Dat de EU afgewezen migranten gaat deporteren wordt ons al jaren verteld, maar gebeuren doet et maat niet. Wat er gebeurt met mensen die al jaren ongesanctioneerd rond zwerven binnen de EU is ook bekend: op een dag komt er ineens een ‘pardon op humanitaire gronden’. Strijk en zet hetzelfde verhaal.

Het bericht dat de EU zich met deportatie gaat bemoeien is dus een red herring leert de ervaring, maar waarvoor? Ook dat is bijna traditioneel geworden: de EU stapt in waar de lidstaten tekort schieten. Niet omdat ze het niet zouden kunnen, maar omdat lokale politici het makkelijker vinden als ze naar een hogere instantie kunnen wijzen teneinde onpopulaire zaken door te drukken. ‘Moet van Brussel’, en zo meer.

Formeel is het verhaal dat de EU nu druk gaat uitoefenen op staten die geweigerde asielmigranten niet terug nemen:

Member states within the political bloc would forward deportation problems to the EU Commission directly in order to trigger the programme.
The programme would likely be of great benefit to states like Germany where deportations to some countries, especially those in North Africa, have proven incredibly difficult.
In 2017, only 368 of 8,000 rejected North African migrants were deported from Germany due to multiple factors including lack of proper identification and a lack of cooperation from the origin countries.
Germany has also faced internal problems regarding deportations as well as many German regions with left-wing coalition governments have outright refused to cooperate with federal government deportations to countries like Afghanistan which they deem unsafe.

En hoe doet men dat? Zo bijvoorbeeld:

As part of the EU-Turkey migrant deal, the political bloc promised visa-free access for Turkish citizens. As recently as November, the union reaffirmed its commitment to opening the borders to the country’s 75 million residents.

Alsof dat gewenster migranten zijn. Indien half Turkije – vooral het ongewenste deel – naar de EU is verhuisd, is het toelaten van Turkije tot de EU mogelijk niet eens zo’n gek idee. Erger wordt het dan toch niet meer. Formeel werkt het overigens zo:

The new proposal is said to come in two stages. The first would see visa restrictions for elites within countries that refused to take back failed asylum seekers. Those travelling on diplomatic passports would feel the brunt of the first step.
If the countries continue to refuse to cooperate for a period of three months, then the second step would see regular citizens have their visa approvals denied.

Dit is al even zinloos. Het zal bepaald niet meevallen leiders van voormalige koloniën uit het vroegere moederland weg te houden – daarvoor gelden immers al speciale regelingen – en wie binnen is heeft vrij reizen, zoals u weet. Voor stap twee geldt dat al evenzeer: klinkt leuk, zal niet werken. Maar intussen trekt de EU het gehele toelatingsbeleid van de EU exclusief aan zichzelf, mogelijk met de achterliggende gedachte zo ook de weerstand in Oost-Europa te omzeilen.

Maar van werkelijk deporteren komt zo vanzelfsprekend niets terecht. Als je echt iets wilt doen zou het blokkeren van geldtransfers door migranten naar hun land van herkomst veel effectiever zijn. Waarom niemand dat als maatregel noemt? Wat een naïeve vraag!