In de NRC van Zaterdag 25 februari 2012 stond een artikel van Goos Hofstee over aanranding en seksuele intimidatie in Egypte.

Ik vat haar stuk hier kort samen.

‘Er bestaat in Egypte geen seksuele voorlichting. Het onderwerp is taboe. Er is geen theoretische kennis van het onderwerp en ook nauwelijks of geen praktische ervaring. Kopten en moslims laten geen buitenechtelijk seks toe. Aan een huwelijk worden hoge financiële eisen gesteld. De mensen trouwen er daarom zelden jong. Seks voor jongeren is dus praktisch altijd illegaal. Zowel de beperkte beschikbaarheid van legale uitlaten als de publieke veroordeling van iedere vorm van buitenechtelijke seks bevorderen de aanrandingen en de intimidatie, met name van westerse vrouwen die zich niet aan de Egyptische gewoonten en gebruiken houden. Er bestaat bovendien een vertrokken beeld van westerse vrouwen dat door de reclame en de porno op het internet wordt bevorderd.’

Tot zover Hofstee.

Het beeld dat hier wordt geschetst lijkt me juist en het is herkenbaar. Het is niet beperkt tot Egypte, men ziet het ook in andere moslim landen, in de Arabische misschien wat meer dan in de rest. Waar je aan kunt twijfelen is aan de gedachte dat dit met een betere opvoeding zou kunnen worden opgelost, als men maar zou willen. De gedachte dat de bevolking bereid zou zijn om de overheid te laten interveniëren, door betere voorlichting te geven op de scholen, door vooroordelen over maagdelijkheid en zwangerschap te corrigeren, dat is een misvatting. Ruim honderd jaar geleden, in de tijd van de Jong Turken, is dat geprobeerd en het is op een mislukking uitgelopen. Top down veranderen van een samenleving lukt haast nooit. Japan is een schijnbare uitzondering. Daar speelden ten tijde van de Meijirestauratie een aantal uitzonderlijke factoren, die in het Egypte van hier en nu afwezig zijn.

Dat religieuze leiders op dit terrein een belangrijke taak hebben is natuurlijk juist maar dat zij in moslim landen bereid zouden zijn in deze verlichte gedachtewereld van Hofstee mee te gaan, is een ongerijmde veronderstelling. Het tegendeel is het geval. Een westerse jonge vrouw mag het wenselijk vinden maar het blijft dromen. Intelligente hoogopgeleide mannen hebben op dit terrein een taak, meent zij. Maar als hun leven hun lief is laten ze die taak voor wat hij is: iets onmogelijks.

Dat de Arabische lente wat anders zou zijn geweest dan een hongeroproer is een westerse vergissing onjuist gebleken. De Egyptische bevolking is conservatief en het door haar gekozen parlement was ten aanzien van de modernisering van het land vooral een stap achteruit.

De Arabische samenlevingen zijn reactionair en dat seksuele frustraties zich daar op een criminele en gewelddadige manier uiten past in het totale plaatje van de mohammedaanse wereld. De seksuele moraal in mohammedaanse landen is niet zoveel anders als die in het Europa van honderd jaar geleden. Het grote verschil tussen Europa en Arabië is het geweld waarmee opvattingen worden uitgedragen en verdedigd. Wij hebben hier een verandering gekregen in de richting van een meer verlichte seksuele moraal, maar alleen dankzij het feit dat de mensen die hem voorstonden de gelegenheid kregen hun opvattingen te verdedigen en doordat mensen die haar in de praktijk brachten niet met geweld op andere gedachten werden gebracht.

Het is niet verwonderlijk dat overal waar in Europa mohammedaanse wijken zijn ontstaan, de criminaliteit en het geweld zijn toegenomen. Die samenlevingen gedragen zich hier niet anders dan ginds en we moeten er dus vanaf. De Britse historicus Schama heeft zich in zijn Huizingalezing in die richting uitgelaten, maar de Nederlandse intellectuele wereld heeft haar kop ervoor in het zand gestoken. Dat leek te veel op de opvattingen van Wilders, vond men toen en zo is het natuurlijk ook. Maar op dat punt heeft die man gelijk.

---

Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp