Alexander van Gouwen werd mede door recente gebeurtenissen geïnspireerd de mores van de sociaaldemocratie – en de betekenis daarvan – nader te beschouwen.

Democratie als middel
De sociaaldemocratie is ontstaan als een democratische poging tot revolutie vanuit de gedachte dat de meerderheid altijd arm is en dus wel voor het socialisme zal stemmen zodat het socialisme geen gewelddadige revolutie nodig heeft om aan de macht te komen (vergelijk dit met het huidige islamisme dat eveneens om tactische redenen de democratie omarmt vanuit de gedachte dat de meerderheid van een moslimland moslim is en dus toch wel op de islampartij zal stemmen). Er is dan geen sprake van een principiële omarming van de democratie en zelfs van een spanning zoals ook bij het islamisme dat de democratie openlijk opvat als een trein die je neemt om op je bestemming te komen maar die je eenmaal aangekomen weer verlaat (omdat de wetten van Allah altijd beter zijn dan de wetten die mensen c.q. de meerderheid der mensen wil).

Hedendaags antiliberalisme is liberaal antiliberalisme
Maar eenmaal toegetreden tot het – in wezen ‘kapitalistische’ – systeem der parlementaire democratie (‘kapitalistisch’ omdat de kandidaten met behulp van verworven kapitaal met elkaar moeten concurreren om de gunst van de kiezer te verwerven terwijl het socialisme samenwerking wil in plaats van kapitalistische competitie), zien we dat het socialisme eigenlijk alle liberale waarden heeft omarmd tot die van het kapitalisme zelf aan toe (welk kapitalisme dan slechts nog moet worden gereguleerd c.q. gecorrigeerd in plaats van afgeschaft).

De sociaaldemocratie is zo een liberaal socialisme c.q. een socialisme light geworden. Je hoort vaak dat de nieuw rechtspopulistische bewegingen zoals de PVV fascistisch zijn. Dat klopt in zekere zin wel, maar net als de hedendaagse socialisten en communisten zijn dit een soort nieuwe fascisten die niet alleen de democratie en daarmee de geweldloosheid hebben omarmd (terwijl nota bene het echte fascisme wordt gedefinieerd door de verwerping van recht, parlementaire democratie en kapitalisme ten gunste van geweld en socialisme!) maar eigenlijk alle liberale beginselen hebben omarmd, zodat dit nieuwe fascisme paradoxalerwijs een liberaal fascisme is en als zodanig net zo weinig bedreigend voor de bestaande orde c.q. de democratische rechtsstaat als de sociaaldemocratie bedreigend is voor de bestaande orde c.q. democratische rechtsstaat.

Het gevaar van hedendaags socialisme en fascisme
Er wordt evengoed veel gewaarschuwd voor de gevaarlijke tendensen van dat nieuwe fascisme dat zo ook de democratie slechts zou gebruiken om antidemocratische doelen, zoals de uitsluiting van minderheden, te bereiken (nu is de uitsluiting van minderheden overigens niet ondemocratisch maar slechts onrechtstatelijk). Ik ga daar in dit artikel niet verder op in, anders dan nog toe te voegen dat de PVV in mijn optiek wel fascistoïde is maar niet racistisch en daarmee ook minder gevaarlijk dan de fellere tegenstanders van de PVV doen voorkomen. De sociaaldemocratie acht ik net zo gevaarlijk in haar ondemocratische tendensen en het wordt tijd dat iemand daar eens voor waarschuwt welke taak ik hier op me neem.

Waarom socialisme een totalitaire Staat vergt
Simpel gezegd kun je zeggen: het liberalisme wenst gelijke kansen voor iedereen, het socialisme wil gelijke uitkomsten voor iedereen of in ieder geval dat alles wordt herverdeeld op grond van wat een ieder toekomt of nodig heeft. Niet alleen vergt dat een groot overheidsapparaat dat alles wat mensen produceren opeist en herverdeelt, maar ook een totalitaire Staat. Elke vrijheid genereert namelijk onvermijdelijk vroeg of laat ongelijkheid die men niet heeft bedoeld en die moet worden weggenomen.

Dit is de reden waarom elk socialistisch regime een totalitaire Staat voortbrengt: gelijkheid van uitkomst c.q. gereguleerde uitkomsten vereist een totaal overheidsingrijpen en totale controle over alles wat mensen doen. Om een socialistische samenleving te realiseren moet alle vrijheid met wortel en tak worden uitgeroeid. Uiteraard zien socialisten dit anders, hetgeen te maken heeft met verschillende opvattingen van vrijheid die ik hier uitleg.

Democratie vereist vrijheid van meningsuiting
Dat totalitarisme vinden we niet alleen in Noord-Korea of vroeger de Sovjet-Unie: ook in onze sociaaldemocratie vinden we nog de aanzetten ertoe. We zien het in de typisch sociaaldemocratische antiracismewetgeving waarvoor Wilders voor de rechter is gedaagd en op grond waarvan bijvoorbeeld Asscher vindt dat beledigers van Sylvana Simons strafrechtelijk moeten worden vervolgd. Nu is het begrijpelijk dat bedreigingen en oproepen tot geweld strafbaar zijn gesteld: deze handelingen beperken de vrijheid van de ander en het is de taak van de rechtsstaat om ieders vrijheid te beschermen. Maar beledigingen en racistische opmerkingen zijn wel vervelend voor het doelwit maar belemmeren dat niet in zijn handelen en dus zijn vrijheid.

Belangrijker nog, een serieuze democratie vereist vrijheid van meningsuiting omdat in een democratie elke stem dus elke mening even veel waard is zoals een goed functionerend kapitalisme een vrije markt vereist waarin iedereen zijn product kan neerzetten: in een democratie moeten vanuit het liberale beginsel van gelijke kansen alle meningen mogen meedoen waarna de meerderheid bepaalt welke mening wint (zal worden geïmplementeerd) en welke mening verliest (niet zal worden geïmplementeerd). Tegenover het geweld of de censuur van het fascisme plaatst het liberalisme het argument en het debat: als jij denkt dat jouw idee moet worden geïmplementeerd zul je anderen moeten overtuigen dat jouw idee een goed idee is.

De ondermijning van de democratie door de sociaaldemocratie
Het verbieden van meningen is dan ook een fundamentele ondermijning van de democratie. Je mag van alles vinden van Wilders’ mening dat Marokkanen dusdanig zijn oververtegenwoordigd in overlast, criminaliteit en terrorisme dat Nederland er wijs aan doet zijn grenzen te sluiten voor Marokkanen, maar het is een volstrekt legitieme mening in een democratische rechtsstaat. Je mag van alles vinden van de mening van sommigen dat Sylvana Simons niet in Nederland thuishoort omdat zij alle Nederlandse tradities en waarden – van het Sinterklaasfeest tot de vrijheid van meningsuiting – wil afschaffen, maar het is een volstrekt legitieme mening in een democratische rechtsstaat (zoals ook de mening van Simons zelf die is).

De sociaaldemocratie heeft echter helaas onze democratie gemankeerd door de vervolging van bijvoorbeeld racisten mogelijk te maken in plaats van de mening vrij te laten en de racist te proberen te overtuigen dat zijn racistische mening geen juiste of deugdelijke mening is. De andersdenkende wordt zelfs bijna standaard weggezet als geestesziek (zoals door de bizarre term ‘islamofobie’) waarmee bij voorbaat die ander elke redelijkheid en dus ook de mogelijkheid tot debat en participatie in de democratie wordt ontzegd.

Het sociaaldemocratische totalitarisme en haar angst/uitsluiting van de massa
De bestaande ideologieën verschillen onderling met name door hun verschillende prioritering van waarden. In bv. de onvermijdelijke keuze tussen gelijkheid of vrijheid kiest links voor gelijkheid als de hoogste waarde en rechts voor vrijheid als de hoogste waarde: hierdoor worden de begrippen ‘links’ en ‘rechts’ in hoge mate gedefinieerd (een dieper gravende analyse vind je hier). Vanuit haar prioritering van gelijkheid boven vrijheid heeft de sociaaldemocratie meningen verboden die het sociaaldemocratische geloof in de gelijkheid van alle mensen niet respecteren.

Dit brengt de paradox voort dat de sociaaldemocratie zelf mensen uitsluit c.q. inferieur verklaart, namelijk racisten en andere andersdenkenden. Meer in het bijzonder brengt ook de sociaaldemocratie zo een gedachtepolitie en daarmee een totalitaire staat en de vernietiging van de democratie voort. Sterker nog, nu het oorspronkelijke opportunistische idee achter de sociaaldemocratie dreigt te mislukken doordat de massa steeds rechtser stemt in plaats van links, zien we dat de maskers steeds vaker afvallen en dat sociaaldemocraten steeds openlijker oproepen tot het afschaffen van de democratie om de (liberale) rechtsstaat – tegenover rechtspopulisten zoals Wilders – overeind te kunnen houden.

De wraak van de massa op de sociaaldemocratie
Democratie is echter niet alleen een principiële liberale waarde (en een verloren gegane opportunistische sociaaldemocratische waarde), maar heeft ook een belangrijke (conservatieve) pragmatische functie: alleen democratische besluitvorming garandeert een breed draagvlak onder de bevolking en dus weinig maatschappelijke onrust. Precies doordat de sociaaldemocratie en haar bondgenoten in het ‘politieke midden’ mede uit angst voor de massa de democratie steeds verder inperkt – niet alleen door het wegzetten of zelfs vervolgen van andersdenkenden maar ook door de omarming van de vrije markt en internationale verdragen zoals de EU – roept zij de toorn van de massa op omdat die haar democratische macht steeds verder ziet slinken.

Dit verklaart de onrust en de opkomst van rechts-populistische partijen en waarom zo’n proces tegen Wilders zijn politieke positie alleen maar versterkt. Doordat de sociaaldemocratie en de ideologisch met name door de sociaaldemocratie gestuurde media mensen uit minderheden als Sylvana Simons alleen maar interesse en respect betonen en bijvoorbeeld haar kritiekloos de ‘witte man’ laten uitkafferen, verliest de sociaaldemocratie alle respect van haar traditionele ‘witte’ achterban: de blanke voelt zich vernederd door het door de sociaaldemocratie bejubelde multiculturalisme, dat de blanke van racisme beschuldigt en hem het koloniale verleden en de slavernij in de schoenen schuift, de man voelt vernederd door het door de sociaaldemocratie bejubelde feminisme, dat de man een ‘verkrachtingscultuur’ toeschrijft, en de autochtone arbeider voelt zich vernederd doordat de sociaaldemocratie hem slechts als belastingbetaler ziet waarop nog wel wat kan worden bezuinigd terwijl het werk naar de migrant en de gratis huisvesting naar de asielzoeker wordt gebracht.

Met name de blanke, werkende man voelt zich zo tot tweederangsburger in eigen land gemaakt door de sociaaldemocratie, namelijk als iemand die moet betalen, die zich moet schamen voor zijn cultuur en die verder zijn mond moet houden. En zo maken partijen als de PvdA partijen als de PVV groot en slingert de massa van politiek links naar politiek rechts.

---

Eerder verschenen op Geband van Joop.