Het is zover: Nederland bekleedt vanaf 1 januari het roulerend voorzitterschap van een in staat van ontbinding verkerende EU. De ongekende migranteninvasie die verhevigd werd door Merkel’s lokroep, maar ook het voorstel voor een verplichte EU-verdeling van migranten zijn enorme splijtzwammen gebleken, vooral tussen Oost- en West-Europa.

Overigens wordt dit beleid van verplichte migrantenquota tot nu toe nauwelijks uitgevoerd, wat een teken aan de wand is. Daarnaast hebben we nog steeds de euro-perikelen, de politieke radicalisering van Zuid-Europa, het Britse EU in/out-referendum, ons Oekraïne-referendum en de constante terreurdreiging, om maar eens wat hete hangijzers te noemen. Er is dus werk aan de winkel voor Rutte.

Hoewel iedereen het al weer bijna vergeten is, zeker na het gekrakeel van Samsom en zijn totaal uit de lucht gegrepen 200.000 asielzoekers per jaar die “wij” aan zouden kunnen, toog asielmanager Klaas Dijkhoff in september vorig jaar naar Brussel met een kabinetsplan voor de asielcrisis. Een plan dat in de huidige omstandigheden niet zo gek was, al zat er een typisch Nederlandse consensusgedachte (VVD/PvdA) achter. Het plan hield in dat asielzoekers alleen nog maar asiel kunnen aanvragen vanuit de eigen regio waar zij in principe ook opgevangen worden (invloed VVD). Alleen in een beperkt aantal dringende gevallen (humanitair of anders) zal in de EU asiel verleend worden (invloed PvdA).

Vervolgens ontstond er een dichte mist. Volgens Dijkhoff en VVD-fractieleider Halbe Zijlstra hadden de EU-collega’s het Nederlandse plan omarmd. Alleen in de praktijk bleek daar niets van, of hooguit in de vorm van verre en vage toekomstmuziek. De door Merkel en Hollande gewenste opvangcentra voor asielzoekers kwamen in Italië en Griekenland, waardoor het dus mogelijk blijft asiel aan te vragen in de EU. Daardoor blijft de stroom bootvluchtelingen en de daarmee gepaard gaande duizenden verdrinkingsdoden in stand, een trieste zaak die door dit absurde bureaucratische asielsysteem in feite gefaciliteerd wordt.

Europa werd in 2015 overspoeld door ongeveer een miljoen migranten met veelal een islamitische achtergrond. In 2016 wordt het dubbele verwacht. En dan volgt nog familiehereniging. Zelfs een kip zonder kop kan begrijpen dat dit niet houdbaar is. Je hoeft niet bijster slim te zijn om te snappen dat het strooien met miljarden euro’s belastinggeld door Frans Timmermans in Turkije geen zoden aan de dijk zal zetten: de migranten zullen simpelweg andere routes kiezen zolang de bootjes niet gedwongen worden om rechtsomkeert te maken. Een heel simpele beleidsmaatregel die in Australië prima werkt zonder dat er daar muren verrijzen aan de grenzen, maar waar de culturele marxisten in de top van de EU niet aan willen beginnen.

Zo strompelen we voort, wordt Europa en vooral Duitsland “endgültig” geïslamiseerd en is Oost-Europa er he-le-maal klaar mee (daar weten ze nog wat onderdrukking van de eigen culturele identiteit betekent) en staat al met een half been buiten de EU. Ook bij de West-Europese bevolking groeit de weerzin tegen het Europese project. De Britten zullen er mogelijk als eerste uitstappen; peilingen voor het in/out-referendum geven aan dat het spannend wordt.

Rutte zou vrij simpel de EU kunnen redden door te zorgen dat het Nederlandse asielplan niet alleen aangenomen maar ook uitgevoerd wordt, en wel met onmiddellijke ingang. Dat zou vooral op bezwaren stuiten bij Merkel, die nog steeds zwelgt in haar “Willkommenskultur” en daarbij gesteund wordt door een behoorlijke groep Duitsers, maar dat is in toenemende mate een minderheid. De Franse president Hollande heeft Merkel tot nu toe gesteund maar snapt wel dat zijn eigen bevolking hem snoeihard zal afserveren als hij Merkel volgt in haar welkomswaanzin. Ook de andere EU-leiders zien de electorale bui al hangen als de migratiestroom zo doorgaat.

Hier ligt dus een kans voor onze Teflon-premier Mark Rutte. Het zal wel politiek stuurmanschap vereisen, vooral om deze beleidswijziging (asielaanvraag alleen vanuit de eigen regio en verder zeer restrictief behandelen) door Merkel geaccepteerd en gesteund te krijgen. Misschien dat zelfs Merkel, als ze doorkrijgt dat ze zowel in eigen land als in de EU geïsoleerd staat, een beetje bij zinnen zal komen.

Als Rutte dit netelige dossier naar tevredenheid weet op te lossen, heeft hij ook sterke kaarten en voldoende gezag om andere dossiers aan te pakken, zoals een akkoord met het Verenigd Koninkrijk voor een flexibeler EU-lidmaatschap van de eilandbewoners. Team Rutte-Cameron zou dan kunnen scoren maar de Frans-Duitse centrale verdedigers zullen niet nalaten een keiharde tackle op de enkels uit te voeren, zoals we dat van hen gewend zijn. Rutte doet er verstandig aan stevige scheenbeschermers aan te trekken.

Als Rutte het bovengenoemde recept met succes weet toe te passen zou hij de EU kunnen redden, al zal dat een flexibele EU zijn en niet de EU-superstaat waar Frans Timmermans en Jean-Claude Juncker van dromen. Wat dan nog rest is de gehele of gedeeltelijke ontbinding van de eurozone of de monetaire flexibilisering daarvan via de onvolprezen Matheo Solution, maar ik denk niet dat Rutte zich daar ook aan moet wagen want dat wordt een niet meer te behappen maaltijd. Het euro-bordje kan hij maar beter doorschuiven naar de volgende roulerende EU-voorzitter.

Eerdere Nederlandse EU-voorzitterschappen hebben mijlpalen opgeleverd, alleen is het achteraf gezien de vraag of we daar zo blij mee moeten zijn. Genoemd kunnen worden:

• de Europese Akte (1986)
• het Verdrag van Maastricht, de basis voor huidige EU en eenheids-euro (1992)
• het Verdrag van Amsterdam (1997)
• opening toetredingsonderhandelingen voor toetreding Turkije (2004)

Het lijkt me de hoogste tijd om in de andere richting te gaan werken, de richting van een flexibele EU waarin vrije naties samenwerken, het beroemde “L’Europe des patries” van De Gaulle, al heeft hij dat nooit precies zo gezegd. De Gaulle zei in 1962: “il ne peut pas y avoir d’autre Europe possible que celle des états, en dehors, naturellement, des mythes, des fictions, des parades” (vrij vertaald: er kan geen ander Europa zijn dan dat van de natiestaten; de rest is mythologie, fictie en loos geparadeer). Lijkt me een mooie slogan voor Rutte’s EU-voorzitterschap.

Mark Rutte kan de EU redden door deze te flexibiliseren en het asielrecht met grote spoed te hervormen. De vraag is echter of we de EU nog wíllen redden. Bij velen voert afkeer van de EU nu de boventoon. Ik ben zelf tegen de EU-superstaat; niet tegen de EU uit principe. Over de kans dat het ooit nog de goede richting op gaat met de EU ben ik in toenemende mate sceptisch, na vele teleurstellingen.