Orgaanethiek
Orgaanethiek is een woord dat aan de verbeelding weinig te wensen overlaat. Dat hierover de afgelopen weken te weinig blijkt nagedacht is echter evident.
Orgaandonoren zijn meestal jonge mensen die door een ongeval om het leven zijn gekomen. Om de organen van overledenen te kunnen gebruiken bij het genezen van anderen, is toestemming nodig van de overledene of diens nabestaanden. Dat gebeurde tot nu toe door een donor codicil of door inschrijving in het donorregister. Om na het overlijden als gevolg van een ongeluk of een misdrijf toestemming te vragen aan de nabestaanden, is in het algemeen nogal lastig. De hoofden staan daar in het algemeen niet naar.
De Tweede Kamer heeft nu een wetsvoorstel aangenomen waardoor wij allemaal orgaandonor worden, tenzij we ons daartegen schriftelijk verzetten. De Eerste Kamer moet het voorstel nog behandelen en de reacties tot nu toe doen verwachten dat het voorstel er niet doorkomt. Dat lijkt me overigens terecht. De overheid gaat niet over ons lijf en onze leden. De reactie van een paar duizend donoren die zich prompt hebben laten uitschrijven vind ik heel begrijpelijk.
Wat de overheid en Pia Dijkstra hadden moeten doen, is mensen overtuigen dat het christenplicht of humanistische plicht is om je op deze manier voor je naasten in te zetten. Maar iemand, ook na zijn overlijden, de zeggenschap over zijn lichaam afpakken gaat niet aan.
Persoonlijk vind ik dat artsen zich over dit onderwerp wel eens wat duidelijker hadden kunnen uitlaten. Vroeger toen we in dit land nog geestelijken hadden, zouden dominees en bisschoppen hier een standpunt hebben kunnen innemen, maar nu laten we het kennelijk over aan politici en kranten om uit te maken wat ethisch wel en niet verantwoord is. Ik vind dat geen vooruitgang.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Volgens mij is voorgestelde donor-wet onuitvoerbaar om het oogsten van organen in nog levende mensen – we hopen hersen dood maar hoe zeker weten de dokters dat zeker – die daarvoor NIET expliciet toestemmming hebben gegeven toen ze nog bij zinnen waren, in strijd met de eed van doktoren.
Hersendood is ook maar een term, wat is hersendood precies?, ben je dan echt dood? Nee, natuurlijk niet. Er zijn mensen toch weer hersteld zijn van wat men noemde hersendood.Na de rigor mortis, ja dan ben je echt dood. Nu kan dat misschien een fout zijn geweest van de behandelende specialist, maar fouten worden ook door een arts gemaakt, we zijn allemaal mensen en maken fouten. Maar als je daar dan ligt en hersendood verklaart ben en de spierverslappers ingespoten krijgt en daarna voelt hoe je organen er uit gesneden worden, nee dat lijkt mij toch niet zo heel erg prettig. De hersendode persoon mag geen narcose middel ingespoten krijgen en of de persoon toch al of niet beseft wat er gebeurd? Er wordt wel heel erg makkelijk hier mee omgegaan door de overheid.