Ik keek vanmorgen in de Volkskrant om te zien hoeveel doden en gewonden er in totaal waren gevallen in Parijs, maar kon het zo snel niet vinden. Misschien ergens in de kleine lettertjes.

Met 2,25 miljoen inwoners in de gemeente Parijs zelf en ruim 11 miljoen in het hele stedelijke gebied van de stad, is het percentage slachtoffers op de totale bevolking in elk geval te verwaarlozen. Dat kan niet de reden zijn voor de grote verslagenheid. Die reden is toch waarschijnlijk de willekeur waarmee de slachtoffers werden gemaakt. Een van de deskundigen die werden ondervraagd zei dan ook, dat het minder erg was toen het om journalisten ging ( Charlie Hebdo) of om joden (de aanslag op de supermarkt). Je had het in dit geval zelf kunnen zijn, om het zo maar eens te zeggen.

Jawel, maar die kans was aan de andere kant zo klein, dat een normaal mens zich daar niet druk om zou maken. De vijandigheid waarmee het gebeurde en het feit dat de dodelijke dreiging uit een specifieke bevolkingsgroep komt, moet een doorslaggevende rol spelen in de consternatie die deze aanslagen hebben veroorzaakt.

Dat zou ook een verklaring kunnen zijn voor de onmiddellijke pogingen van de Nederlandse overheid en publiciteit om ons duidelijk te maken dat het om IS ging en niet om moslims als zodanig. Zo moet U waarschijnlijk de uitroep van onze minister president verklaren dat we nu in oorlog zijn met IS. Dat waren we meen ik al eerder, toen we onze vliegtuigen in Jordanië stationeerden voor bombardementen in Syrië.

Bij Buitenhof kwam gisteren burgemeester Aboetaleb vertellen dat hij de aanslagen in de sterkste termen veroordeelde en dat hij de gematigde moslims opriep om hetzelfde te doen. Dat hij was uitgenodigd en niet iemand die meer representatief is voor wat er leeft in de moslimgemeenschappen in dit land is veelzeggend.

Aboetaleb is een geïntegreerde moslim en mensen zoals hij zijn hier welkom. Alleen gekken denken daar anders over. Maar de indruk die je krijgt is dat het er maar weinig zijn en dat ze zich bij de moslimgemeenschap als zodanig ook niet erg populair maken.

U moet hierbij overigens bij in aanmerking nemen dat de psychologie van zo’n gemeenschap iets is waar we erg weinig vanaf weten en dat iemand best tegelijkertijd deel uit kan maken van een vijandige gemeenschap en een goede buur zijn of collega op het werk. Maar hou toch maar vast dat het die gemeenschappen zijn die de aanslagen mogelijk maken. Herinner U, dat pas toen al die linkse dominees en onderwijzers in Duitsland hun handen aftrokken van de Rote Armee Fraktion, die terreurgroep van de aardbodem verdween.

Als er vandaag of deze week een spontane betoging van Rotterdamse moslims plaatsvindt tegen de fanaten, waar tenminste 10.000 mensen aan meedoen dan zal ik geloven dat het niet om de moslimgemeenschap gaat als zodanig maar alleen om een lunatic fringe.

Zolang de fanaten zich redelijk veilig kunnen voelen in hun gemeenschappen denk ik toch dat het verstandig zou zijn van Nederland om zich te beraden hoe we daar vanaf kunnen komen. De alternatieve mogelijkheden om dat te bereiken horen het onderwerp van studie te zijn, hier en in Europa.

Het lijkt me niet uitgesloten dat het een onderwerp gaat worden in de volgende serie verkiezingen in Europa. Er is weinig wat de bevolking intussen zo bezig houdt. Het zal de progressieve elite aan wie we de desorganisatie in Europa te danken hebben, niet meevallen om het onderwerp nog een keer onder het tapijt te vegen. En misschien is dat ook niet zo’n slechte ontwikkeling Nu hebben we nog kans dat er een redelijke rechtse meerderheid aan de macht komt. Als deze desorganisatie doorzet wordt het op termijn een rechts-radicale meerderheid en dat is net zo erg als de radicaal humanistische overheden, waar we nu mee te maken hebben.

—————————————————————————————————————-

Dit stuk verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp.