Het is geen oplossing om Griekenland uit de eurozone te zetten. Dat zei de voorzitter van de raad van bestuur van ABN Amro Gerrit Zalm zeven jaar geleden in Buitenhof. Hij reageerde daarmee op een uitspraak van Frits Bolkestein.

In Nieuwsuur had Bolkestein een dag eerder gezegd dat de EU Griekenland moet blijven steunen, maar alleen op voorwaarde dat Griekenland uit de eurozone stapte. Zalm wees er op dat Italië dan snel de volgende zou zijn. ‘En daarna Ierland, dan Portugal en uiteindelijk blijf je dan alleen met Nederland en Duitsland over.’

Hij wees erop dat in Griekenland al ‘drastische maatregelen’ zijn getroffen, ‘tot het verlagen van salarissen aan toe’. De eerste prioriteit was volgens hem daar het reorganiseren van de belastingdienst. ‘Daar ligt nog een enorme goudmijn. Er is een enorm zwart circuit.’

Het uitbreiden van het noodfonds voor Griekenland was volgens hem voorlopig nog niet nodig. ‘Wel moeten politici aangeven dat ze bereid zijn het fonds te vergroten .’

Ik heb eens nagekeken wat ik de laatste jaren over Griekenland heb geschreven op deze site. Het leek me aardig om het eens allemaal bij elkaar te zetten. Ik blijk niet altijd even consequent te zijn geweest in mijn opvattingen, maar er zit toch een grote lijn in. In elk geval vind ik het mooi dat een oud commissaris van de EU ongeveer hetzelfde zegt als ik. De woorden van Zalm over het domino effect zijn misschien wel juist, maar een scheiding der wegen lijkt mij onvermijdelijk, als je orde op zaken wilt stellen en dat zal toch eens moeten gebeuren.

De koopkracht van de euro in Griekenland of Ierland wijkt niet af van de koopkracht ergens anders in de zone, maar er wordt tegen die landen gespeculeerd. Als er vroeger tegen het Engels pond gespeculeerd werd dan verkochten de speculanten Brits schatkistpapier net als er nu Grieks en Italiaans schatkistpapier wordt verkocht, met dezelfde gevolgen: die landen moeten meer voor hun leningen betalen en komen in liquiditeitsproblemen. Ze hebben er alleen niet meer dezelfde oplossing voor als vroeger: ze kunnen niet meer devalueren.

De enige oplossing voor dat soort landen die nu nog helpt is uit de euro te stappen. Dat hadden ze in al jaren geleden moeten doen en dat had hun zelf en de rest van de eurolanden een hoop moeilijkheden bespaard. Het is juist dat de speculatie zich dan tegen de andere zwakke landen zou hebben gericht maar dat gebeurt nu ook en we hebben intussen veel goed geld naar kwaad geld gegooid en dat geld zien we dus nooit meer terug.

We kunnen het ook omkeren. De sterke Eurolanden hadden Griekenland kunnen helpen, door zelf uit te stappen. Niet helpen vervolgens met nieuwe kredieten, maar door de bestaande zo goedkoop mogelijk op te kopen om die dan kwijt te schelden. Dan hadden we precies geweten wat het ging kosten, de Grieken waren echt geholpen, wat ze nu niet zijn en we waren voor de toekomst van ze af geweest. Wat mij betreft was dat uitstappen trouwens niet noodzakelijk voor altijd. Ik had het prima gevonden als we terug waren gekomen in de Eurozone en in de EU als ze daar eerst tien jaar achter elkaar een fatsoenlijke overheidsadministratie hadden laten zien en vijf jaar een staatsschuld die niet meer dan 60% van BNP. had bedragen.

De Griekse staatshuishouding is failliet en dat geldt voor de meeste Balkanlanden. Hoe eerder men dat erkent hoe beter.

Spanje zal het moeite kosten de zaak op orde te krijgen maar het kan. Hetzelfde geldt voor Portugal en Ierland. In elk geval zijn geen van deze drie landen zo corrupt en principieel onbeheersbaar als de Balkan regio. Daar kan men met geen mogelijkheid aan zijn verplichtingen voldoen en alleen al om die reden zouden we zo snel mogelijk uit een EU horen te stappen waar zij inzitten.

Als er nu voorwaarden worden geformuleerd voor het reddingsfonds of voor andere nieuwe verplichtingen in EU verband, zou het goed zijn om daar rekening mee te houden. Uit de EU stappen, Frankrijk meenemen en pas weer terug als de rest van de EU intern orde op zaken heeft gesteld.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp