Obamagate? Is dat nieuw, of een onbekend vervolg??
De vraag die bij Obamagate nooit wordt gesteld, blijkt voor veel mensen relevanter dan logisch is. “Was er dan eerder iets mis met Obama?”
Nadat president Trump vorige week het woord “Obamagate” tweette, is de onrust er over ietwat bekoeld, maar is aan de wens om meer kennis niet voldaan.
Maar al die stukken ter verduidelijking die afgelopen week ook op VoL verschenen (linkjes onderaan dit artikel)? Natuurlijk, daar is niets mee mis, maar voor wie de gedachte aan foute daden van Obama nieuw was, ontbrak er iets aan. De overgang van een heilige Obama naar een schurk (of facilitator van schurken) is voor veel mensen een te grote stap. Dat is teveel het omgekeerde discours van wat jarenlang door de westerse media werd gepusht, en dat laat zich niet zomaar opzij zetten. Er moeten voor veel mensen kennelijk eerst fundamenten worden gelegd eer men verder wil nadenken over eventuele wandaden van Obama en zijn Democraten die niet door de beugel zouden kunnen.
Daarmee is dit artikel nadrukkelijk niet bedoeld voor de vaste lezers van deze reeks over de perikelen van de machtsstrijd binnen de Amerikaanse overheid. Dit is een artikel waarmee u uw buren iets kunt laten lezen dat weliswaar verontrustend is, maar geen geestelijke salto mortale vereist. Dit artikel zal daarom niet de aanstaande weg van Durham bespreken, de weg naar Obamagate of zelfs de verbinding tussen Obamagate en Russiagate. Ditmaal volg ik ditmaal de weg van het voorzichtig conservatieve Amerikaanse tijdschrift de National Review, dat dit weekend eveneens het pad naar een andere kijk op Obama plaveide met feiten uit diens regeerperiode waarvan maar weinig mensen voldoende op de hoogte zijn, en die illustreren dat Obama geen aureool verdient. En de Nederlandse pers die dit alles buiten de kolommen hield mutatis mutandis nog minder.
National Review
The National Review begint haar analyse met de constatering dat voor veel mensen de hashtag #Obamagate op Twitter een stap te ver was, een stap die te zeer indruiste tegen het algemeen gevoel, en herinnert fijntjes aan de hysterie rond Russiagate, die eveneens werd ondersteund door een lawine aan tweets die de hele tijd ‘de schurk Trump’ aan de kaak poogden te stellen zonder dat er ooit ook maar een flinter bewijs was. Dat je hier aan toe kunt voegen dat de Democratische insiders zich in de media niet onbetuigd lieten, ook al wisten ze dat ze logen maakt het nu niet eenvoudiger een omgekeerd verhaal te geloven. De NR waarschuwt dat dat leugenpatroon de komende maanden grotendeels in stand zal blijven, en waarschuwt er tegen dat gedrag te kopiëren:
Democrats and their allies, who like to pretend that President Obama’s only scandalous act was wearing a tan suit, are going spend the next few months gaslighting the public by focusing on the most feverish accusations against Obama. But the fact is that we already have more compelling evidence that the Obama administration engaged in misconduct than we ever did for opening the Russian-collusion investigation.
Wat de NR hier zegt; is dat er voor Democratische misdrijven nu al meer bewijs is dan er voor Russiagate ooit was. Dit is iets dat ik de afgelopen week te weinig heb gehoord (en mogelijk zelf had moeten benadrukken?). Zodat een onderzoek er naar ook op objectieve gronden moeilijk kan worden weggeduwd. Het is het droge commentaar van mensen die zich weinig betrokken voelen bij een partij als belanghebbende. Daarna noemt de NR dat bewijs:
It is not conspiracy-mongering to note that the investigation into Trump was predicated on an opposition-research document filled with fabulism and, most likely, Russian disinformation. We know the DOJ withheld contradictory evidence when it began spying on those in Trump’s orbit. We have proof that many of the relevant FISA-warrant applications — almost every one of them, actually — were based on “fabricated” evidence or riddled with errors. We know that members of the Obama administration, who had no genuine role in counterintelligence operations, repeatedly unmasked Trump’s allies. And we now know that, despite a dearth of evidence, the FBI railroaded Michael Flynn into a guilty plea so it could keep the investigation going.
Obama-periode
En breidt deze invalshoek vervolgens uit naar de Obama-periode, naar zaken die de Westeuropese pers nooit haalden:
What’s more, the larger context only makes all of these facts more damning. By 2016, the Obama administration’s intelligence community had normalized domestic spying. Obama’s director of national intelligence, James Clapper, famously lied about snooping on American citizens to Congress. His CIA director, John Brennan, oversaw an agency that felt comfortable spying on the Senate, with at least five of his underlings breaking into congressional computer files. His attorney general, Eric Holder, invoked the Espionage Act to spy on a Fox News journalist, shopping his case to three judges until he found one who let him name the reporter as a co-conspirator. The Obama administration also spied on Associated Press reporters, which the news organization called a “massive and unprecedented intrusion.” And though it’s been long forgotten, Obama officials were caught monitoring the conversations of members of Congress who opposed the Iran nuclear deal.
Dat de Amerikaanse CIA ook routinematig de telefoon van de Duitse bondskanselier afluisterde is in West-Europa wel besproken, maar heeft zich hier nooit tot een groot argument ontwikkeld. Waarom niet? St.Obama, is het korte antwoord.
De lijst die de NR hierboven opsomt is niet compleet (UraniumOne ontbreekt, Benghazi eveneens), maar duidelijk genoeg om te denken te geven. Geheime diensten die de eigen volksvertegenwoordigers – maar van de ‘verkeerde partij’ – afluisteren? Dat riekt al naar Watergate. Journalisten afluisteren om te voorkomen dat schandalen zich kunnen ontwikkelen, en dan op zoek gaan naar een rechter die het faciliteren wil? Ooit hadden we dat de praktijken van een bananenrepubliek genoemd. Maar grapjes over bananen worden beschouwd als een racistische ondertoon hebbend. Of was iedere kritiek op Obama per definitie ongepast?
Terzijde: ook vorige week berichtte de NOS plotseling over een lid van het Nobelcomité dat president Obama de Vredesprijs toekende in 2009. Dat lid klapte uit de school dat ook het Witte Huis er niet geheel gelukkig mee was geweest, en oorspronkelijk iemand anders had willen sturen om de prijs in ontvangst te nemen. Het kritische lid zelf vond bij nader inzien dat je de Nobelprijs beter niet als aanmoedigingsprijs kon gebruiken – hij heeft er nu eenvoudig spijt van. Een vernietigender oordeel over het presidentschap van Obama is moeilijk denkbaar.
De positie van Obama tegenover de regering-Trump
Over de overgang van de regering-Obama naar de regering-Trump is waar een groot deel van de huidige commotie draait. Daarover wil ik verder niet teveel uitweiden, maar noem wel de constatering van de NR dat ook over deze periode over het handelen van Obama al meer bekend is dan wat alleen maar vertrouwenwekkend overkomt:
What makes anyone believe these people wouldn’t create a pretext to spy on the opposition party? If anyone does, they shouldn’t, because on top of everything else, we know that Barack Obama was keenly interested in the Russian-collusion investigation’s progress. In her very last hour in office, national-security adviser Susan Rice wrote a self-preserving email to herself, noting that she’d attended a meeting with the president, Deputy Attorney General Sally Yates, FBI director James Comey, and Vice President Joe Biden in which Obama stressed that everything in the investigation should proceed “by the book.”
De NR merkt hierbij op, dat het gezien wat nu bekend is er vragen zijn die juridisch en journalistiek onderzoek vereisen, maar geen premature schuldigverklaring rechtvaardigen:
None of this means that Obama committed some specific crime; he almost assuredly did not. In a healthy media environment, though, the mounting evidence of wrongdoing would spark an outpouring of journalistic curiosity.
Met nog een laatste uithaal naar mensen die het eigen belang van de regering-Obama ontkennen door een vergelijking met Nixon en Watergate:
Skeptics like to point out that the Obama administration had no motive to engage in abuse, because Democrats were sure they were going to win. Richard Nixon won 49 states in 1972. His cronies had no need to break into the DNC’s offices and touch off Watergate. But as the FBI agents involved in the case noted, they wanted to have an “insurance policy” if the unthinkable happened.
Besluitend met:
In 2016, the unthinkable did happen, and we’re still dealing with the fallout four years later. We don’t know where this scandal will end up, but one doesn’t have to be a conspiracy theorist to wonder.
Daaraan wil ik nog toevoegen dat minister van Justitie Barr maandag zei dat een onderzoek naar Obama niet aan de orde is, en dat Trump´s lawaai daarover niet relevant is omdat het zijn beslissing is. wie wordt vervolgd. Aldus de Telegraaf.
En natuurlijk heeft Barr gelijk. Trump wil het graag, maar spreekt voor zijn beurt. Het onderzoek richt zich nu op de mensen die wandaden hebben bedreven. Maar dat sluit niet uit dat Obama nooit vervolgd zou kunnen worden voor wat is gebeurd. Als de beklaagden hem er bij lappen, is hij er bij. Tor die tijd moet je niet hetzetfde gaan doen als de Democraten drie jaar lang hebben geprobeerd te organiseren. Je kunt niet het een veroordelen en net ander toejuichen, en een hersteld vertrouwen in de Amerikaanse rechtsstaat dient nu voorop te staan.
Meer lezen? Op VoL leest u een ander relaas over Russiagate, The Memo, USA2016, Midterms2018, Spygate, de Deep State en Trump, en vanuit andere bronnen dan de bevooroordeelde verhalen van NOS en RTL. Vanaf 11 mei wordt het steekwoord dat we voor deze reeks gebruiken overigens Obamagate. Geen nieuw woord, maar nu met een vaster omlijnde betekenis.
Er wordt door te veel kopstukken te scherp aan de wind gezeild. Of het nu om geld (banken), politiek (macht/polarisering), klimaat (ecofascimse), migratie (huizenmarkt, multiculturalisme, islam), EU (euro, transferunie, domanintie frans-duitse as), democratie (overdracht soevereiniteit), globalisering (China, corona, staatskapitalisme, intellectueel eigendom), geopolitiek (Rusland, islamitisch terrorisme), of wetgeving (supranationale wetegeving) gaat. Je zou daar aan toe kunnen voegen de nepnieuwsverhalen van Ollongren/EU (likt ze zich alvast binnen?) die zelf op nepnieuws gebaseerd lijken te zijn. Het wordt tijd voor een correctie naar het politieke midden. Dat vereist een stevige ruk naar rechts. Hoe sneller hoe beter (soepeler, goedkoper). Kan Wopke Hoekstra de doorslag geven, misschien? Of onderschatten we dan de linkervleugel bij het CDA? Het gaat echt over heel veel dossiers. Het kost zeker tien jaar om dat goed te breien.
White Hats Report #8
Zoals we in ons laatste rapport verklaarden, werd ongeveer 18 maanden geleden op een openbare spreekbeurt in een college, Chief Justice John Roberts van het Hooggerechtshof geconfronteerd door Dr. Orly Taitz met een koffer van 350.000 bevestigde handtekeningen van World Net Daily en andere bronnen. Dr. Taitz vroeg het Hooggerechtshof om de klachten over de vereiste geloofsbrieven van Obama te horen, met inbegrip van zijn status als natuurlijk geboren burger van de Verenigde Staten van Amerika, aangezien hij niet goed werd gescreend voor het presidentschap als gevolg van het geruzie van Obama’s speciale interessevrienden. Chief Justice Roberts beloofde Dr. Taitz in het openbaar dat hij de informatie zou herzien. Het lijkt erop dat Roberts zijn belofte heeft gehouden toen de zaak op vrijdag 7 januari 2011 voor het Hooggerechtshof werd behandeld.
De uitkomst van deze enkele zaak is al vele maanden in het schrikbeeld van rechtsgeleerden, aangezien het doelwit van de zaak binnen de grenzen van artikel 2, sectie 1 van de grondwet van de Verenigde Staten van Amerika ligt, zoals hieronder wordt geciteerd:
“Kwalificaties. De president moet een ‘natuurlijk geboren burger’ van de Verenigde Staten zijn,
ten minste 35 jaar oud … ”
Als we dit afbreken tot de eenvoudigste gemene deler en het argument beperken tot de ware betekenis van de Founding Fathers, dan was Obama’s moeder bij de conceptie Barrack Hussein Obama getrouwd met een geverifieerde Keniaanse burger, wat betekent dat hij niet het bloed heeft van twee (2) verifieerbare burgers van de Verenigde Staten van Amerika. Niet alleen hebben we de gegevens, maar ook alle nationale veiligheidsdiensten die belast zijn met het beschermen van de Amerikaanse belangen door de letter van de wet. Vanaf deze datum is de kwestie van Obama’s burgerschapsstatus een zaak van nationale veiligheid geworden door het geruzie van een groep mensen die koste wat het kost proberen hun kandidaat in functie te houden. Voor de goede orde, en tot op heden hebben het Amerikaanse publiek en het Hooggerechtshof nog niet de vereiste antwoorden op deze vraag ontvangen en Obama moet nog steeds zijn langverwachte geboorteakte overleggen en andere ondervragingen beantwoorden.
In het Hooggerechtshof is het de taak van Obama, zijn trawanten en deze regering om te bewijzen dat hij een geboren burger is. Obama kan dat niet doen aangezien hij een Verklaard geboortecertificaat in Kenia en een ‘Certificate of Live Birth’ van de staat Hawaii heeft. Hierin ligt het dilemma voor Obama, zijn handlangers en het Hof. Obama heeft niet de mogelijkheid om te bewijzen en kan geen gecertificeerd document overleggen dat voorziet in een echte geboorteakte voor een van de Amerikaanse staten. Het enige verslag van zijn geboorte is in Kenia.
Uit extreem hoge en zeer geloofwaardige bronnen binnen het rechtssysteem is gemeld dat Obama en zijn juridische team hun argumenten hebben verloren om deze zaak te laten seponeren. Het Hof hoorde de toepasselijke argumenten van beide partijen en oordeelde, in het kort, dat de Obama niet voldeed aan de residentievereisten zoals die zijn vastgelegd in de grondwet van de Verenigde Staten van Amerika. Een voorlopige stemming ten gunste van de aanklager werd gehouden, waarbij Associate Justice Elena Kagan niet stemde vanwege haar eerdere politieke relatie en betrokkenheid bij Obama’s geboortecertificeringskwesties.
The Supreme Court is holding on to the decision and will not publish its decision for the sake of the American political process. What does this mean and why would they choose this path?
Notwithstanding the difficulty before the Judicial system as to what to do with an unlawfully sitting President, the real problem comes after the fact. This President has been sitting in the office illegally for two (2) years while propagating conjecture about American life and liberty, pushing his agenda, signing bills into law, issuing Executive Orders and trying to act as a real President. It is for this reason that all of the American Security agencies consider this single item a National Security matter with the single question: How do you control an out of control person acting as President?
Although the Court has not recorded or published their finding, there is already disinformation being propagated that the Court ruled in favor of Obama. This is not true.
Dit speelde al in 2011
Daar is men dat nog steeds niet vergeten.
We zullen zien.
Biden en Obama zullen niet worden geconfronteerd met “criminal charges”, zei Barr. Bij het testen op geschiktheid van kandidaat Supreme Court-lid Kavanaugh intertijd, kreeg die laatste de vraag of hij omstandigheden kent waarin VS staatsburgers kunnen/ moeten worden berecht als “enemy combattants”, en of dat dan onder militair of strafrecht zou gaan. Kavanaugh antwoordde dat het militaire recht dan van toepassing is. Het is dus mogelijk dat Biden en Obama niet gerust zullen zijn dat ze verschoond zijn van het strafrecht, want de weg van het militaire recht heeft Barr open laten liggen.
Het echte spel begint pas als er straks wat grote namen uit Obama’s inner circle lijvige gevangenisstraffen in het vooruitzicht gesteld krijgen.
Dan is het afwachten of die zichzelf allemaal voor hun arrestatie in het achterhoofd weten te schieten, of na hun arrestatie aan hun gevangenis bed op weten te hangen, voordat ze Sint Obama er bij lappen.
Als je de speech van Barr goed beluisterd, dan zegt Barr dat Obama nu nog niet wordt vervolgd. Het kan nog altijd komen.
Een zeer goed gedocumenteerd artikel.
Er zijn uit de 8 jaar van zijn regering, 2010 – 2016, bewijzen te over van strafbare handelingen. Obama-gate, dus.
Behalve de onbewezen geboorte-status van Barak Hussein [ “Obama” ] Subarkah Sotero,
een socialistische moslim,
was zijn inauguratie tegenover de Opper-rechter, als ‘president’, een grote falsificatie : hij verhaspelde de eed tot een onaanvaardbare, incomplete fake; later zou hij binnen, een vorm ? van “eed” afgelegd hebben, op de koran.
Obama- gate. When the shit, hits the fan.