De berichtgeving over Syrië is nogal eenzijdig gericht, en lijkt niet zonder bijbedoelingen plaats te vinden meent Toon Kasdorp.

In de Washington Post stond een artikel over Syrië waaruit ik het volgende citeer:

The killing started in April 2011, when peaceful protests inspired by earlier revolutions in Egypt and Tunisia rose up to challenge the dictatorship running the country. The government responded — there is no getting around this — like monsters. First, security forces quietly killed activists. Then they started kidnapping, raping, torturing and killing activists and their family members, including a lot of children, dumping their mutilated bodies by the sides of roads. Then troops began simply opening fire on protests. Eventually, civilians started shooting back.
Fighting escalated from there until it was a civil war. Armed civilians organized into rebel groups. The army deployed across the country, shelling and bombing whole neighborhoods and towns, trying to terrorize people into submission. They’ve also allegedly used chemical weapons, which is a big deal for reasons I’ll address below. Volunteers from other countries joined the rebels, either because they wanted freedom and democracy for Syria or, more likely, because they are jihadists who hate Syria’s secular government. The rebels were gaining ground for a while and now it looks like Assad is coming back. There is no end in sight.

Washington en de daar gevestigde media hebben nooit iets begrepen van de samenlevingen in het Midden Oosten en dus ook niet van de gewelddadige Arabische Lente. Op mijn site, onder het lemma Midden Oosten, staat een x aantal artikelen over dat onderwerp. Dat het geweld in Syrië door Assad zou zijn begonnen is domweg niet waar. Kenners van de regio beweren precies het omgekeerde: had hij maar net als zijn vader direct een overmaat aan geweld gebruikt tegen de opstand, dan was het aantal doden tot tienduizenden beperkt gebleven in plaats van dat het zoals nu de vier honderdduizend gaat overtreffen.

Het kan niet ontkend worden dat ook aan de kant van het regime onnodig veel geweld tegen burgers is gebruikt, maar dat gebeurde niet op bevel van Bashar Al Assad.

Die allegedly used chemical weapons, of dat gebruik van chemische wapens door Bashar, is een bewuste misleiding door de Washington Post. Waar is namelijk dat de soennitische opstandelingen dat gerucht wilde verspreiden maar per ongeluk deden ze dat al voordat de aanslag met chemische wapens had plaats gevonden, zodat niemand ze meer geloofde. Om dan toch te suggereren dat Bashar dit op zijn geweten zou hebben is behoorlijk crimineel, vind ik.

Uiteindelijk schoten de burgers terug, zegt de krant. In de Israëlische pers kon U het volgende lezen:

In Daraa, where the protests began, more police were killed than protesters in some of the first days. March 21st 2011:
Seven police officers and at least four demonstrators in Syria have been killed in continuing violent clashes that erupted in the southern town of Daraa last Thursday. At the funerals of two of those killed, opposition leaders handed authorities a list of demands, which included the release of political prisoners. In an uncharacteristic gesture intended to ease tensions the government offered to release the detained students, but seven police officers were killed, and the Baath Party Headquarters and courthouse were torched, in renewed violence on Sunday.

Source: Israël National News

In my view, if any country was facing this, the shooting of 7 police by rioters and burning down of a courthouse. They would have responded with lethal force.

Dat lijkt me ook en de Israëlische krant had geen enkele reden om partij voor Assad te kiezen. Uit Jeruzalem komt het meest objectieve nieuws over de Syrische oorlog. Uit die berichtgeving kunt U afleiden dat in het begin van de oorlog de opstandelingen het ergste te keer gingen en dat later met hulp van de Russen het minderheidsregime van Assad die achterstand heeft ingehaald. Maar van alle mensen die in deze burgeroorlog een belangrijke rol hebben gespeeld is Bashar al Assad waarschijnlijk de minst gewelddadige.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp