Chadaffi is gelyncht door Libische opstandelingen. Niet heel vreemd voor Libië.

De internationale gemeenschap reageerde voorzichtig optimistisch. Ethisch gezien was dit een nogal onbegrijpelijke reactie. Onze eigen misdadigers worden in het algemeen tegen lynchpartijen in bescherming genomen.

De Britse premier leek het Chadaffi’s verdiende loon te vinden. Lockerby en de moord op die Britse politievrouw Yvonne Fletcher hebben Groot-Brittannië er toe gebracht grootscheepse steun te geven aan de opstandelingen.

De steun van de westerse mogendheden heeft er uiteindelijk toe geleid dat de opstand het pleit gewonnen heeft. De Libiërs zijn er niet beter mee af is intussen wel gebleken. De burgeroorlog werd tussen de overwinnaars voortgezet maar heeft intussen geen internationale belangstelling meer.

De verwachting dat de Libiërs een democratie of zelfs maar een vreedzame periode hebben verkregen als gevolg van hun opstand is niet uitgekomen. Dat hadden ze ook niet verdiend. Net als de buurstaten is Libië naar onze maatstaven gemeten een criminele organisatie en dat geldt ongeacht het heersende regime.

Het beste zou zijn om een cordon sanitaire om alle Arabische landen heen te organiseren en er over honderd jaar nog eens opnieuw te gaan kijken. Als er niet zo veel olie in de grond zat zouden we dat ook doen, denk ik.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp