Als je voor gesloten grenzen pleit begint men in eurofiele kringen direct onrustig te roepen dat dat de EUropese gedachte ondergraaft. Dat zal best.

Maar geloofsartikelen zijn zelden een basis voor weloverwogen beleid. En de praktijk laat al jaren zien dat er iets fundamenteel mis is met het concept van een grenzeloos Europa, dat zich ook nog eens eenvoudig definiëren laat: open grenzen werken alleen met ongeveer gelijkgestemden. En dan ook nog eens met de nadruk nètte gelijkgestemden. Daaraan voldoet Europa echter steeds minder, en juist haar open-deur beleid is daar een oorzaak van.

Twee voorbeelden (want één zou casuïstiek zijn) die zojuist voorbij schoven, en die geen van beide los te zien zijn van dat open-deur beleid. We doen sinds ‘Schengen’ en onze zelfbenoemde goedmenselijkheid politiek domineren geen antecedenten-onderzoek meer als mensen hier aankloppen. Dan is een foutje snel gemaakt – niet in het minst omdat het ontdekken van foutjes je carrière geen goed doet. En dus:

De verdachte woont sinds 2014 in Nederland. Hij heeft een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, laat het Openbaar Ministerie weten. Zijn huis is doorzocht en er is beslag gelegd op mogelijk bewijsmateriaal. In Ede is ook een huis doorzocht, van een man die met de verdachte in contact stond.

Hoe erg het is dat die man hier vijf jaar ongestoord heeft kunnen wonen? Een uitstekende vraag waarop geen antwoord zal komen – ook het blootleggen van andermans foutjes doet je carrière geen goed.

Het tweede is zowel erger als minder erg, en daarom een beter voorbeeld waarom het algemene principe van gesloten grenzen beter werken zal dan een indolent open-deur beleid.

Waarom zitten deze bendes zo graag in Limburg: Spoiler: niet om een exotisch accent te leren spreken. Sinds ‘Schengen’ zijn oude verkeersroutes vanuit Zuid-Limburg naar de omringende landen – waarvan sommige enige eeuwen gesloten waren – weer opengesteld. Fijn voor de bewoners van Zuid-Limburg, maar nog fijner voor allerhande criminelen. Waarbij ik dan nog de liberale toepassing van wetten en regels in Nederland buiten beschouwing laat. Niets is voor criminelen zo fijn als een gebied dat verkeerstechnisch naar alle kanten open ligt, maar waar in door heel verschillende jurisdicties de orde moet worden gehandhaafd. In de praktijk is dat bijna onmogelijk – tot het moment dat het zodanig de spuigaten uit loopt dat men er de tijd en moeite voor neemt een gecoördineerde actie voor op te tuigen. Zoals nu.

De Albanese maffia coördineert vanuit dit juridische luilekkerland haar contacten met diverse kanalen in alle drie de omliggende landen. Het open grenzen beleid zorgt er voor dat de justitie van de drie landen zich nauwelijks bewust is van het komen en gaan van verdachte Albanese individuen, en pas in geval van extreme overlast komt er iets van een grensoverschrijdende samenwerking op gang. Te laat, en vermoedelijk per saldo te beperkt. Dat is dan ook precies wat de NOS beschrijft:

De spil in de zaak is een bedrijf in Geleen, dat zich bezighoudt met voertuigenhandel. Het bedrijf, dat ook filialen heeft in Duitsland en België heeft, faciliteert Albanese criminelen, zegt de politie.

Ongetwijfeld zal de politie deze actie etaleren als een groot succes, maar dat is het niet. Integendeel: het succes is het ultieme bewijs van het falen van de Schengen-gedachte.

De onderneming betaalt de kosten van zo’n honderd panden in Sittard-Geleen, zoals de huur, de ozb en gas, water en licht. Officieel staat op die adressen niemand ingeschreven, waardoor de gebruikers van de panden onder de radar konden blijven. Op een deel van die adressen worden nu de invallen gedaan.

Anders dan de publieke opinie beseft, is succes in de misdaadbestrijding niet het vangen van boeven, maar een succesvolle preventie van het ontstaan van criminele netwerken. Het open grenzen beleid van de EU faciliteert dit zelfs gericht, want de voordelen van het open-grenzen beleid zijn voor criminele netwerken onevenredig veel groter dan voor legale economische activiteiten, die immers gestructureerd gebruik kunnen maken van legaal passeren van hun goederen van grenzen. Het wegvallen van elke belemmering en binnengrens in de EU heeft de misdaadvleugels gegeven, speciaal het soort misdaad die het moet hebben van veel internationale contacten: drugs- en vrouwenhandel, om maar een paar van de logische specialiteiten bij hun naam te noemen.

Maar dat willen eurofielen allemaal niet weten. Het gaat in tegen hun geloof. Hoort u Stalin lachen, daar op de achtergrond? “Vertrouwen is goed, controle is beter.”