Nog vlak voor het weekend lanceerden SP en GL een frontale aanval op de sociaal-economische linksigheid van de PvdA, maar al direct er na werd dit weggepoetst met de eerste alliantie die de rechtse partijen tergen moet. Het is zowel doorzichtig, beperkt als geestelijk beperkt – precies wat je van een verkiezingscampagne verwachten mag. Toch geen beste beurt van Links.

Donderdag riepen GL en SP dat ze een plan hebben om de door hen bepleite nivellering vorm te geven. Dat is zowel luchtfietserij als nergens goed voor. Maar het dringt de PvdA in het defensief, en dat is het enige doel dat men wenste te bereiken. Een betere reactie dan die van minister Dijsselbloem had men zich niet kunnen wensen, en dat was weer even dat. In dit stadium van de lange verkiezingscampagne waarin we nu pas een maand – met nog zes te gaan – zitten is dat voor deze partijen voldoende. Het spijkert de PvdA vast als de bijwagen van de VVD die zij afgelopen periode inderdaad was, het beeld is gevestigd, en over de inderdaad weinig degelijke onderbouwing maakt niemand zich voorlopig druk. Objectief gezien is het daarvoor immers veel te vroeg.

Minister Dijsselbloem vloog er met boter en suiker en open ogen in. Qua cijfers kan hij de komende tijd mogelijk wat waarschijnlijker getallen leveren, maar vast niet véél waarschijnlijker. De door Dijsselbloem voorgestelde linkse samenwerking tegen rechts – hoe hij dat rijmt met het ministerschap van Financiën in een kabinet met de VVD is me een raadsel – zagen we dit weekend in een rudimentaire vorm verschijnen: een nieuwe vorm van kinderpardon.

Opnieuw: een bedroevend gebrek aan inventiviteit. Hebben we dit niet al een aantal jaren geleden zien gebeuren? Was het echt zo’n succes dat het nu herhaald dient te worden? De drogredenen vliegen je om de oren als de eieren die koekoeksjongen met plezier over de rand van hun zojuist verworven habitat kiepen, maar Dijsselbloem lijkt er gelukkig mee te zullen moeten zijn. Dat de linkse partijen er nu over beginnen verraadt hun vertrouwen in de afloop van de verkiezingen in maart, en opnieuw wordt het de PvdA die zichzelf tussentijds in haar hemd gaat laten zetten.

Na de stunt van SP en GL vorige week zal iedereen dit beschouwen als een PvdA-stunt die niemand serieus nemen gaat. In het huidige tijdsgewricht is er al genoeg dat tot nadenken stemt en partijen in het midden huiverig maken zal al te grote risico’s te nemen vóór de verkiezingen. Zodat de PvdA alle kans heeft met lege handen te blijven staan. Al was het maar omdat de VVD vanuit oogpunt van de eigen geloofwaardigheid verplicht zal zijn er met de voeten vooruit in te gaan, om te voorkomen dat zij er met de voeten vooruit uit zal worden weggedragen.