Toon Kasdorp bekijkt het bestaan van criminele wijken vanuit het perspectief van de noodzakelijke integratie en de hinderpalen daarbij.

In de ingezonden stukken rubriek van de Volkskrant speelde zich een jaar of vier geleden een discussie af over de vraag of we de Marokkaanse gemeenschap in Nederland wel aansprakelijk kunnen houden voor gewapende overvallen en andere gewelddaden, nu we ons als Nederlanders ook niet verantwoordelijk voelen voor het afwijkend gedrag van Heleen Nijkamp in New York.
Dat is natuurlijk een weinig voor de hand liggende vergelijking, zoals meteen werd opgemerkt, maar waar komt zoiets vandaan? Hoe komt iemand op het idee dat twee zulke heel verschillende zaken onder één noemer zouden zijn te brengen?

Zelf zegt de brievenschrijver: we zijn allemaal individuen. Zoiets als een Marokkaanse gemeenschap bestaat eigenlijk niet. Maar ook dan is de privé ruzie tussen Nijkamp en haar oudere minnaar niet te vergelijken met de criminaliteit van 60% Marokkaanse jongens en een ander, maar ook nog fors percentage Marokkaanse meiden.

Alleen al dit soort astronomische getallen geeft aan dat het wel iets te maken heeft met de Marokkaanse en de Nederlandse gemeenschappen en de interactie tussen die twee.
Individuele Marokkanen verschillen helemaal niet zo veel van Nederlanders. Als ze deel uitmaken van de reguliere Nederlandse gemeenschap, hun school afmaken en een baan hebben waar ze met andere Nederlanders leven of als ze je buur zijn in een gewone Nederlandse wijk, is het percentage prettige en minder prettige buren onder hen niet anders dan bij andere Nederlanders of onder immigranten uit de buurlanden.

Die mijnheer Van Schijndel uit Utrecht, die vond dat gemeenschappen niet bestaan en we daarom alleen individuen kunnen aankijken op wat ze persoonlijk doen, moet eens even doordenken over wat hij zegt. Hij is een racist als hij meent dat het allemaal genetische aanleg is, waardoor de Marokkanen en de Antillianen zich onderscheiden van zijn Utrechtse buren.

Nu denk ik persoonlijk dat het grotere geweld in zwarte gemeenschappen overal op de wereld te opvallend is om alleen aan culturele factoren toe te schrijven en in die zin ben ik dus ook een racist. Maar het verschil tussen Hindoestanen en Pakistanen, vooral als ze in het buitenland wonen, is veel te groot om dat aan genetische verschillen te kunnen wijten. Die zijn er domweg niet. Het kan niet anders of hun cultuur en geloof spelen daar een rol in. Dat de criminaliteit in Marokko, of je het nu over Rabat hebt of over het Rifgebergte, veel kleiner is dan onder Marokkanen in Nederland, wijst erop dat het niet alleen de Marokkaanse cultuur is, maar ook de manier waarop wij daar hier op reageren.

Marokkanen en Pakistanen delen een geloof, dat geweld en criminaliteit minder sterk veroordeelt dan het humanisme en het christelijke geloof dat doen. Maar in hun thuislanden is de reactie van de overheid op antisociaal gedrag veel directer en harder dan in Nederland. Daarom zie je ook dat, als die overheid het om een of andere reden af laat weten, het oplaaiend geweld meteen in chaos en burgeroorlog ontaardt.

Hier in Nederland en ander Europese landen hebben we islamitische wijken laten ontstaan waarin de islamitisch cultuur kon worden voortgezet met behulp van schotelantennes en moskeeën, zonder de sterke repressie die men daar van de overheid gewend is. Het optreden van justitie en van de jeugdzorg wordt daar met minachting bekeken. De imams stellen het morele verval van de westerse samenleving aan de kaak waardoor ze de haat en minachting jegens de Nederlanders aanwakkeren. Er is een opvallend verschil tussen de criminaliteit van Marokkanen en Antillianen, dat wat gecamoufleerd wordt door het percentage geregistreerde misdrijven. Die van de Marokkanen is veel meer tegen Nederlanders gericht en die van de Antillianen betreft veel vaker geweld tegen andere allochtonen. Dat haal ik niet uit de officiële cijfers maar uit mededeling van politiemensen

Als we iets aan de Marokkaanse criminaliteit willen doen zullen we ons dit horen te realiseren. Iedereen die zich met het onderwerp bezig houd krijgt het verwijt dat hij niet met een oplossing komt. Maar als Wilders dan voorstelt ‘minder Marokkanen’, dan doen 5000 medelanders aangifte wegens haat en discriminatie.

Nu heeft ieder land wel vijf duizend idioten, daarin is Nederland heus geen uitzondering, maar iedereen, ook Wilders, ziet wel in dat de middelen om het aantal Marokkanen te beperken gelimiteerd zijn. Bovendien willen we meestal Marokkanen die we persoonlijk kennen helemaal niet kwijt, we willen alleen van het geweld en de criminaliteit in hun wijken af. Dat zal zeker maatregelen nodig maken die met de bestaande wet- en regelgeving niet te verwezenlijken zijn. Ik vind daarom dat we voor het vinden van een oplossing zouden moeten beginnen met die discussie. Wat moet er in de wet en in de verdragen veranderen om ons in staat te stellen van criminele wijken af te komen. Mijn eerste voorstel zou zijn een wet die het mogelijk maakt om gezinnen te laten verhuizen waar een van de kinderen meer dan vijf keer wegens een verdenking van misdrijf met de politie in aanraking is gekomen. Maar er zijn vast meer rigoureuze oplossingen denkbaar.

We moeten er van uitgaan dat de immigratie van een paar miljoen niet westerse allochtonen onomkeerbaar is en dat we onze overheid en wetgeving dus aan zullen moeten passen. Het integreren van de nieuwe Nederlanders heeft hogere prioriteit dan het bewaren van een op het individu gerichte strafwetgeving die tegen groepscriminaliteit niet gewapend blijkt.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer over integratie vindt u op Veren of Lood hier.