Israël – omgang met een open zenuw
De omgang met Israël is in Nederland een open zenuw geworden. Dat is uitermate bedroevend, maar helaas minder schokkend.
Vóór de Tweede Wereldoorlog bedroeg het aantal joden[1] wereldwijd naar schatting ongeveer 18 miljoen. Na de genocide door de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er daar nog ongeveer 12 miljoen van over. Tegenwoordig lopen de schattingen uiteen van 13,0 tot 14,6 miljoen. Uitgaande van een lage schatting (13,0 miljoen in 2005) leven ongeveer 5,7 miljoen in Noord-Amerika, 5,3 miljoen in Azië (het merendeel in Israël), 1,5 miljoen in Europa, 0,3 miljoen in Zuid-Amerika, 0,1 miljoen in Australië/Oceanië en ongeveer een zelfde aantal in Afrika. In 2000 waren er ongeveer 33.000 Nederlandse Joden.
Voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog was Nederland licht antisemitisch, maar de Duitsers waren toen de vijand en het anti-Duitse verzet hielp joodse vluchtelingen het land uit naar Vichy-Frankrijk en vandaar naar veiliger oorden, meestal via Spanje naar Amerika.
Dat de joden in de concentratiekampen op grote schaal werden vermoord is iets wat pas na de oorlog tot ons doordrong. Dat het in Duitsland en verder naar het Oosten in Polen en Wit-Rusland niet goed met ze ging werd wel vermoed. Dat ze op een mega schaal vergast werden en verhongerd was toen niet bekend. Of liever gezegd, dat was zo ongelooflijk dat men dat niet tot zich door wilde laten dringen. Het heeft tot de zestiger jaren geduurd voor de omvang van de ramp openlijk werd erkend. Mijn vooroorlogse generatie heeft er een afkeer van alles dat nazi, moslim en Arabisch is aan overgehouden.
Het boek dat Peter Malcontent geschreven heeft onder de titel Een open zenuw, Nederland, Israël en Palestina, heeft betrekking op die afkeer. Terecht wijst Malcontent erop dat er in Nederland vooral sinds de oorlog van 1967 ook mensen waren die voor de Arabieren kozen. Maar uit zijn boek wordt niet duidelijk dat het daarbij vooral gaat om ‘derde weg aanhang’ die ook ten aanzien van andere controversiële kwesties moeilijk houdbare standpunten innam.
Nederland was in die tijd overwegend progressief maar de Palestina-aanhang was, ook in eigen ogen, ultra-progressief. Een Open zenuw bevat een historisch overzicht van 1917 tot vandaag. Dat overzicht is eenzijdig pro moslim en tendeert ernaar om de haat en het geweld van moslim zijde te vergoelijken. Diezelfde tendens treft men aan bij de Nederlandse diplomaten uit die tijd, maar niet bij de publieke opinie, die vanaf de zestiger jaren stevig pro-Israëlisch is geweest. Dat is de laatste jaren weer wat minder geworden. Er zijn in de Kamer een aantal anti-Israëlische moties ingediend waar onder meer het CDA heeft voorgestemd.
Mijn generatie, die voor of in de Tweede Wereldoorlog is geboren, doet daar niet aan mee en blijft stevig pro-Israël.
- Mensen die zich zelf op grond van religie of afkomst als joden beschouwden.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer over (de Nederlandse omgang met) Israël vindt u hier.
De muzelman en de Nazi waren gelijken. En daar is alles mee gezegd.
Die doodscultus had hier NOOIT toegelaten moeten worden.
Groeiend antisemitisme in Nederland is niet alleen te wijten aan moslim import, maar zeker ook aan de Nederlandse Palestina Omroep. Met hun aan de leugen grenzende eenzijdige berichtgeving.
Dat van het CDA in de voorlaatste alinea verbaast me niets. Het CDA leverde met Van Agt immers een openlijke antisemiet als premier.
Leve Israël en dood aan de palestijnen
Alhier van 1949 en onverdund pro-Israel. Overigens anti-haatbaarden, van welke religie ook.
Paelstijnen bestaan niet.
Palestijnen ook niet .
Het CDA is volstrekt in de war. Zo was er de motie om het associatieverdrag met Israel op te zeggen, terwijl er associatieverdragen zijn met de meest achterlijke regimes. Het onderschrijven van dergelijke moties akn alleen maar geduid worden als een knieval voor die vermaledijde linkervleugel van het CDA, waardoor het niet langer tot de middenpartijen gerekend mag worden, maar tot de vooral de laatste jaren steeds verder geradicaliseerde GL/D66-achtigen die het land in een nekklem houden.
De Westerse wereld moet, net als voorheen, de democratische rechtstaat Israel steunen.
Zgn.”palestijnen” zijn toegestroomde Arabische moslims, die gewoon terug moeten naar Jordanie, Syrie en Egypte.