Als U de gelegenheid heeft moet U in het Parool van gisteren het portret van Göran Sluiter eens bekijken. Aan zijn voornaam te zien stamt hij uit Scandinavië. Hij lijkt veel op Anders Breivik en ook de manier waarop hij over Geert Wilders praat is die van Breivik over zijn slachtoffers.

De vraag is hoe zo’n man zich dat optreden kan veroorloven. We hebben toch niet voor niets een deken en een raad van toezicht die het beiden tot hun plicht rekenen om het aanzien van de beroepsgroep te bewaken?

Strafadvocaten mogen meer in het belang van hun cliënten dan advocaten die zich met het civielere deel van de praktijk bezig houden. Maar Sluiter treedt in de Wilders zaak niet op voor degene die terecht staat. Hij is hier geen raadsman van de verdediging. Hij fungeert in deze zaak als een soort aanklager namens de mensen die zich door Wilders beledigd voelen. Ze voelen zich beledigd omdat Wilders minder Marokkanen in dit land zou willen zien. Dat wil het Kamerlid onder meer omdat er onder de Marokkanen mensen zijn die die hem naar het leven staan.

Sluiter zelf zegt dat hij optreedt namens het Marokkaanse volksdeel, maar dat kan hij alleen maar denken, omdat hij zich uitsluitend met strafrecht bezig houdt. Een volksdeel is geen rechtspersoon en hij zal het dus toch moeten hebben van particulieren of rechtspersonen die zijn diensten inhuren. Individuele Marokkanen dus of progressieven, die zich het bittere lot van Marokkanen in Nederland hebben aangetrokken, of rechtspersonen die deze mensen tot hun clientèle rekenen.

In dit land en in deze stad zijn er voldoende stichtinkjes met onduidelijke doelen, die van de overheid zoveel geld krijgen dat men zich niet ongerust hoeft te maken of Sluiter wel betaald zal worden voor zijn diensten.

Waar men zich wel ongerust over zou moeten maken is dat er in dit land strafprocessen worden gehouden waar men rechters zorgvuldig voor moet selecteren, omdat die anders verdacht zouden kunnen worden van politieke vooringenomenheid. In een soort intern wrakingsproces heeft de rechterlijke macht in Den Haag rechters van deze zaak afgehaald die verdacht zouden kunnen worden van progressieve sympathieën.

Als zoiets nodig blijkt te zijn, dan is meteen ook duidelijk dat het hier om een politiek proces en niet om een regulier strafproces gaat. Wie hier nu eigenlijk wie aanzet tot haat is onduidelijk en iemand een onnodig strafproces aandoen lijkt mij een belediging te zijn. Er zullen allicht mensen zijn die denken dat Wilders werkelijk een misdrijf heeft gepleegd nu hij terecht moet staan.

Los van de negatieve verdiensten van Sluiter en de mensen bij het Openbaar Ministerie die deze zaak hebben aangespannen, kun je je afvragen of hier niet een taak ligt voor de minister van Justitie. Het staatsrechtelijke belang van de scheiding der machten houdt in dat de uitvoerende macht zijn handen af hoort te houden van Kamerleden die een politiek standpunt innemen waar anderen het niet mee eens zijn.

Als regel geeft een minister geen opdrachten aan het OM maar dit is wel een heel uitzonderlijk geval. De regel is er om te voorkomen dat de politiek ingrijpt in het strafrecht, maar dat is nu juist wat er hier is gebeurd. Wilders is aangeklaagd vanwege een door hem ingenomen politiek standpunt en dat sommigen zich daardoor beledigd voelen zou irrelevant horen te zijn. Dan hoort m.i. de minister zijn ondergeschikten tot de orde te roepen. Tot die ondergeschikte hoort overigens niet Göran Sluiter. Voor mensen als hij heeft de advocatuur zijn eigen orde.

———————————————————————————-

Vandaag ook verschenen op het Blog van Toon Kasdorp