Mammoetwet, waterstof en de energie van de toekomst
Het schoolsysteem van na de Mammoetwet heeft veel dramatische onkunde opgeleverd. Toon Kasdorp bespreekt er een pijnlijk voorbeeld van.
Ondanks hun academische opleiding, die er toch toe dient om mensen een idee van de wereld bij te brengen, hebben de meesten alleen maar verstand van het beroep dat ze dagelijks uitoefenen. Ze weten niets van topografie of van politiek en geschiedenis[1], maar ook niet van de gewone dagelijkse dingen voor zover die buiten hun beroepsmatige gezichtskring liggen.
Neem de energievoorziening. In één week tijd kreeg ik van twee bedrijfsdirecteuren hier in Nederland te horen dat we binnenkort waterstof als energiebron zouden hebben in plaats van olie. De mededeling dat waterstof alleen in verbindingen en vooral in de vorm van water in de wereld wordt aangetroffen werd wel geloofd maar dat het maken van waterstof uit water meer energie kost dan het verbranden van waterstof oplevert, betwijfelden ze. Dan zou men immers waterstof als alternatieve energiebron niet overwegen, vonden ze.
Toch vloeit de onmogelijkheid van het gebruik van water als energiebron rechtstreeks voort uit de Tweede Hoofdwet van de Thermodynamica, die vroeger iedereen op school gehad heeft. Ik neem aan dat als ik voor Shell gewerkt had dat die twee mij wel geloofd zouden hebben, want professionals hebben de autoriteit nog wel die abstracte natuurkundige wetten niet meer blijken te hebben.
Maar ook het hebben van deskundigheid door professionals heeft zijn bezwaren. Men raakt gemakkelijk gevangen in de details van zijn beroep en gaat dan het overzicht over het geheel kwijt raken. Experts die nog voldoende de hoofdlijnen van de eigen deskundigheid kunnen zien en zo hun vak uit kunnen leggen aan buitenstaanders zijn intussen zeldzaam geworden.
De reden, waarom energie-experts overwegen waterstof te gaan produceren, is dat waterstof gebruikt kan worden in verbrandingsmotoren, die maar weinig afwijken van motoren die nu voor koolwaterstoffen worden gebruikt. Bovendien, het maken van waterstof kost wel energie, maar dat doet het transporteren en opslaan van elektriciteit ook. Waterstof moet gekoeld en samengeperst worden om het vloeibaar te maken maar eenmaal vloeibaar is het redelijk gemakkelijk op te slaan en te transporteren. Een waterstofenergie-economie is dus misschien een goed idee maar misschien ook niet. Maar hoe dan ook, het verplaatst alleen het probleem van de nieuwe bronnen van energie.
Zon, wind en getijden zijn permanente natuurlijke bronnen, maar het gebruik ervan kost voor alle drie grote investeringen en daarnaast zijn er bij alle drie bijkomende problemen. Kernenergie in de vorm van een beheerste kernsplitsing is een goedkoper alternatief maar ook uranium en andere splitsbare metalen zijn niet onuitputtelijk en ze brengen afvalproblemen mee. Gecontroleerde kernfusie is technisch nog niet uitvoerbaar en of het dat ooit zal worden weten we niet. Het is al een eeuw lang de beloofde energiebron van de toekomst.
Nu een paradox: de grote hinderpaal bij het ontwikkelen van bruikbare nieuwe bronnen van energie is de aanwezigheid van goedkope koolwaterstoffen[2]. Het is wel gebleken dat alleen het bedrijfsleven in staat is om nieuwe producten productierijp te maken en dat de overheid dat niet kan. Alle research van universiteiten en overheden zal geen bruikbaar energie alternatief opleveren als het niet eerst door het bedrijfsleven industrieel wordt uitontwikkeld. Het bedrijfsleven zal dat pas gaan doen als haar investeringen kunnen worden terugverdiend en de kans daarop is voorlopig niet erg groot door de aanwezigheid van de goedkope koolwaterstoffen en de volatiliteit van de energieprijzen.
Het optimisme dat we tegen de tijd dat de voorraden koolwaterstoffen zijn uitgeput wel een alternatief voorhanden zullen hebben is ongegrond. Dit soort alternatieven komt meestal niet uit de lucht vallen en gebeurt dat wel dan is het geluk. Meestal is het een resultaat van een groot aantal jaren experimenteren met concurrerende methoden door het bedrijfsleven. Dat kost geld en energie, die er nu nog zijn, maar tegen de tijd dat de bestaande energiebronnen zijn uitgeput en de wereldbevolking weer verder is toegenomen, misschien wel niet meer.
- die op de middelbare school tegenwoordig worden samengevat onder de naam “wereldverkenning”
- In de zomer van 2006, kostte olie tegen de $80.- per barrel en in de zomer van 2008 meer dan $140. Dat is sindsdien de helft geweest en later weer gestegen tot het peil van 2006, maar het is nog steeds veel te weinig. Het hangt nu al jaren rond de $70,-. Pas bij een continue prijs boven de $150.- wordt het redelijk aantrekkelijk investeringen te doen voor vervangende energie. (De prijs is op dit moment van de #Corona-crisis onder de $40 gezakt, en er zijn zelfs momenten geweest dat door logistieke druk werd betaald om olie af te nemen, Red VoL)
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer over de problematiek verbonden met de gerelateerde klimaathoax vindt u hier.
Enigszins achterhaald.
Ik blijf stellen dat de combi van kernenergie op basis van thorium (volledig andere technologie dan de uranium-centrales) in combinatie met waterstof de beste oplossing is. Waterstof (geen brandstof maar energiedrager, maar goed) technologie is al ver gevorderd en wordt getest. De grootste hinderpalen liggen NIET in de technologie maar in de combinatie van overheid en multinationals.
De overheid heeft er niet direct baat bij aangezien een buitenproportioneel deel van hun inkomsten komt uit de gestapelde belastingen op brandstoffen. Bij een omschakeling vallen die grotendeels weg en kunnen niet zomaar naar waterstof worden overheveld omdat zelfs de meest afgelegen grotbewoner zich dan toch wel achter de oren gaat krabben over de vraag waar die enorme prijsverhoging vandaan komt.
Dat de oliemaatschappijen geen boodschap hebben aan een overschakeling op waterstof behoeft hopelijk geen verdere uitleg.
Dat betekent dat er een zeer sterke alliantie is die er heel veel aan gelegen is om deze nieuwe technologie koste wat het kost te vertragen of tegen te houden.
Waterstof is een lastig, en gevaarlijk, goedje.
En de waterstof cyclus heeft een relatief laag rendement, waardoor fossiele brandstoffen voorlopig veel goedkoper blijven.
Voorlopig niet rendabel, en ook niet nodig, we hebben nog fossiele brandstoffen genoeg.
Convenanten en regelgeving dringen fossiele brandstoffen terug. Er wordt volop ingezet op wind en zonne energie, maar bottlenecks zijn infrastructuur van het electriciteitsnet en het opwekken als het niet verbruikt wordt. Lokale energie opslag is dan nodig. H2 kan dat zijn.
Het verlies op de koop toe nemen en door nieuwe innovatie verkleinen.
Ook als zon en wind in combinatie met waterstof technisch haalbaar zou zijn, wat het voorlopig niet is, blijft het economisch onhaalbaar.
Een economie die zijn energie uit zon en wind betrekt (Europa) kan gewoon niet concurreren met een economie die zijn energie uit relatief spotgoedkope fossiele brandstoffen betrekt (China / Azië).
We graven ons eigen economische graf met die hele “duurzame” energie onzin.
Het is dan ook niet vreemd dat deze kar voornamelijk door de socialisten getrokken wordt, de ondergang van onze economie, en in het verlengde daarvan onze welvaartsmaatschappij, is namelijk een voorwaarde voor het vestigen van de door hen beoogde socialistische heilstaat.
Het is dezelfde motivatie die hun immigratie politiek drijft, en ook hun diversiteit en racisme politiek.
De westerse samenleving moet en zal kapot, het socialistische doel heiligt alle middelen.
@Ravian (denk niet dat je het nog ziet, maar goed)
Kijk eens naar
https://h2-fuel.nl
Het is domweg niet de technologie die het probleem is, of beter gezegd die het voornaamste probleem is.
@ Johan P
Mis gedacht 😉
Dit is weer zo’n waterstofdrager, daar zijn er meer van.
https://www.climategate.nl/2020/06/de-nieuwe-waterstofstrategie-niet-alleen-kaas-uit-nederland/
Het probleem is dat elke vorm van elektriciteitsopslag een rendement heeft , en dat dit nooit 100% is.
Stroom opgewekt met behulp van zon of wind is sowieso altijd al duurder dan stroom opgewekt uit fossiele brandstoffen (of kernenergie), en om het even welk energieopslag systeem je er vervolgens voor bedenkt, het zal de stroom opgewekt door zon en wind altijd enkel nog duurder maken.
Vervolgens zitten we midden in een economische oorlog, waarbij de tegenstanders (China & co) al twee enorme voordelen heeft; goedkope arbeid en minimale milieu kosten.
Voeg daar nu dan ook nog eens een flink voordeel wat energiekosten betreft aan toe en we kunnen hier wel inpakken.
Die hele “groene” manie der socialisten heeft niets anders tot doel dan de westerse economie genoeg molenstenen om de nek te hangen dat deze verzuipt.