Italië overweegt het uitgeven van een parallelle munt. Een simpel bericht (vorige week nog heftig ontkend), met vergaande implicaties. Reken echter op enorme gevolgen voor euro en EU. En voor ons land.

Dat Italië door een desperate EC de wacht kreeg aangezegd meldde ik gisteren al. Dat het land prompt counterde met de aankondiging (via een parlementair gegeven mandaat) na te denken over een parallelle munt naast de euro illustreert vooral de Italiaanse perceptie van de situatie die ik al enige tijd beschrijf (zie links geheel onderaan), dat Italië binnen de eurozone economisch geen toekomst kan hebben. In feite is dat ook wat de EC erkent met de strafmaatregelen die ze nu aankondigt, maar het besef daarvan lijkt dan weet nog niet doorgedrongen. Het zou grappig zijn als het niet tot diepe ellende zou leiden.

Voor de EU, maar ook voor Nederland. Geen ellende overigens die we niet al hadden kunnen afschrijven, het zijn sunk costs, schreef ik 2 maanden terug. Wat we van Italië te goed hebben via Target 2 (eerstvolgende illustratie hieronder) is een bedrag waarvan het voorstellingsvermogen te kort schiet, maar dat we nooit terug zullen zien. Veel wordt er dan ook niet gedaan om ons te laten realiseren wat de ware kosten zullen zijn. Heel kort door de bocht: als we dat geld zouden hebben, was de discussie over pensioenkortingen nooit gevoerd, want niet nodig.

Duitsland maakte gisteren bekend wat precies de financiële consequenties – voor Duitsland – zullen zijn van een opblazen van de euro. En dat er geen middelen zijn om er veel tegen te doen zonder het verwachte gevolg per direct te effectueren:

The German Bundesbank has warned that it could face heavy losses if a major country leaves the euro and defaults on debts to the European Central Bank system, but warned that any attempt to prepare for such a crisis could backfire by triggering a speculative attack.

Erger nog:

While the Bundesbank text sticks to the standard line that a euro break-up is hypothetical it nevertheless admits – after years of obfuscation – that the ECB’s internal Target2 settlement system entails inescapable costs for Germany and other EMU member states should it ever happen. It also gives the impression that the monetary authorities have no clear strategy for handling such a crisis.
(..)
The Bank of Italy’s Target2 liabilities on the other side of the ledger have climbed to €481bn. The Bank of Spain owes a record €403bn, and the Portuguese central bank owes €79bn.

Conclusie: niet Italië heeft een probleem [1], maar de noordelijke landen die de schuldeisers zijn van die zuidelijke ‘potverteerders’. Waarbij het laatste een relatief begrip is als je bedenkt dat de noordelijke landen middels het eurozone-systeem extra economische welvaar genereerden die de zuidelijke lidstaten wel degelijk in de situatie dwongen die ze nu hebben bereikt. Als Italië vertrekt, effectueert het derhalve per direct waarover het anders zal moeten soebatten: een transferunie. Beseft men dit in Brussel niet? Het is moeilijk voorstelbaar, maar niemand durft er goed over te denken omdat de conclusies niet bevallen, dat weet men reeds vooraf.

En Frankrijk, hangt dat er niet altijd een beetje tussen in? Dat is maar betrekkelijk:

While everyone is talking about Italy and its budget deficit, France has not had a balanced budget since the late 70s, pic.twitter.com/UXRKAjWsGS

— Daniel Lacalle (@dlacalle_IA) June 4, 2019

Maar als Italië gaat, is er geen houden meer aan, dat is een zekerheid

The International Monetary Fund says it would be hard to prevent a sovereign debt crisis in Italy engulfing Spain and Portugal. The ECB could therefore face a Target2 crisis approaching €1 trillion if Italy’s rebel government sets off a chain reaction with its ‘minibot’ notes – which it claims are needed to cover €52bn of state arrears to Italian contractors and households.

Nu Italië de kaart met een parallelle munt op tafel legt is er geen ontkennen meer aan. Het tijdstip is extreem ongelukkig, aangezien we zitten met een EC die de kop in het zand steken tot principe verheven heeft. De commissie-Juncker zal de geschiedenisboeken zeker halen – in het beste geval als de laatste van een reeks misdadig economische ongelukjes veroorzaakt door Eurofederatieve bureaucraten.

Deze zomer zal wellicht nog een poging worden ondernomen een transparante Transferunie op te tuigen, waartegen Frankrijk zich nog het hevigst verzetten zal omdat het ook haar speelruimte limiteert. Maar uiteindelijk zullen ook de Noord-Europese elites gaan beseffen dat door gaan alleen hun eigen ondergang veroorzaken kan. Het gevolg zal zijn dat de EU uiteen gaat vallen. Het is game over nu, maar de erkenning zal nog een hoop tijd kosten. Tijd waarvan je je afvraagt of de EU die nog krijgen gaat, want de financiële perikelen zullen er niet minder op worden, en veel landen zullen zich gaan richten op hun eigen toekomst.

Eigenlijk had ons land dat ook – en veel eerder – moeten doen. Maar aangezien onze Regentenpartij een reeks recent overleden premiers heeft om naar te wijzen, zal het politiek hier niet al teveel schokken veroorzaken ben ik bang.

---

1. Volgens het welbekende bon mot: als u een bank €10.000 schuldig bent heeft u een probleem. Als u een bank €10.000.000 schuldig bent heeft de bank een probleem.

---

Meer over de economische en politieke perikelen van Italië vindt u hier.