G7 ombouwen zou China en EU-lidstaten hardst treffen
President Trump heeft voorgesteld de G7 anders in te richten. Dat is in lijn met logische ontwikkelingen, strategisch slim, maar ook gevaarlijk. Speciaal voor de EU.
Het is ook opmerkelijk dat het voorstel van president Trump is, toch echt een verklaard anti-globalist. De logica er achter ga je ontdekken als je herkent dat het sleutelwoord hier China is. En China is voor zowel de huidige G7 als het militaire evenwicht waar vooral de USA zich om bekommert van essentieel belang.
Wat is de aanleiding, en wat stelt Trump voor? De aanleiding was de afwijzing door de Duitse bondskanselier van een uitnodiging om eerstvolgende top van de G7 binnenkort fysiek te houden. De USA waren aan de beurt om gast heer te zijn, en hebben dus de nu mogelijkheid aan de G7 te trekken als zij dat willen. President Trump zal die kans logischerwijs niet opnieuw krijgen, aangezien er 7 jaar voorbijgaan eer de USA dat formeel weer zou kunnen doen. Tot die tijd is het vooral onderhandelen met de andere lidstaten als men in Washington de zaken anders wil. Klaarblijkelijk wilde Trump een hervorming van de G7 ditmaal op de agenda hebben, maar de Duitse weigering van Merkel biedt hem nu de kans zijn voorstel te lanceren op een moment dat hem dat extra publiciteit oplevert.
Trump stelt voor een viertal staten extra uit te nodigen: Australië, Rusland, Zuid-Korea en India. De keuze voor deze vier landen is zowel kenmerkend voor wat de bedoeling is als objectief verdedigbaar op basis van hun BNP. Dat China – de huidige BNP-nummer twee als het gaat om grootste economiën – er buiten moet blijven is herkenbaar reden nummer één voor deze manoeuvre.
Dat Spanje – thans nog net iets groter dan Australië (13 vs 14) – er niet bij wordt genoemd maakt de geostrategische oogmerken van deze herschikking duidelijk zonder ruimte voor twijfel te laten. Door Brazilië (waarvan de ligging te excentrisch is, en dat bovendien beschouwd wordt als Amerikaanse achtertuin) er uit te laten wordt dat nog eens onderstreept. Bovendien is duidelijk dat de Amerikaanse president weinig toegevoegde waarde ziet in nòg een Europees land bij de G7.
En er is nog een derde argument herkenbaar dat de EU ook raakt: die overmaat aan EU-lidstaten, gevoegd bij de regelmatige aanwezigheid van een EU-vertegenwoordiger, is eenvoudig teveel. De logica gebiedt eerder dat voortaan te beperken tot Duitsland en een EU-vertegenwoordiger. U hoort ze al kreunen in Parijs, neem ik aan? Op termijn zal dat logisch blijken, nu is het voor sommige EU-lidstaten teveel een koude douche. Niet dat zoiets Trump ooit een goede nachtrust heeft gekost overigens.
De keus voor Rusland is echter het meest interessante aan dit voorstel, en ook dat zal EU-gegil te horen geven: Trump is overduidelijk van mening dat het probleem in de oostelijke Oekraïne het best kan worden opgelost door het – evenals De Krim – formeel bij Rusland te voegen, en daarmee basta. Uitgesproken is dat nooit, maar het volledige gebrek aan initiatieven van de Amerikaanse regering in die kwestie sinds 5 jaar spreekt boekdelen. Het zou de prijs kunnen zijn waarmee Rusland in het westerse kamp terug kan worden gelokt. En dat maakt het een uitermate nuttig plan.
- Ten eerste is het een erkenning van de bestaande realiteit.
- Ten tweede zou het Turkije schaakmat kunnen zetten met haar territoriale ambities in westerse richting (zie ook artikel later vandaag voor meer redenen)
- Ten derde is Rusland het missende puzzelstuk voor een omsingeling van China.
Die omsingeling is heel herkenbaar – het is al 50 jaar de strategie van de Amerikaanse Deep State tegenover … Rusland. Met de oplopende spanningen tussen China en de USA – ook, maar niet uitsluitend over de Zuid-Chinese Zee, is de USA verplicht keuzes te maken. De regering Trump lijkt te erkennen dat de anti-Rusland strategie uit de tijd is, en er een grote noodzaak is ontstaan tot een collectieve strategie tegenover het opkomende China. Een multipolaire wereld klinkt prachtig, maar de essentie daarvan is een breed scala aan bondgenootschappen. Hiermee zetten de USA daartoe een eerste stap.Rusland in haar kamp te halen. Dat is wellicht een schokkende nieuwigheid, maar daarom nog niet onverstandig.
Door dat middels de G7 op gang te brengen worden zo tevens de potentiële samenwerking op een voorzichtige manier vorm gegeven. Dat de situatie instabiele in Oost-Europa vervolgens kan worden afgesloten is thans in ieders belang.
Meer over de G7 en de manoeuvres er achter vindt u hier.
Het toevoegen van India is een interessante manoeuvre
Mensen die weinig kennis van militaire technologie hebben begrijpen niet hoe belangrijk Rusland is in de huidige geopolitieke situatie.
Er bestond ooit militair een enorm technologie gat tussen Oost en West, de voormalige Sovjet Unie heeft dat gat grotendeels gedicht, maar is daar wel economisch aan ten onder gegaan.
Het gevolg is dat Rusland tegenwoordig wel de kennis heeft om op militair vlak met de sterkste wereldmachten te kunnen wedijveren, maar niet de economische middelen.
Voor China daarentegen is dat exact omgekeerd, wel de middelen maar niet de kennis.
De Chinezen pogen dus al decennialang Russische militaire technologie te bemachtigen, maar Putin heeft ze tot nog toe nul op hun rekest gegeven, ze krijgen wel af en toe wat kruimels, maar meer ook niet.
De reden daarvoor is ongetwijfeld dat China een gewelddadige expansionistische dictatuur is met een immer groeiende behoefte aan grondstoffen, grondstoffen die aan de andere zijde van hun noordgrens, in Siberië, praktisch eindeloos voorradig zijn.
Het is dus ook in Rusland’s belang dat China op militair vlak niet te sterk wordt.
Maar hier zitten natuurlijk grenzen aan, op het moment dat het westen Rusland te hard pushed (en er wordt inmiddels al decennialang flink gepushed) kan Rusland besluiten dat het westen, in de vorm van de NATO, een veel groter en acuter gevaar vormt dan China, en zich gedwongen voelen de vijand van Ruslands vijand tot haar vriend te maken.
Als dat gebeurt dan zijn de rapen echt gaar, dan gaan we voor een koude oorlog deel 2, maar dan onder leiding van Chinese communisten, die nog heel wat enger zijn als wat er destijds in Moskou aan de touwtjes trok.
Als Trump er nu daadwerkelijk in slaagt om Rusland het westerse kamp binnen te slepen dan deelt hij daarmee de genadeklap uit aan zowel de expansionistische islam als aan het globalistische socialisme, en dat maakt hem dan in één klap de beste US president van zowel deze als de vorige eeuw.
Trump is dan wel een botte hark, maar zijn grijze cellen functioneren uitstekend, hetgeen je van zijn tegenstanders niet kan zeggen. Mutti zal het er wel niet mee eens zijn.
Noord Korea…
@Ravian.Dat is waar.China zou samen met Rusland een te grote en dreigende alliantie kunnen worden .Chima schurkt ook al tegen evilstates iran en pakistan aan om india te kunnen bedreigen .
Oeps.Can is carthago .. ( alleen vandaag)
@Ravian en @can : goede uitleg; mee eens.
– President Trump is de enige wereld-leider met inzicht; en de enige, die de vrije Westerse wereld nog overeind houdt.
– Patiente Merkel heeft niets te bieden, dan saboteren en verraden; en heulen met kommunisme en islamo-fascisme.
En ook dat “EU”-konstrukt doet niets anders.
– Kommunistisch en expansionistisch China maakt de WTO en de G-7 kapot.
Diktator XiJingPin is een wereldwijd gevaar.
Prima plan. Weinig keus.
Maar wil Rusland?
Tientallen jaren behandeld als grof vuil.
Momenteel banden aan het aanleggen met China.
Kan momenteel eigen keuzes maken zonder verantwoording af te leggen aan ‘bondgenoten.
Volgens mij niet vanzelfsprekend
Afwachten maar.
@ Karina
Rusland is al “aspirant” lid geweest van de G7 (G8), maar in 2014 verzocht om weer op te hoepelen, vanwege het Krim/Oekraïne conflict.
En dat ging er dus feitelijk om dat Rusland de door Obama / Deep State ondersteunde expansie plannen van de EU in de weg liep.
Voor Rusland is de expansionistische EU een direct gevaar, maar China uiteindelijk een veel grotere bedreiging.
Maar de EU is dus enkel een direct gevaar als er in het Witte Huis een Deep State afgevaardigde de scepter zwaait.
De Russen staan er om bekend ver vooruit te denken, ik denk dus dat als ze er eenmaal van overtuigd zijn dat de Trumpiaanse politiek een blijvertje is, en er in de nieuwe (economische) wereldorde die Trump zeer duidelijk aan het creëren is een plaats voor Rusland wordt ingeruimd, waarvan dit G7 voorstel een teken aan de wand is, ze China laten vallen als een baksteen.