In feite zit heel West-Europa er al jaren op te wachten: wanneer begint het moment van terugkeer, van al die binnengestroomde ‘vluchtende’ asielmigranten.

Spanje leek deze wek het startschot te geven met het retourneren naar Marokko van 116 hekkenklimmers. Maar het verwachte misbaar werd vandaag in Nederland al aangevoerd met ‘onverwacht hard’. Weinig veelbelovend, omdat het suggereert dat men in Brussel al een oekaze heeft doen uitgaan dat dit niet meer mag.

Italië pakt het beter aan. 5-Sterrenleider Di Maio heeft vandaag bekend gemaakt dat als niemand die migranten van het schip Diciotti wil hebben (België en Nederland hebben het idee gelukkig al verontwaardigd van de hand gewezen), Italië haar financiële afdrachten aan de EU staakt. Parbleu! Dàt doet pijn.

Het zal mij benieuwen. Want niet betalen aan de EU kan niet meer zijn dan een tussenstap. Als het te lang duurt stelt Italië eigenlijk zichzelf buiten de EU. Die stap komt nog te vroeg. Maar als Brussel niet reageert op dit dreigement van Di Maio, dan zullen er effectiever stappen moeten worden genomen. Opdat de EU gaat luisteren. Uiteindelijk kan dat alleen betekenen dat Italië de overstekers die nog door het land zwerven gaat vangen en terugbrengen naar Libië. Met uitzondering van diegenen die in de tussen tijd nog wat gevangenisstraffen zullen moeten uitzitten. Als de Italianen die stap zetten zal het gekrijs vanuit Brussel helemaal niet van de lucht zijn, vooral vanuit het EP kunnen we dan wat verwachten.

Ik zet alvast wat bananenwijn koud en bestel een extra krat grote gele jongens. Wat moet dat moet, wat komen moet, dat kome. Leve de nationalisten van de Lega Nord en hun handlangers!