Kinderombudsvrouw Kalverboer onderzoekt of en welke stappen ze gaat ondernemen, nu een vrouw zonder haar kinderen Nederland is uitgezet.

De vrouw in kwestie had haar kinderen vóór ze kon worden uitgezet op een schuiladres ondergebracht en weigerde te zeggen waar. Dat deed ze kennelijk in de hoop dat zij niet zonder de kinderen teruggestuurd zou worden naar haar thuisland. Kalverboer was van mening dat de kinderen niet uitgezet konden worden omdat ze hier waren opgegroeid en de moeder niet omdat een overwegend belang van de kinderen zich daartegen verzette.

Ik vind in de eerste plaats dat je als overheid de uitzettingsprocedure niet zo dient te organiseren dat het mogelijk blijkt dat mensen hier negen jaar illegaal verblijven en kinderen krijgen die hier dan opgroeien. We zouden alle Europese illegale migranten ergens op een centraal punt buiten Europa moeten onderbrengen, dan hadden we dit probleem niet, of in elk geval veel minder.

Ik vind niet dat mensen het recht hebben om zich hier illegaal te vestigen en het Nederlandse recht te negeren. Ik vind ook niet dat recht niet meer geldt omdat het in een specifiek geval tot ongewenste gevolgen leidt. Verder is het aan de moeder te wijten dat de kinderen nu ouderloos hier achter blijven. Ze had ook de uitspraak van de Nederlandse rechter kunnen afwachten en die accepteren, ook al had ze daar persoonlijk bezwaren tegen.

Ik denk tenslotte niet dat deze kinderombudsvrouw veel succes gaat boeken met de juridische stappen die ze overweegt.

Als iemand zich opwerpt als pleegouder voor de kinderen en de moeder daar mee instemt is er geen reden waarom de kinderen hier niet zouden mogen blijven, maar als die met hun moeder herenigd dienen te worden, dan in de woonplaats van de moeder en dat is niet Nederland.

---

Update 24 april: de beslissing van de rechtbank dat deze kinderen tezamen met hun moeder hadden dienen te vertrekken is ook in hoger beroep door de bestuursrechter bevestigd.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp