Minister Slob stuurt aan op het elimineren van het huidige schoolbestuur van het Haga Lyceum. Als dat al lukt is dat maar beperkte vooruitgang.

Deel van het echte probleem is dat de betrokken instanties maar een vaag begrip hebben van welke problemen bestreden moeten worden. Zo schrijft de NOS onder andere dat “geen aanwijzingen zijn gevonden van salafistische invloeden”. Dat is lachwekkend, aangezien de islam deels is gefundeerd op juist de principes die de salafisten zo nauw aan het hart liggen. Maar aangezien de AIVD salafisme – voor kenners van de islam een bespottelijke gedachte – beschouwt als een aparte sekte binnen het islamitisch spectrum, wordt er nooit doorgepakt. Dat zou immers op langere termijn leiden tot een intrekking van de erkenning van de islam als godsdienst. Binnen Haagse kringen is dat anathema. Het zou ook consequenties hebben die onze rechtsstaat niet aan kan. Derhalve werd het lapmiddel het zoveel mogelijk tegengaan van islamitisch onderwijs. En werken doet dat niet:

Het Haga Lyceum kwam in maart in het nieuws nadat de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid had gewaarschuwd dat leerlingen op de school werden beïnvloed door leraren die contact onderhielden met terroristen. Voor de gemeente was dat reden om alle besluitvorming over de school te bevriezen en de subsidies stop te zetten.

Zelfs de gemeente Amsterdam zit nu op deze lijn, maar zoals gewoonlijk: halfhartig.

Gisteren werd bekend dat de gemeente Amsterdam de afgelopen jaren al verwoede pogingen heeft gedaan om de oprichting en voortzetting van het Haga Lyceum tegen te werken. Toen de juridische mogelijkheden waren uitgeput, onderzocht de gemeente ook de mogelijkheid om een concurrerende islamitische school te stichten. Dat is echter niet zo makkelijk met de huidige wetgeving.

Een tijger vervangen door een leeuw. Alsof dat veel helpen gaat. Datzelfde casuïstische zit ook sterk in de landelijke aanpak. Je hoeft geen helderziende te zijn om te beseffen waar dit op termijn toe leiden moet.

De aspirant-oprichters klagen nu dat de normen te streng zijn.

De middelbare scholen waren allemaal gepland in de vier grote steden: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Reden voor de afwijzingen was dat de aanvragers niet aan de stichtingsnorm voldoen of dat niet hebben kunnen aantonen. Die wettelijk vastgelegde norm geeft per schooltype aan hoeveel leerlingen minimaal nodig zijn om in aanmerking te komen voor oprichting en financiering.

Die klacht dat deze normen te streng zijn lijkt me correct, maar dat betekent niet dat dit een verkeerde aanpak is. Het is juist niet genoeg, en anders dan uitstel van executie is het al zeker niet. Hetgeen betekent dat er weinig tijd is om het echt te blokkeren, aangezien dergelijke diep in de Nederlandse samenleving ingebedde systemen veel tijd kosten om aan te passen. Het is niet twee voor twaalf of één voor twaalf: het is twaalf uur, en de klok slaat al. Maar door onderling bakkeleien van instanties staat de overheid zonder stevig en gericht leiderschap in zijn hemd, en dat leiderschap is in geen velden of wegen te bekennen. En dan krijg je dit:

… er in sommige situaties ook angst is voor islamitische scholen. “Er zijn gemeentes geweest die in het verleden de oprichting van islamitische scholen wilden tegenhouden. Maar de rechter heeft tot nu toe altijd gezegd: jullie gaan daar niet over en hebben gewoon de wet toe te passen.”

Het was om deze reden dat ik vorig jaar schreef dat de schoolstrijd moet worden beëindigd om een implosie van het Nederlands onderwijs tot madrassah-niveau te voorkomen. Dat zal men samen met de populisten moeten organiseren want van de progressieve partijen valt niet veel positiefs te verwachten.