De Telegraaf slaat vandaag alarm over veroordeelde jihadisten die binnenkort vrijkomen. Nu pas? het probleem en wat er aan te doen had veel eerder moeten worden aangepakt. Ingewikkeld is het niet.

De Telegraaf maakt zich zorgen over vrijkomende jihadisten. Geen heel diepgaande – want suggesties op verbetering ontbreken – maar toch:

Het enige probleem dat het denationaliseren en na straf uitzetten van jihadisten tegen houdt is ons medelijden met die arme mensen. Waar moet ze anders heen dan naar hun oude kikkervaderland? Gezien hun eerdere keuzes ziet u in dit perspectief hoe bespottelijk deze notie is. Als ze eerlijk zouden zijn waren ze de eersten dit toe te geven, en bij hun vertrek naar duistere oorden wáren ze vaak zo eerlijk. Dat ze bij terugkeer een ader liedje zingen doet daaraan niets af.

Jihadisten pogen een voorbeeld te zijn voor andere opgroeiende mohammedanen. Laten we hen daarin vooral niet frustreren. Als hun voorbeeld die aanstormende generaties ter lering wil zijn, is er alle reden hen met gezwinde spoed het land uit te zetten nadat hun straf is volvoerd. Niet een dag na, maar op de laatste dag van die straf moeten ze over de grens worden gemieterd.

Gezien het Nederlandse rechtsstelsel en degenen die dat in hun greep hebben, kun je niet anders verwachten dan dat er met de straffen zal worden gemarchandeerd als dit als additionele straf wordt ingevoerd. Hoewel een omweg (directe ministeriële beschikking in geval van veroordeling) betere resultaten zou kunnen leveren, is het uiteindelijk iets waarmee ik leven kan. Zo lang je ze de grens maar over gooit nadat de straf voorbij is. Als we deze mensen niet meer terug willen in de maatschappij – en wat hebben ze ons nog te bieden? – dan is er evenmin reden hen met enige egards te behandelen. Dat is een misverstand waaraan Nederlanders te zeer lijden, en waar we beslist van af moeten. Egards zijn zoiets als respect: als je het niet verdient, behoef je er van mij geen te verwachten.

Want aan het eind van de dag gaat het om de veiligheid in Nederland. Hoeveel straf iemand krijgt zal me mijn XXXX roesten, mits het gevaar dat hij of zij vertegenwoordigt  maar wordt geadresseerd. Wat uit ons land verdwijnt is niet langer een probleem. Overzichtelijker kan eigenlijk niet. Die enkeling die geen dubbele nationaliteit bezit? Zelfde oplossing. Daarvoor staan in de wet regels die weliswaar niet worden toegepast, maar die dan maar weer tot leven moeten worden gewekt. Lidmaatschap van een terroristische organisatie moet gelijk worden verklaard aan krijgsdienst in den vreemde bij den vreemden. Daarmee worden diverse zaken na het uitzitten van de straf automatismen – zoals uitzetting.

Waarom de Nederlandse overheid hier weinig of geen werk van maakt? Twee woorden: Open Grenzen. Want verplichtend voor de effectiviteit van deze maatregel is dat je de Nederlandse grenzen sluit, en effectief gesloten houdt, voor mensen die je niet binnen hebben wilt. En dat overtreding van die regel automatisch – zonder recht op hoger beroep – leidt tot een gevangenisstraf van 5 jaar met vervolgens hernieuwde uitzetting.

Daar zal de EU wel over gaan steigeren – tant pis. Dat het experiment van Schengen de facto faliekant mislukt is weet iedereen, en de misdadige veronachtzaming van de grensbewaking door en van diezelfde EU is de belangrijkste oorzaak. Wie niet in staat blijkt aan zijn verplichtingen te voldoen heeft geen recht van spreken. Het wordt de hoogste tijd dat verantwoording hierover niet langer ontlopen kan worden met flauwe smoesjes. Zeker niet op het veiligheidsniveau waarover we het hier hebben. Wat dat betreft is het goed dat andere landen hetzelfde probleem ervaren – als we dan toch iets collectief moeten doen, is de EU op dit punt te verstaan geven dat ze verder de boom in kan.