een groteske denkfout. De nazi’s voerden bv. de wet op kinderbijslag in: maakt dat elke sympathisant van kinderbijslag tot een nazi? Natuurlijk niet. Zelfs als iemand een ‘Weltanschauung’ heeft die raakvlakken heeft met die van de nazi’s of termen gebruikt die vagelijk herinneren aan die van de nazi’s (zoals bij de term ‘cultureel marxisme’ die lijkt op het door de nazi’s gehanteerde ‘cultureel bolsjewisme’ – maar dat wel iets anders betekent), dan is er mijns inziens nog beslist geen reden tot paniek. Immers, gedachten zijn immers hopelijk nog steeds vrij (in een vrij land als Nederland) en ook fascistoïde opvattingen verdienen parlementaire vertegenwoordiging in een democratie. Zelfs in een dictatuur moet je mensen hun onvrede laten uiten, zo leerde Machiavelli al, want opgekropte woede is de gevaarlijkste woede van allemaal (dit is vrijheid van meningsuiting als katharsis).

We hebben nota bene – mijns inziens terecht – ook een socialistische partij in de Tweede Kamer en de socialisten hebben historisch minstens zo veel bloed aan hun handen als de fascisten en nazi’s bij elkaar. Toch doet niemand moeilijk over de aanwezigheid van de SP in de Tweede Kamer. Dus het is hypocriet om dan wel bezwaren te hebben tegen de aanwezigheid van de Forum voor Democratie in de Tweede Kamer. Maar voor mij hebben beide partijen bestaansrecht: voor mij – als liberaal – ligt de grens bij (oproepen tot) geweld en noch de SP noch FvD roepen op tot geweld, laat staan dat ze zelf geweld gebruiken. Dat onderscheidt ze ook van precies de gevreesde socialisten en fascisten als Mao, Pol Pot, Stalin en Hitler: de overwinning van het liberalisme werkt zelfs door tot in zijn zelfverklaarde vijanden zoals socialisme en fascisme zodat zelfs die ten heden dage opmerkelijk liberaal zijn en dus vrijheid- en vredelievend en geen bedreiging voor de rechtsstaat. Waardoor ook de angel eruit is en we niet bang hoeven te zijn dat Roemer de nieuwe Stalin is of Baudet de nieuwe Hitler. De fascisten hebben de oorlog verloren zodat we hun ideologie toen niet eens hoefden te ontkrachten: juist als Baudet een fascist is dan is zijn aanwezigheid in de Tweede Kamer een politiek geschenk omdat we dan nu ook de fascistische ideologie democratisch kunnen bestrijden zoals we dat doen in een beschaafde rechtsstaat: met woorden (retorica).

Voordat we mensen gaan demoniseren als de nieuwe Hitler moeten we ons afvragen waarom we Hitler het ultieme Kwaad achten c.q. een nazi bedreigend achten: ik geloof dat het antwoord op die vraag niet eens de inhoudelijke opvattingen van het nazisme behelzen maar puur het gebruik van geweld. De fascisten en nazi’s zijn begonnen als knokploegen: de politieke beweging kwam later en de ideologie nog later. Het grondkenmerk van het fascisme en nazisme is dan ook de verheerlijking en het gebruik van geweld – de ‘tegenterreur’ – die ze uitoefenden en daarmee ook de bewuste verwerping van het democratische debat en de discussie om meningsverschillen op te lossen. Dit geweldsinstrument hebben de nazi’s en fascisten gemeen met de anarchisten en de revolutionaire socialisten die daarom, precies als de nazi’s, een heus terreurbewind handhaafden met miljoenen doden door genocide als gevolg toen ze aan de macht kwamen.

De geschiedenis leert ons dan ook dit: zelfs al heb je de beste bedoelingen van/met de wereld – zoals linkse mensen geloven dat het socialisme dat heeft – dan nog resulteert dat in louter genocide, onderdrukking en verschrikking als men dat paradijs met geweld probeert te realiseren. En omgekeerd doet het er niet toe hoe kwalijk of fascistoïde een wereldbeeld (in jouw ogen) is: zolang de aanhanger ervan het op democratische en vreedzame wijze propageert hoeven we die persoon of beweging niet te vrezen. Daarom vrees ik Antifa en mensen als Sander Philipse veel meer dan Baudet, want omdat de eerstgenoemden de discussie afwijzen ten gunste van een ‘harde’ strijd inclusief het demoniseren van tegenstanders, dat het oproepen tot geweld impliceert, en het zelf gebruiken van geweld, lijken zij zelf veel meer op de nazi’s – dat wil zeggen: op wat de nazi’s zo bedreigend maakt – dan Baudet of Wilders dat doen.

Naschrift
Het kan natuurlijk zijn dat mensen als Philipse helemaal geen probleem hebben met geweld maar alleen met de inhoud van elk rechts gedachtegoed, zodat zij minder problemen hebben met de miljoenen doden als gevolg van Stalins terreurbewind dan met de ‘discriminatoire’ opvattingen van Baudet. Maar laten ze daar dan eerlijk over zijn en zich niet verschuilen achter de drogreden dat het gedachtegoed van Baudet gevaarlijk is omdat het kan leiden tot geweld: niet alleen is daarvoor geen enkel argument te geven, maar ze zijn dan zelf veel geweldzuchtiger.

Een andere te verwachten reactie van iemand als Philipse is dat elke kritiek op zijn laster of wereldbeeld die niet is gelardeerd met referenties naar sociaal-wetenschappelijk literatuur moet worden genegeerd: in zijn eigen woorden zijn dergelijke niet-academische reacties te negeren “hersenscheten”. Daar spreekt niet alleen een diepe afkeer van democratie uit (mensen die niet zijn geschoold in de sociale wetenschap zouden ondeskundig zijn, slechts ‘fact free’ neuzelen en niet mogen meepraten bij politieke beslissingen), maar ook een onthutsende verachting van mensen en onkunde in de filosofie. Een eerste kennismaking met filosofie zou hem leren dat a) je uit feiten/wetenschap niet kunt afleiden wat het (moreel of politiek) goede is en dat hij denkt van wel staat bekend als (de dwaalleer van) ‘sciëntisme’ b) er geen context-/ideologieonafhankelijke feiten bestaan omdat ook feiten (deels) worden geconstrueerd door inbedding in een reeds bestaande taal, idioom en wereldbeeld. Maar dit soort inzichten zijn niet aan mensen als Philipse besteed: zij missen duidelijk elk vermogen om kritisch op hun eigen premissen te reflecteren. In hun handen is de sociale wetenschap, die vaak door politici wordt omarmd om hen te adviseren, een echoput geworden waarin linkse activisten zichzelf een wetenschappelijk aura geven doordat ze elkaar napraten (hetgeen dan wetenschappelijke bronvermelding heet) en waarin andersdenkenden als ‘een hoop stront’ maximaal worden vernederd, getuige hun voorliefde voor metaforen als ‘hersenscheten’ en ‘verbale diarree’ voor kritische geluiden waarmee ook direct kan worden doorgestoken naar de associatie met de ‘bruine’ nazi’s en de ‘elite’ zich verkneukelt om haar eigen spitsvondigheden. Het mag dan ook niemand verwonderen dat de burgers deze vernedering zat zijn en deze hoogopgeleide ‘elite’ koste wat koste weg willen hebben en daartoe zelfs – of juist! – halve analfabeten als Trump verkiezen.

---

Dit essay verscheen eerder op Geband van Joop