De EU doet vrij wanhopige pogingen stukjes van de Iran-deal te redden. Waarom? Een goede vraag, met onplezierige antwoorden.

Zeg mij wie uw vrienden zijn (boven), en … En dan weten we wie U bent. Wie EU is.

European efforts to protect trade with Iran, as an answer to mitigate U.S. sanctions, are hitting a brick wall. European politicians seem to be out of touch with reality not only in the markets, but also concerning the attitude of several of its member countries. European politicians, mostly working from their shiny offices in Brussels and Strassbourg, seem to be living in an ivory tower, as no real practical support for all their measures has been shown in the respective member states.

De meeste lidstaten van de EU piekeren er niet over frontaal voor de wielen van de USA te gaan liggen als het om Iran gaat. De Brusselse EU zelf lijkt de grote uitzondering. Niet alleen zijn daar de illusie van een eigen grandeur van de moloch van Brussel – en de daarbij behorende gepercipieerde onafhankelijkheid van de USA – maar wat in Brussel ook een rol lijkt te spelen is de reden dat de USA zo gebeten is op Iran: Israël. De EU is geen vriend van Israël, om het netjes te zeggen. Wie de voortgaande betalingen aan de Palestijnen en de pensioenen die hun clubs uitbetalen aan de nabestaanden van hun ‘martelaren onder ogen neemt, weet uit welke richting de wind waait.

Dat zowel de USA als veel andere wereldmachten weigeren de EU geheel au serieux te nemen helpt allemaal ook niet. Het gemanoeuvreer van iemand als Federica Mogherini neemt de laatste twijfels weg.

Voor het saboteren van het olie-embargo heeft Iran de EU niet nodig – men is doende via Rusland iets te regelen. Alle Europese bedrijven van belang hebben al aangekondigd zich helaas, helaas uit Iran te moeten terugtrekken, en er is niets dat de EU er tegen ondernemen kan. Ergo, de Iran-politiek van Mogherini cs is failliet, en het aanzien der EU opnieuw geschonden. Niet erg om te constateren, meer iets om in gedachten te houden als je minister van Buitenlandse Zaken bent. Toch blijft men in Brussel pogen iets voor te stellen:

The last factor showing the weakness of the EU Iran approach is the fact that no single European country is willing to host a so-called Special Purpose Vehicle (SPV) as they fear the wrath of the U.S. Washington’s influence in real politics and markets is still much larger on a global and even bilateral stage than Brussels wants to admit. Leading European powers – Great Britain, Germany and France – are currently putting pressure on minor league EU member Luxembourg to host the SPV.

Zodat:

Brussels is showing a brave face, but it’s likely that Eastern European and Balkan member countries will reject the SPV plans, while Italy and Spain are still in limbo. Statements made by EU Justice Commissioner Vera Jourova that the EU cannot accept that a foreign power takes decisions over our legitimate trade with another country, seem to be very hollow and empty. (..) The SPV has been set up as a kind of clearing house that could be used to help match Iranian oil and gas exports against purchases of EU goods in an effective barter arrangement circumventing U.S. sanctions.

Dat houdt in dat de laatste Iraanse olie-export richting EU op het punt staat te eindigen.

A possible failure of the EU SPV proposal would for sure heat up the market very soon. Iran’s main lifeline at present is very weak, Asian markets continue to buy Iranian crude and products, but seem to be heading to zero crude imports when the current U.S. waivers will end. At the same time, the effects of the decision by international financial system SWIFT not to allow any-more deals with Iran already has significantly slowed down trade with Europe.

Ironisch is dat de EU er vermoedelijk van Iran ook de schuld nog van krijgt:

For Iran, the future is looking dark. A European failure would be seen a betrayal, and possibly the end of the JCPOA agreement. An Iranian reaction to this should be expected, as such a failure would strengthen the hardliners in Tehran.

Een nieuwe demonstratie van onmacht. Gelukkig is er president Trump om de schuld te geven. De incompetentie van EU-leiders blijft zo deels buiten schot. Daarmee helaas ook de noodzaak eens te reflecteren op fiasco’s als dit.