Het Corona-virus wordt de grote schuldige van de komende crisis. Zo komt het in alle schoolboekjes die de EU over tien jaar gaat goedkeuren.

Is dat waar, wilt u weten? Nou: nee. Het is aanleiding en oorzaak verwisselen. Zie het zo: als u met een lucifer wat vuurwerk aansteekt, zal de volgende lucifer waarmee u een sigaret aansteekt datzelfde knal-effect hebben? Natuurlijk niet. Wel met deze aantekening: het Corona-virus is een klapsigaar van onbekende sterkte. En de huidige staat van de economie kun je nog het best beschouwen als een hoogexplosieve lont.

Maar dat zal de EU nooit vrijwillig toegeven, omdat dan de incompetentie en moedwillig genomen risico’s van die staat van de economie nu moeten worden benoemd. Na de crisis van 2008-2010 is feitelijk te weinig in gang gezet om een volgende crisis te voorkomen. Sterker nog, er zijn zelfs zaken op hun plek gezet om van de komende crisis (er is in de economie altijd een volgende crisis) gebruik te maken om de verdere integratie van EU-lidstaten door te drukken.

De benoeming van Christine Lagarde als presidente van de ECB is van dat laatste het meest overtuigende bewijs. Een politica van haar type parachuteren als hoofd van de centrale bank der Europese centrale banken? Laten we serieus blijven: dit was nooit gebeurd als men er gen goede reden toe had en niets zag aankomen. Bancair is het een staatsgreep, en het ontkende tevens elke onafhankelijkheid van centrale banken die altijd zo graag met de mond wordt beleden.

Eerst enig realisme:

Dat al snel werd gevolgd door wat we eigenlijk willen horen. Deze twee berichtje stonden tegelijk op Teletext. Onthoudt wel goed dat een beurscrash (zoals in het Teletext-berichtje hierboven beschreven) niet hetzelfde is als een economische recessie.

Alsof staatssteun een economische recessie voorkomen kan. Hoogstens kan men de klappen zo verzachten dat het minder opvalt – maar daarvoor betaal je dan later de rekening. Wat de EU hier laat zien is het elkaar tegensprekende gekakel van politieke en bureaucratische belangen. De Eurogroep heeft politieke belangen, en gaat dus in de modus die daarbij hoort. Een apparatsjik als Thierry Breton heeft dat belang een stuk minder, en kan er dus reëler over praten.

Wie denkt u dat gelijk heeft? En wat is de logica van een draaiende economie versus een economie die een paar weken dicht moet? Als een bedrijf drie weken op vakantie gaat, kost dat 3/52 van de jaaromzet, maar een hoger percentage van de potentiële winst (die extra winst wordt niet extra belast door vaste kosten etc., dus heeft een grotere marge) Voor de economie geldt precies hetzelfde, en onze economische groei is thans iets rond de 1% jaarlijks – hopen we. Met andere woorden: 1 week volledig sluiten en we zitten op een krimp van bijna een procent.

Niet dat de economie ooit volledig stopt. Veel gaat ongezien door, de gewassen op het veld groeien gewoon en zo is er meer dat altijd voortgaat. Maar duidelijk is dat voor veel bedrijven de marges dit jaar bijzonder klein gaan worden. Dat heet een recessie, en daar valt nu even niets concreets aan te doen behalve de gevolgen te maskeren.

Dat doen we door in te teren op ons opgebouwde kapitaal.

Hetgeen geheel toevallig precies de definitie is van verlies maken.

Dus komt het kabinet met steunmaatregelen, hetgeen equivalent is aan het interen op collectieve reserves (dan wel een uitbreiding van collectieve verplichtingen middels de staatsschuld).

Economie is ook nog eens een cyclisch proces, wat inhoudt dat de periodes van groei en relatieve krimp elkaar afwisselen met vraag en aanbod. Per saldo zijn dat vaak maar kleine verschillen, maar als veel bedrijven dat tegelijk ervaren noemen we dat een recessie. Zo’n periode zat er al aan te komen, en dat wordt door de Corona-crisis verergerd.

Het juiste antwoord is derhalve dat het Corona-virus niet meer is dan het lontje van een voetzoeker die al klaar lag, maar die de gevolgen en de diepte van de komende crisis verergeren zal. Wat nu interessant wordt is in hoeverre de al wankele basis onder euro en bancair stelsel hierdoor niet volledig onderuit gaat en desintegreert. Het is heel wel mogelijk dat wat er aan komt net iets groter zal worden dan waar de EU op hoopte om de verdere integratie van de lidstaten te kunnen afdwingen. Houdt ze in de gaten. Fijn wordt het niet.

---

Meer over het Corona-virus en haar economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.