Ik had vandaag Buitenhof niet gezien, omdat ik aan het fietsen was. Een vriend mailde me dat hij verwachtte dat ik zou reageren op het interview dat Paul Witteman in die uitzending aan Gloria Wekker had afgenomen en dat hij nogal kritiekloos vond.

Ik heb dat interview dus maar opgezocht op het internet – prachtige uitvinding toch dat internet ! – en inderdaad er kwam wel wat kritiek bij me op. Niet alleen op Paul Witteman, waar ik sowieso geen erg hoge pet van op heb, maar ook wel op Gloria Wekker.

Die beklaagde zich dat ze zo’n last had van racisme in Nederland. Dat verbaasde me in eerste instantie nogal. Als iemand als zij hoogleraar vrouwenstudies en klinische psychologie kan worden en de ruimte krijgt om een actiegroep te vormen voor lesbische vrouwen, dan valt het met die discriminatie toch wel mee, zou je zeggen. Sinds 2001 tot haar pensionering bekleedde Wekker de Aletta-leerstoel Gender en Etniciteit aan de letterenfaculteit in Utrecht. Die leerstoel is genoemd naar Aletta Jacobs.

Aletta Henriëtte Jacobs (1854-1929) was een Nederlandse arts en feministe  en zij geldt algemeen als de eerste geëmancipeerde vrouw in dit land. Degenen die Wekker op die leerstoel benoemd hebben wilden daar zeker mee tot uiting brengen dat als er in Nederland sprake is van discriminatie dat het dan om positieve discriminatie gaat. Wekker is immers èn een vrouw èn zwart èn lesbisch en qua antidiscriminatie sla je met haar dus drie vliegen in een klap.

Maar gewoonlijk veroorzaakt zulk overdreven eerbetoon het omgekeerde van wat je wil. Niemand gelooft nu nog dat Wekker door haar eigen verdiensten op die leerstoel is terecht gekomen, terwijl ik toch de indruk heb dat zij een vrouw is die wel wat kan. Maar ben je eenmaal gewend aan het positieve discrimineren van het linksliberale Nederlandse establishment, dan wordt niemand meer serieus genomen die door onze elite zo doorzichtig wordt gepromoot. Positieve discriminatie is met andere woorden in wezen toch een vorm van negatieve discriminatie en de mensen die graag willen dat achtergestelde groepen in de samenleving dezelfde gelijke kansen krijgen als witte mannen, bereiken in feite het omgekeerde.

Gloria Wekker zou er veel beter aan toe zijn als hier algemeen werd aangenomen dat zwarten nu eenmaal gemiddeld 30 IQ punten dommer zijn dan de rest en dat mannen veel geschikter zijn voor het ambt van hoogleraar dan vrouwen. Dan pas zou ze gelden als uitzonderlijk als ze met al die handicaps toch op zo ‘n leerstoel zou zijn beland. Nu is ze gewoon de gemiddelde excuustruus en ze heeft gelijk dat ze zich daartegen verzet.

Wekker is voorzitter van de Commissie Diversiteit van de Universiteit van Amsterdam. Omdat de meeste studenten op de UvA blank zijn en verreweg de meeste hoogleraren man, beval deze commissie zelf aan om actief mensen met gekleurde en buitenlandse achtergronden te werven, desnoods op basis van quota. De UvA heeft daarvoor nu een ‘diversity officer’ aangesteld, die verantwoordelijk is voor meer diversiteit onder studenten, personeel en in het onderwijs curriculum. Positieve discriminatie is waarachtig niet tot de Rijksuniversiteit Utrecht beperkt. We doen er in Amsterdam vrolijk aan mee en ik geloof dat Wekker daar terecht tegen protesteert. Ik vind dat nogal flink van haar, omdat de kans niet erg groot is dat ze in haar leven zo ver gekomen zou zijn zonder die Nederlandse hebbelijkheid. Pet af dus voor Gloria.

Wekker vindt tenslotte dat Nederlanders wegkijken van hun koloniale verleden en dat ze zich altijd onttrokken hebben aan een echt debat over racisme. U moet op het internet het interview eens opzoeken dat Clairy Polak met Gloria Wekker had over diversiteit, vooroordelen en onderscheid, culturele ballast en de taal die daarvan een uitdrukking is. Dat leert U wel anders.

Er is geen land waar zo berouwvol en zo onterecht negatief over het koloniale verleden wordt gesproken als juist hier. Vooroordelen zijn er wel, maar die werken allemaal ten gunste van onze gekleurde medemens.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.