Elk nieuwtje over de klimaathoax brengt momenteel meer bewijzen hoe verstandig het is het geheel cynisch te benaderen. Dat wil de Nederlandse overheid vast niet weten.

Maar die overheid – dat is de politieke klasse die haar nek uitstak met de gedachte eens iets goeds te doen op aangeven van linkse partijen, en nu tot de ontdekking komt dat haar nek in een publicitaire en financiële strop zit. Eentje met weerhaken.

Was dat te voorzien? Ja. Men nam vrijwillig het risico in zee te gaan met het politieke equivalent van kruidenvrouwtjes en godsdienstwaanzinnigen, en staat nu boos en zelfs verbitterd te kijken terwijl het zelf opgetrokken bouwsel kansloos ineen zijgt. Waarbij de bevolking maar hopen moet dat het allemaal nog tijdig kan worden afgeremd en gedemonteerd, zodat we er niet de hoofdprijs voor betalen moeten. Zeker is dat allerminst.

Dat premier Rutte het als visitekaartje gebruikt voor zijn zo felbegeerde EU-baantje maakt het niet beter. Pas eind dit jaar zijn we op zijn vroegst van hem af, en wat de tussentijd nog brengen zal moeten we afwachten. Nu getekende contracten en geaccordeerd beleid gaan ons in het slechtste tientallen jaren lang miljarden kosten. De beleidsmatige souplesse van Rutte aangaande zijn ‘darlings’ als het politiek tegenzit hebben we met de dividendbelasting al leren kennen (één stapje verder en hij had moeten aftreden). Ergo, de kans op een financieel debacle is nog lang niet afgewend.

Een prachtig voorbeeld van dit hierboven geschetste werd vandaag door FTM gepubliceerd. 12 miljard aan subsidiebeleid voor elektrische auto’s blijkt gebaseerd op een ondeugdelijk, niet geverifieerd model van een soort eenmansconsultancy (Revnext) dat weigert inzage in de eigen methodiek te geven. Dat heeft enige hilarische gevolgen gehad bij de instanties die de hele klimaathoax door onze strot moeten helpen (duwen). Het PBL[1] bij FTM:

Het PBL is enige tijd geleden gestart met de verkenning van hoe de modellering van elektrisch rijden verder te ontwikkelen. Hoe, met wie, en hoe dit kan worden gefinancierd is onderdeel van die verkenning.’ Eerder deze week zei het PBL niet van plan te zijn een eigen model te ontwikkelen.

Kuch. En natuurlijk kan het altijd erger. Zoals de Wet van Murphy al waarschuwt: als het erger kan, reken er dan op dat het nòg erger wordt dan je mogelijk al denkt dat zou kunnen.

… het model van Revnext is onbetrouwbaar gebleken en volgens TNO ongeschikt voor de toekomst, maar blijft aan de basis staan van het klimaatbeleid. Als Carbontax de verkoop van elektrische auto’s opnieuw onderschat, dan is de stekkerauto een wel erg kostbare manier om de CO₂-uitstoot te reduceren. De kosten in 2018 zijn 1,700 euro per ton vermeden ton CO₂.
Van de fiscale stimulering profiteert vooral Tesla, dat ook klant is van Robert Kok, een van de partners van Revnext die het model beheert. Zowel Financiën als het PBL hebben zich dus afhankelijk gemaakt van één persoon, die ook de autofabrikant bedient die het meest profiteert van de lage bijtelling.

De reactie van de Nederlandse overheid is zoals je die verwachten kon:

Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (I&W) zegt over de kosten van het Klimaatakkoord dat het kabinet eind april met een reactie komt op de doorrekening en dat er dan ook meer over de kosten van het hele pakket te zeggen is. Experts buigen zich nog over de vraag of het Carbontax-model houdbaar is, laat een woordvoerder van I&W weten.

Experts. Ah ja, die ze eerst zelf niet hadden, maar waarop we nu vertrouwen moeten? De politieke klasse is zich aan het ingraven, wat ik u brom.

---

1. Plan Bureau voor de Leefomgeving – een uit de grond gestampt instituut dat strijk en zet vertwijfelt roept niet genoeg mensen te hebben om uit te rekenen wat ze zelf aanbeveelt. Vriendelijker formuleren is liegen.