Vanuit de groep Erkenbrand kwam jongstleden maart steun voor Forum voor Democratie in de vorm van een ‘stemadvies’. Wat is het voor club en hoe beducht moet FvD zijn voor deze ‘steun’?

Ik had al eens van Erkenbrand gehoord via een goede kennis van me, die een bijeenkomst ervan ging bijwonen, maar pas naar aanleiding van de beslissing van Joost Niemoller om bij nader inzien niet te spreken op hun conferentie in oktober, maakte ik ‘kennis‘ met het twitter-account van de organisatie en een aantal fans daarvan.

Betutteling
Het stuk waarin Joost Niemoller zijn beslissing toelicht begint met een merkwaardig zinnetje:

Enkele intelligente en aardige jongens vroegen me of ik een lezing wilde houden.

Vanwaar dat betuttelende? Jonge mannen – mensen van in de twintig zijn geen jongens! – die flirten met nazisme worden over de bol geaaid. In zîjn stuk over Erkenbrand, hier op VOL, gaat Freek Groeneveld nog veel verder. Tot in de titel: Wilde eer.

Het weerzinwekkende idee van de zogenaamde “White Sharia” – dat staat voor: wij blanke mannen moeten de vrouwvijandige houding van de mohammedanen gaan imiteren – wordt nog net niet door hem omarmd:

Met sadistisch plezier, is witte mannen verteld dat witte vrouwen niet hun vrouwen zijn. Witte mannen gedragen zich daar naar. De implicaties zijn consequenties geworden.
Simpel gezegd is het de vrijheid van iedere volwassene om liefde, romantiek, of seks te bedrijven met iedere andere volwassene in een liberale cultuur. Maar dit was niet volledig het geval. Witte mannen waren cultureel niet vrij te zeggen: “jij bent vrij een andere etniciteit dan die van mij lief te hebben, en ik ben vrij om je daar op af te wijzen.” Dus rest de blanke man zelfontkenning of subversiviteit.

Kern van het verhaal: blanke mannen mochten/mogen/willen in de ogen van Freek blijkbaar geen relaties aangaan met vrouwen van andere etniciteit, mannen moeten samenwerken om de vrouwen van hun ‘stam’ in het gareel te houden. Of gaat het hier eigenlijk om sentimentaliteit? zoals bij Cartman, uit de animatieserie South Park. Wie zei daar ‘raszuiverheid’?

“De implicaties zijn consequenties geworden“.  Er staat: de zielige blanke mannen kunnen nergens heen met hun seksuele behoeften. Hoe pseudo-intellectueel wil je het hebben? De meerderheid van de mensen in Nederland is trouwens blank, niet wit. Trap toch niet in die smerige Black Lives Matter retoriek.

Erken Brand
Ik neem die gasten wel serieus. Hoewel dat niet altijd gemakkelijk is. Toen ik voor het eerst die naam langs zag komen, dacht ik: erken brand? Over welke brand hebben ze het? Het bleek om een naam te gaan die voorkomt in boeken van Tolkien. Die Erkenbrand is een personage dat de donkerlanders onder de duim houdt. Op die ‘onthulling’ wordt hooghartig gereageerd met de opmerking dat de naam níet daarvan komt, zonder aanwijzing waar deze opvallende naam dan wèl vandaan zou komen.
Deze nationalisten sturen een uitnodiging voor een bijeenkomst voor een uitslagenavond in het kader van de verkiezingen voor het Nederlandse parlement en die is dan in het Engels. Dat is nog wel om te lachen.

Ik scrolde langs de “avatars” en “bio’s” van de ruim vierhonderd mensen die op twitter het Erkenbrand-account volgen. In de ene ‘Nederlandse’ bio kom ik #teamgoebbels tegen, in een andere een Hitler-citaat. Die van ene Edelweiss bevat een lofzang op Oostenrijk. In het Engels … Een ander noemt zichzelf D.Ollegeit.

Zo’n avatar bestaat bijvoorbeeld uit een kop met tekst eromheen: “I have no girlfriend“. Dan moet ik wel gelijk aan die tekst van Freek denken. Het idee om in reactie op je frustratie daarover te gaan schrijven! Au, au. Niet op fitness gaan of iets gaan doen om je zelfvertrouwen op te krikken, maar samen met andere mannen daarover gaan mokken en dan dromen over ‘white sharia’: dat is niet pathetisch, potsierlijk of puberaal meer, dat is wel degelijk gevaarlijk.

Een volger noemt zichzelf Julius Streicher. Hij is van mening dat vrouwen geen les zouden moeten geven op een middelbare school. Er gaat een alarmbelletje af: welke nazi was die Streicher ook al weer? Wikipedia biedt uitkomst: Streicher was de drijvende kracht achter het blad Der Stürmer, vlaggenschip van de Duitse jodenhaat. Nog in de begintijd van het nazisme Streicher “accused Fleischmann [een joodse medewerker van de burgemeester van Frankfurt] of stealing socks from his quartermaster during combat in World War I“. Er komt een rechtszaak van en Streicher wordt veroordeeld voor deze vooral belachelijk overkomende beschuldiging. Maar hij liet het er niet bij zitten, kunnen we achteraf vaststellen.

Het geruststellende dat je over die volgers kunt zeggen is dat het maar om een kleine groep gaat. En het zijn maar volgers: veel van die 400+ volgers, zijn alleen dat: volgers, in de betekenis van ‘ik wil weten hoe zich dit ontwikkelt’. Flink wat journalisten daaronder. Volgers die wèl sympathiseren vormen misschien de helft van het aantal en daarvan is vast weer een flink deel vooral puberaal. In je avatar een afbeelding van de secretaresse van Hitler zetten, en de helft van je tijdlijn vullen met nazi-propaganda – echt met foto’s uit de jaren 30 en 40 dus – valt dat trouwens nog onder puberaal?

Iets meer duidelijkheid over waar het Erkenbrand om gaat, krijg je door het bekijken van de accounts die gevolgd wòrden door Erkenbrand. Bijvoorbeeld iemand die in de avatar een afbeelding van de secretaresse van Hitler heeft en de helft van zijn tijdlijn …

Ik zie flink wat Runentekens, “Germaanse etno-staat aan de Noordzee”, “Israël pleegt genocide op Palestijnen” en nog zo wat, maar uiteindelijk valt het aantal van dit soort uitingen in die bio’s best mee. De flirt met puur racisme wordt duidelijker wanneer je ziet hoe Erkenbrand in discussie treedt.

Demonisering van nazi’s
Joost Niemoller schreef: “Over Joden las ik overigens niets op de Erkenbrand site.” Ik las het ook niet: ik hoorde het. Onder andere op het YouTube kanaal van de heren. In de allereerste aflevering, die van de afbeelding boven dit stuk. Van oktober 2016. Vier jonge mannen die een ‘gesprek’ hebben. Ze zijn ‘onder elkaar’ maar van enige ontspanning is niets te horen. Twee hebben alleen een voornaam, de andere twee zelfs dat niet. Een noemt zich ‘Fausto’. Spannend: Duits en iets met je ziel verkopen aan de duivel. Op 11:46 vertelt deze jongeman op serieuze toon dat hij op 11-jarige leeftijd las over de Tweede Wereldoorlog en toen al vond dat de Duitsers totaal gedemoniseerd werden … Op de vraag op welk punten ze het vooral respectievelijk wat minder eens zijn met wat ze bij Erkenbrand aantreffen, zegt er een dat hij zich “minder druk maakt om de Joden“:

Hij is “gematigd”: hij is geen voorstander van uitroeiing van Joden; ze hoeven ‘slechts’ verjaagd te worden naar Israël. En de Palestijnen lijden onder de genocidale praktijken van de Israëli’s. Dat laatste is mijn aanvulling: hij zegt het er hier niet bij. Het is mijn associatie die is opgeroepen door het bladeren door de tijdlijnen van een aantal van die Twitter-accounts.

“Pegida is plebs”, zegt er een, en de rest gniffelt (7:08). Negers komen op de laatste plaats in de ordening van ‘de vijanden’. Eerst komen de verraders. Er wordt weer gelachen om de hint dat negers zo inferieur zijn dat ze zelfs een vijand van niets vormen.

Er is ook een aflevering – van maart van dit jaar –: getiteld ‘De Joods Christelijke traditie’. Het thema daarvan is: wat doen die Joden daar? Direct aansluitend op zijn introductie van het thema, vertelt ‘Constant’ (zo te horen niet Kusters) dat hij zich “afvraagt” of andere waarden niet belangrijker zijn in onze tradities: zoals de Grieks-Romeinse invloeden en het germanisme. “Moeten we niet spreken van Christelijk-Germaanse waarden?” Ik heb niet het hele verhaal van deze Constant afgeluisterd. Fausto is deze keer de interviewer en die – dat valt me nog best mee – accepteert niet klakkeloos wat ‘gast’ Constant naar voren brengt. Enigszins in het nauw gebracht, reageert die met dat hij alleen maar een discussie op gàng wil brengen.

Wat me het meeste stoort in de twitteruitwisseling met deze lieden, heeft overigens níet met Joden te maken; het is wat de beheerder van het account iemand voor de voeten werpt die een Surinaamse oma heeft:

Maar de houding tegenover Israël en Joden blijft toch wel een goede lakmoesproef: daarover zijn Erkenbrand en ik het in zekere zin eens!

Studiegenootschap Erkenbrand laat niet iedereen toe als lid. Indien je je aanmeldt wordt je gescreend. Zit er bijvoorbeeld in je Twitter-tijdlijn te veel sympathie voor Israël dan wordt je niet toegelaten. Dat wordt openlijk verteld, zo hoorde ik van iemand die dat meemaakte. Dit is een detail uit de tijdlijn van iemand die ook gevolgd wordt dòòr Erkenbrand:

Wat moet FvD doen?
Mijn indruk is dat Forum voor Democratie best beducht is voor de gevaren die kleven aan de snelle groei. Zo doet de partij bij de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar uitsluitend mee in Amsterdam. In andere steden wordt gezocht naar samenwerkingsverbanden met bestaande lokale partijen. In Rotterdam is al zo’n alliantie gevormd; met Leefbaar.

Ik zou het een goede zaak vinden wanneer daarnaast de screening van de nieuwe leden meer systematisch werd aangepakt. Nu is de praktijk dat iedereen lid kan worden en binnen een aantal maanden het bestuur, indien daar dringende reden toe is, alsnog nee kan zeggen.

Via een meer actieve en vanzelfsprekende screening zou voorkomen kunnen worden dat uitgesproken oikofoben – mensen die vinden dat we ons moet schamen voor de geschiedenis van Nederland, voor het christendom, de verlichting, de kruistochten of de (afschaffing van de) slavernij – lid worden. Anders gezegd: de kans op FvD-versies van Arnoud van Doorn (overgestapt van de PVV naar het kamp der mohammedanen) of Mohammed Anfal (overgestapt van Leefbaar Rotterdam naar de plaatselijke mohammedaanse partij) moet zo klein mogelijk zijn. Daarnaast zouden mensen geweerd kunnen worden die sympathie vertonen voor de hoofdpunten van de agenda van de OIC (Organization of the Islamic Cooperation): tegen vrijheid van meningsuiting waar die meningen betrekken hebben op de leer van Mohammed, anti-Israël, vóór elke mohammedaanse geïnspireerde afscheidingsbeweging en vóór directe invloed van ‘schriftgeleerden’ op de politiek. Ook fans van geschifte graven, a lá Kalergi of geschifte Joden – zoals deze mevrouw – zouden wat mij betreft trouwens beslist niet door de ballotage moeten komen.

En er zit nog een andere kant aan. Ik zou mezelf meer thuis voelen in de partij wanneer ik wist dat ik serieus gescreend was en toch toegelaten; ik ben me ervan bewust dat mijn afwijzing van het mohammedaanse gedachtegoed feller is dan die van de gemiddelde PVV- of FvD-stemmer, en ergerlijk stevig onderbouwd. Die zelfde felheid en onderbouwing vormen ook de inspiratie om dit stuk af te sluiten met een paragraaf over ridderlijkheid.

Kind blijven of kinderen krijgen
Soms twittert A.J. Boekestijn terwijl hij een glaasje teveel opheeft. Járen geleden was de hiernaast afgebeelde tweet aanleiding voor mij om een lang stuk te schrijven onder de weinig vleiende kop Hoort AJBoekestijn tot de allerdomsten onder politici of wetenschappers? Dat zes jaar oude stuk werd destijds slechts door luttele duizenden mensen gelezen en heeft helaas nog niets van haar actualiteit en belangrijkheid verloren.

Een of twee weken geleden was het weer zover. Deze keer twitterde het voormalige Kamerlid voor de VVD dat hij moeite had met dat alcoholverbod maar dat er best wel aantrekkelijke kanten zitten aan de leer van Mohammed. Zoals polygamie …

Een soort van eerlijkheid? Het sluit in ieder geval pijnlijk nauw aan bij dat thema ‘White sharia’: de race naar achterlijkheid, naar apengedrag zeg maar. Dat weinig vleiende stuk verwerkte ik, zonder de naam van Boekestijn te vermelden, in een brief die ik schreef aan mijn dochters. Ik publiceerde hem onder de titel Van levende jakhalzen en dode leeuwen in de bundel Bezorgde Vaders.

Voor een uitweiding over ridderlijkheid kan ik eenvoudigweg een passage uit die brief citeren, hoewel vandaag de dag dus een kleine aanvulling noodzakelijk is. Het stukje is geïnspireerd door het boek The Compleat Gentleman, geschreven door de katholieke Amerikaan Brad Milner.

Tot een jaar of duizend geleden, waren vrouwen in Europa, net als in de rest van de wereld, volstrekt opgesloten in hun biologisch en maatschappelijk gedefinieerde rol. Dat bleef daarna ook zo voor bijna alle vrouwen maar toch veranderde er iets. Er kwam een soort ideaalbeeld op. Milner beschrijft het in de vorm van een voorschrift voor de – moderne – gentleman: “Hij respecteert zijn vrouw op de enige manier die betekenis heeft: hij geeft haar ruimte om te zijn wat ze wil zijn“.

Je kunt er tegen aanvoeren dat het ‘slechts’ om een ideaalbeeld ging en gaat. Maar het is wel een beeld dat tot de verbeelding spreekt. En belangrijker: wat betekent het, omgekeerd, voor een cultuur wanneer het begrip gentleman zèlfs als ideaalbeeld niet gekend wordt? De achterlijkheid van de Koran op dit gebied staat hier lijnrecht tegenover: volgens dat boek zijn vrouwen hulpmiddelen voor mannen om zich voort te planten. Soera 65 gaat bijna uitsluitend daarover, soera 2 gedeeltelijk. Hoe mannen zich verhouden tot elkaar, tot vrouwen en vooral tot kinderen – meer in het bijzonder de kinderen van hun partner – is bepalend voor de aard van de beschaving. Je mag van mij ook zeggen: voor de mate waarin een samenleving beschaafd is.

Wij mensen zijn engelen noch apen, maar zeker met die laatsten hebben we wel overeenkomsten. Zo spelen ook bij ons hormonen een niet onbelangrijke rol in ons gedrag, vooral als we tussen de 11 en 77 jaar zijn, en verschillen mannen en vrouwen sterk. Om maar iets te noemen: de gemiddelde 77 jarige man is ongeveer even sterk als de gemiddelde 33 jarige vrouw.

Volgens mij zien heel wat vrouwen in beschaafde samenlevingen het op een of ander niveau van bewustzijn wel zitten dat de man in hun leven beschermende trekjes vertoont. Eventueel zelfs in combinatie met ietwat kinderlijk gedrag. Er zijn er echter verdomd weinig die wat voor positief gevoel dan ook hebben over mannen die in groepsverband beschermend èn bezitterig wensen te opereren, en al helemaal niet wanneer dat ‘beschermen’ niet op de eerste plaats betrekking zou hebben op (hun) kinderen. Op een heel enkele zwaar gestoorde na, zijn vrouwen geen leeuwinnen die zich erbij neerleggen dat hun nieuwe sekspartner de jongen van de vorige vermoordt.

Male-bonding: veel mannen kunnen niet zonder, maar er bestaat nogal wat variatie in de aard en ernst van die afhankelijkheid en daarmee in de politiek-maatschappelijke betekenis ervan.