Het is even slikken. Ze zijn er wel, echte vluchtelingen. En dat we die asiel verlenen is niet meer dan een uiting van beschaving. Inderdaad, naar rato van redelijkheid nog steeds, maar toch. Doch deze week wordt een familie Afghaanse christenen uitgezet. Naar … Afghanistan. Want dat land is volgens de IND veilig genoeg.

Zelfs als je – zoals de IND zegt – reden hebt aan te nemen dat het hier gaat om schijnbekeerlingen, dan nog heeft ook de IND de schijn tegen. Duizenden loslopende jongemannen uit Afghanistan zijn ons land – en onze buurlanden – sinds 2015 binnen gedwarreld. Maar dit gezin met drie dochters, dat aantoonbaar hard bezig is te integreren in Burgum (Fr.) moet nu worden uitgezet. Met voorrang, kennelijk. Dat is tamelijk verbazingwekkend, om het mild uit te drukken.

Is de lakmoesproef hier het christelijke geloof, of dat deze mensen niet onder de vleugels van erkende verdienmodellen als Vluchtelingenwerk verkeren dat hen voor de IND een mooi doelwit maakt om hun dramatisch slechte uitzetquota op te vijzelen? Ik weet het niet, maar de verdenking is logisch. Wel weet ik wat er gebeurt als dit lot een islamitisch gezin onder de vleugels van machtige asielbevorderingsclubs zou toevallen. Stampij! We hebben dat vaker gezien, en we zullen het nog vaak meemaken.

Voor mij persoonlijk is hun christelijke denominatie niet belangrijk, wel vind ik het vreemd dat talloze van hun hier op tijdelijke basis verblijvende mohammedaanse landgenoten niet eerder worden teruggevoerd. Wie zich tot het christendom bekeerde zal in Afghanistan geen leven meer hebben, zeker niet met drie dochters die al tamelijk verwesterd zijn. Het christelijke geloof is een uitstekende reden Afghanistan te verlaten; het is treurig maar het is niet anders. En dat ook nog met kinderen in een kwetsbare leeftijdsgroep is het niet meer dan gezond verstand zo’n stap te zetten.

En hoe hard het ook klinkt: voor mohammedaanse families is Afghanistan mogelijk inderdaad veilig genoeg. Maar Pakistan is dat al niet voor bekeerde christelijke families. Afghanistan is een paar graadjes erger dan Pakistan.

Let wel, volgens de islamitische wetten zijn dit afvalligen. Toen imam Fawaz Jneid  een paar weken terug de Rotterdamse burgemeester bedekt van afvalligheid beschuldigde was het land te klein; men weet het dus wel, wat afvalligheid in dergelijke omstandigheden betekent.

„De vader is jaren geleden mishandeld door de Taliban. Hij werd onder meer bekritiseerd omdat zijn baard niet lang genoeg was. Door die mishandeling ontstond bij hem twijfel over de islam. Het gezin is destijds in aanraking gekomen met het christelijk geloof en daarom gevlucht.”

Alleen fantasieloze apparatsjiks van de IND zien dat klaarblijkelijk anders. En is er een voortvarende aanpak. Zó voortvarend, dat allerlei gebruikelijke wegingsprocedures werden afgekapt in de haast deze mensen uit Burgum te verwijderen. De volledige gemeente Tietsjerksteradeel werd opstandig, maar dat vermocht geen indruk te maken.

Het Reformatorisch Dagblad beschreef hoe de familie van haar bed werd gelicht en in afwachting van deportatie alvast in Kamp Zeist werd gedetineerd. Het zal ongetwijfeld allemaal volgens de regels gaan, maar het aantal succesvolle uitzettingen door de IND ligt te laag om dit als zijnde redelijk te verantwoorden. Hoeveel volledige families zijn de afgelopen jaren uitgezet? De vraag stellen is hem beantwoorden: zoiets mag niet van Vluchtelingenwerk als het over hùn protegees gaat. Dat is een betrouwbaarder lakmoesproef dan de formaliteiten rond ontbrekende papieren, zo blijkt keer op keer.

Dat de IND nu afgaat op dit gezin heeft daarom juist géén kenmerk van willekeur: het is een doelbewuste aanpak van zwakken die niet al te goed verdedigd worden door een sterke belangen behartigende opponent.

Was om dit soort mensen te beschermen nu niet net de asielregeling bedoeld?