Etnisch cliëntelisme betekent dat politieke vertegenwoordigers uit Marokkaanse of Turkse kringen en in de Amsterdamse Bijlmer ook uit zwarte kring, hun achterban een voorkeursbehandeling geven.

Omgekeerd ook, dat die vertegenwoordigers met voorkeurstemmen worden gekozen als ze op politieke lijsten staan.

De PvdA, die etnicisme en cliëntelisme veroordeelt, is de partij waar dat niettemin het meeste voorkomt. In de Volkskrant [1] stond een artikel over het onderwerp dat vooral betrekking had op Rotterdam Zuid, maar het verschijnsel doet zich voor in alle grote steden[2]. Rotterdam heeft naar verhouding de meeste allochtonen, en daar is het het meeste zichtbaar.

Ik schreef indertijd een stukje over een politiek debat tussen de PvdA en Leefbaar Rotterdam, waarin dit onderwerp zijdelings ter sprake kwam. Eerdmans vermeldde het schandaal waarbij een gemeentelijke inspecteur ontslagen werd nadat hij ten einde raad een rapport in de openbaarheid had gebracht over wantoestanden in een moslim meisjespensionaat. Dat rapport was door de deelraad terzijde gelegd kennelijk omdat de moskee waar het pensionaat in gevestigd was tot de cliënten hoorde van de etnische deelraadleden. De inspecteur werd ontslagen en de betrokken deelraadleden kwamen opnieuw op de lijst van de PvdA voor de volgende verkiezingen.

Dat die partij het zo slecht doet in de peilingen is geen wonder. De oude aanhang ziet deze corruptie met grote tegenzin, terwijl de nieuwe allochtonen aanhang zich niet veilig voelt bij een partij die in beginsel het gedrag veroordeelt waar zij het van moeten hebben.

De voorkeursbehandeling die allochtonen in onze grote steden krijgen heeft drie oorzaken. Historisch gesproken was daar in de eerste plaats het progressieve sentiment, waarin allochtonen als de minst bedeelden bij uitstek werden gezien. Dan was er de vrees van ambtenaren en andere functionarissen om van discriminatie beschuldigd te worden, iedere keer als bij een keuze voorrang zou worden gegeven aan een autochtoon. En in de derde plaats was er het allochtone cliëntelisme.

De eerste twee oorzaken zijn in de praktijk niet zo gemakkelijk te onderscheiden, ze versterken elkaar. Van discriminatie door allochtonen van autochtonen kan per definitie geen sprake zijn, dus alle krachten werkten in dezelfde richting. Zij zijn de oorzaak dat in de grote steden allochtone wijken zijn ontstaan, waar segregatie hoogtij viert en met overheidsgeld moslim politieke programma’s worden verwezenlijkt.

De PvdA en andere progressieve partijen zijn in principe voor integratie, maar hun beleid heeft het tegenovergestelde bewerkstelligd. Etnische wijken is wat de allochtonen graag willen en dat is begrijpelijk. Daar kan men steun vinden bij elkaar en is de noodzaak om zich aan te passen aan een vreemde cultuur veel minder dan wanneer men het als immigrant moet bolwerken in een Europese omgeving.

Dat is de belangrijkste oorzaak dat er nog tweede en derde generatie allochtonen zijn die de taal van dit land niet spreken en dat de cultuur die in het Midden Oosten zoveel misère te weeg brengt hier recht van verblijf heeft verkregen.

Als de PvdA zal terugvallen tot het niveau van een klein links partijtje, zoals de peilingen[3] lijken aan te kondigen, dan kan men niet anders zeggen dan dat ze het er naar gemaakt hebben. Het is alleen jammer dat er niet echt een alternatief lijkt te zijn voor het bestuur van de grote steden, want een bestuurlijk alternatief hebben de PVV en de SP niet.

---

1. 17/2/14
2. Zie bijvoorbeeld dit recente voorbeeld uit Dordrecht, waar het lokale D66 door Turkse leden werd overgenomen (Red).
3. De eerste versie van dit artikel was van vóór de verkiezingen van 2017, waarbij die verwachte terugval zich inderdaad breed manifesteerde.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp