De familie van Toon Kasdorp komt oorspronkelijk deels uit de Groningse plaats Onderdendam. Een Kerstbespiegeling.

Sinds ik rond de eeuwwisseling uit de advocatenmaatschap ben getreden waar ik lang lid van ben geweest, heb ik de gewoonte om iedere dag mijn gedachten op te schrijven in de vorm van een of meer stukjes. Ik sla wel eens over, maar niet vaak. Ik doe er weinig mee, behalve ze op mijn site zetten. Maar ik vind het prettig om mijzelf te dwingen om handen en voeten te geven aan wat mij invalt bij het lezen van de gedachten van anderen. Schrijven heb ik mijn hele leven gedaan. Ik ben in de zestiger jaren medewerker geweest aan de universiteit, en later adviseur en advocaat, allemaal schrijvende beroepen. Praten en schrijven is altijd onderdeel van mijn vak geweest.

Zo’n stukje schrijft zich zelf en is meestal snel klaar, lijkt het. Kijk ik op mijn horloge, dan heb ik er altijd wat langer over gedaan dan ik dacht. Meestal is het wel een uur of twee uur, maar terwijl ik bezig ben lijkt het niet meer dan een kwartier.

Ik schrijf zo’n stukje vaak over een onderwerp waar ik vroeger met kantoorgenoten over sprak tijdens de lunch of bij de borrel, dus dat kan van alles zijn. Meestal wel iets dat in het nieuws is, maar het kan ook gaan over een boek dat iemand net gelezen had of over verbouwingen bij de buren.

Vroeger schreven mensen brieven aan hun vrienden en kennissen. Mijn moeder schreef er iedere dag wel een paar. Die functie hebben nu de mobiele telefoon en de computer. Moeder schreef babbelbrieven, heel leuk om te krijgen, maar mijn voorouders en hun vrienden maakte er essaytjes van, ongeveer zo als ik dat nu doe met mijn stukjes.

Toen mijn grootvader overleden was zaten er een paar die hij bewaard had in zijn bureau en die vond ik prachtig om te lezen. Daar was een verslag bij van een oudtante van me die met een stel vrienden een reis had gemaakt van Onderdendam, een plaatsje aan het Boterdiep in Noord Groningen, naar Amsterdam. Die reis duurde dagen. Dagen, alleen al voor ze in Stavoren waren gearriveerd, om de boot te nemen naar Enkhuizen! De reis van Enkhuizen naar Amsterdam door het Noord-Holland van de negentiende eeuw, wat toen een heel stuk moderner was dan Groningen en Friesland, ze keken hun ogen uit!
Het reizen naar Amsterdam was voor die tante van mijn opa een veel ingrijpender gebeurtenis dan een trip naar Amerika voor mij. Ik ging, toen ik nog wat jonger was, ieder jaar naar mijn dochter in Oregon en ik deed daar een uur of tien over. Mijn oudtante en haar vrienden waren na tien uur nog niet eens in Leeuwarden.

Ik vertelde daar een keer over aan tafel op mijn oude kantoor en toen zei een kantoorgenoot: Onderdendam, daar komt mijn opa ook vandaan. We hebben toen vergeleken en het bleek dat onze grootouders praktisch naast elkaar moeten hebben gewoond, die van hem was de oudste zoon van de notaris en die van mij het jongste kind van de bovenmeester. Het leek hem waarschijnlijk dat een van zijn familieleden mee zou zijn geweest was op die tocht naar Amsterdam, maar dat hebben we niet meer kunnen vast stellen. Van Klaas Knot was er misschien ook wel een voorouder bij, die komt ook uit Onderdendam las ik ergens. Aardig, toch?

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp