De EU bemoeit zich met onze manier van leven. Overmatig. Maar ook met anderen. Puur neokolonialisme. Irritante betweters laten zich de mond nooit eenvoudig snoeren.

Soms kom je berichtjes tegen die je anders niet snel leest. Zéker niet in dit soort bewoordingen:

EU trekt gele kaart voor Thaise visserij in.

Pardon!!

De pretenties die hiervan af spatten maakt de rest van het artikeltje moeiteloos waar. De EU meent wereldwijd landen onder druk te kunnen zetten door te dreigen met een handelsboycot als men geen lippendienst bewijst aan haar overtuigingen. En natuurlijk zijn dat precies de landen die we ‘kunnen hebben’. Hetgeen perfect illustreert dat de EU weinig anders is dan een ondermaatse bully met hoogmoedswaanzin, maar tegelijk voldoende realiteitszin te weten wie ze aan kan en wie niet. Zo iemand die je in het voorbij gaan een draai om de oren geeft als hij de kleintjes aan het pesten is. Omdat je daar iedereen een plezier mee doet.

Thailand is van de Europese lijst van gewaarschuwde landen gehaald nu het vooruitgang heeft geboekt bij de bestrijding van illegale en ongereguleerde visserij. De gele kaart die de Europese Commissie in 2015 trok had kunnen leiden tot een volledig verbod op de invoer van Thaise zeevisproducten in de EU.

Let wel, het gaat me hier niet om de intentie, maar om de wijze waarop dit wordt aangepakt. De gezwollen taal is misselijkmakend:

Thailand heeft zijn rechtssysteem voor visserij op internationaal niveau gebracht en de naleving van zijn verplichtingen versterkt, meldt het dagelijks EU-bestuur. De nationale vissersvloot wordt beter gecontroleerd en havens worden strenger geïnspecteerd. Voor overtredingen gelden nu ,,afschrikkende’’ sancties, aldus Brussel. Verder spant Thailand zich in om de arbeidsomstandigheden in de visserijsector te verbeteren.

Het ontbreekt er nog maar aan dat inspecteur Frenske T. wordt uitgestuurd die mensen de les te lezen.  Waarschijnlijk is Thailand beneden zijn waardigheid, anders hadden we de foto’s al wel gezien. Het is een toon die volkomen onpasselijk maakt. Alles moet gereguleerd, en de EU zegt ook nog hoe en wat:

De Europese Commissie is sinds ruim zes jaar formeel in gesprek met 25 landen om hen te wijzen op de noodzaak op te treden tegen illegale visserij. Slechts enkele landen, waaronder Cambodja, werken onvoldoende mee en hebben een rode kaart gekregen.

Cambodja behoort tot de armste landen van de wereld. Hun onwil is daarom niet onbegrijpelijk. En dan de hypocrisie waarmee men vervolgens zegt: Blij dat u bukte. Het doet je bloed ook koken.

EU-commissaris Karmenu Vella (Visserij) verwelkomt Thailand als ,,toegewijde partner’’ in de strijd tegen illegale visserij.

Gewoon geknecht dus. Wat is de EU dat zij denkt dit te kunnen en moeten doen? Want als iets anders dan een vorm van neokolonialisme kan ik dit echt niet zien.