Marine Le Pen
De Franse politieke partijen hadden gezamenlijk besloten Marine Le Pen en haar FN uit te sluiten van deelname aan de herdenking van de slachtoffers van de aanslagen op de joodse supermarkt in Parijs en van Charlie Hebdo.
Als buitenstaander sta je dan verstomd. Het is een onwaarschijnlijk signaal aan miljoenen Franse kiezers, dat hun overheid liever verbroedert met de achterban van de moordenaars dan met rechtse Fransen. Le Pen heeft er gelukkig verstandig op gereageerd, maar het blijft een vlek op de overigens waardige manier waarop Frankrijk met de tragedie omging.
Ook in Nederland zijn er politici die menen dat men moslims moet beschermen tegen kritiek, vooral van de kant van rechtse partijen zoals die van Wilders. Er zijn mensen die serieus menen dat moorden als zodanig wel dienen te worden veroordeeld maar dat men begrip op moet kunnen brengen voor de emoties die tot de moorden aanleiding geven.
Er zijn politici, vooral met een rooms katholieke achtergrond, die je nooit zult horen over de wandaden van Hamas, maar die altijd klaar staan om Israël en de joden te veroordelen als die zich verweren tegen moorden zoals de Fransen dat deden na Charlie Hebdo.
Er is eigenlijk geen wezenlijk verschil tussen de politieactie van de Fransen tegen de overvallers van de joodse supermarkt in Parijs en de Israëlische actie van een jaar eerder tegen de moordenaars in Gaza. Het belangrijkste verschil is dat Israël in de loop der jaren ervaring heeft opgedaan met de moordzucht van zijn buren en er intussen beter mee weet om te gaan dan wij hier in Europa.
Het zou verstandig zijn als de lidstaten van de Europese Unie zich eens collectief beraden hoe we het gevaar dat we in huis gehaald hebben moeten bestrijden. Dat de aanslagen in Frankrijk de laatste zouden zijn was wel erg naïef gedacht en is intussen dan ook een achterhaalde gedachte. Het probleem lijkt alleen maar groter te worden en hoort Europees te worden aangepakt.
Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp
Je kunt degenen met een Rooms Katholieke achtergrond van tegenwoordig nauwelijks vergelijken met Rooms Katholieken van de jaren 50. Die wisten weinig of niks over Joden. Wel wisten ze dat de Joden Kindje Jezus vermoord hadden, dus positief tegenover Joden stonden ze zeker niet. Ze stonden ook niet positief tegenover protestanten. Daarvan werd gezegd: “Twee geloven op één kussen daar slaapt de duivel tussen”.
Moslims bestonden alleen van horen zeggen en negers hadden ze in het katholieke Zuiden nog nooit gezien.
Katholieken van de oude stempel bestaan niet meer. Het zijn nu geïndoctrineerde linkse zogenaamde nep-katholieken aangevoerd door linkse bisschoppen zoals Wim Eijk en een multiculti propagerende paus.
Dat was in 1950 ondenkbaar toen het lezen van De Telegraaf als een zonde werd gezien.
Verwar mensen die ooit katholiek werden opgevoed niet met de huidige in naam van een geloof zwammende linkse rakkers.
Frankrijk is bezig met een zelfmoordmissie. Als men de waarschuwingen van FN destijds ter harte had genomen, was Frankrijk niet alleen een veilig en welvarend land gebleven, en hadden de aanslagen nooit plaatsgevonden.
De simpele en beredeneerbare wetten van de logica begrijpt men niet; een moslim die zich NIET in Frankrijk bevindt, kan er ook geen aanslagen plegen.
Thomas is niet thuis in de katholieke Kerk. Katholieken van de oude stempel zijn er zeker nog wel. Juist de linkse katholieken hebben de Kerk verlaten. Eijk is ook alles behalve een linkse aartsbisschop.
@reageerbuis. U voelt zich kennelijk aangesproken. Ik ben opgegroeid in het Brabantse land net na de oorlog. Ik heb het allemaal meegemaakt, schoolmis, hubkes, bij de fraters en broeders op school, bij de nonnen in het ziekenhuis. tante Nonneke in het klooster, een broer op het klein seminarie, elke avond een rozenhoedje met een staart van hier tot ginder. Gevormd door de bisschop waarna de stoet kinderen waarvan de meisjes als bruidje verkleed waren in processie naar de kerk gingen.
De sociale controle, het banken pachten liefst zo voor in de kerk om je maatschappelijke belang te laten uitkomen. Het bedienen op je sterfbed, het was er allemaal vroeger.
Het askruisje na carnaval.
Nou is dat katholieke rechtse dorp waar ik opgegroeid ben veranderd in een links dorp met een Turkse PvdA wethouder.