Dat een staatsomroep niet deugt als nieuwsbron is erger dan een ervaringskwestie; het is een principekwestie. Een journalist hoort kritisch te zijn op de overheid, want die is de natuurlijke vijand van vrij beschikbare informatie.

Wie bovenstaande overdenkt zal gaan begrijpen dat zaken als de WOB belangrijk zijn, maar verre van essentieel. We leven in een tijd waar de nadagen van een eens vrij pers moeten werken onder staatsvleugels, en van bedrijven die belang hebben bij staatsbelangen. Maar we hebben toch redactieraden, die de onafhankelijkheid van een redactie waarborgen? Dat is maar beperkt waar.

Ten eerste vanwege de bescherming zelf: die geldt de groep die de redactie vormt, de meerderheid daarvan althans. Voor de eenling is er de facto geheel geen bescherming, en dat is een reden waarom veel redacties als kuddes opereren. Dat kuddes eenvoudiger te manipuleren zijn dan eenlingen komt daar nog eens bovenop.

Ten tweede is het bedrijfsmatige element dat een rol speelt.bij het voortbestaan van een medium. Geen geld, geen Zwitsers geldt net zo goed in de vorm van geen geld, geen vrijheid. Op de keper genomen zijn het zaken van dezelfde orde.

Het derde element is de vraag of de wil tot vrijheid binnen een groep journalisten wel als belangrijk ervaren wordt. Lang werd geredeneerd dat de journalistiek om die drang naar vrijheid links was. De huidige staatsomroep bewijst het tegendeel. Niet alleen dat vrijheid geen links begrip is, maar ook dat als men het eigenbelang identificeert met het belang van de staat, er geen enkele vrijheid of eigen initiatief meer resteert. Maandagavond werd van dat laatste weer een fraai voorbeeld opgevoerd.

#op1 #obamagate ‘simpel uitgelegd’ door Eelco pic.twitter.com/3hPS4qEKOH

— Hans Acker (@HansAckerNY) May 11, 2020

De krampachtigheid waarmee deze “journalist” een hem onwelgevallige waarheid – die (toevallig??) ook de EU in het geheel niet aan staat – probeerde weg te schoffelen was opvallend kneuterig. Eertijdse rechtse journalisten kon je nog het verwijt maken dat ze acties van een conservatieve overheid vergoelijkten, maar hoe zouden ook zij niet hebben gegruwd van de knullige verdediging van St.Obama door Eelco Bosch van Rosenthal? Dwingelandige overheden zijn niet verdedigbaar: wie dat als journalist niet begrijpt is geen journalist.

De vergoelijkers van links probeerden in de tijd van het regime van Pol Pot goed te praten wat niet goed te praten viel, en de heer Bosch van Rosenthal deed gisteren niets anders. Hij erkende impliciet dat hij op de hoogte was van wat er werd  gezegd, maar duidelijk was dat hij weigerde zich degelijk op de hoogte te stellen om te voorkomen dat hij een ongewenste waarheid in de ogen moet zien, en zo bovendien zijn bazen ongelukkig zou maken. Dat laatste is vanzelfsprekend hèt kenmerk van de schizofrenie waarin je als journalist van een staatsomroep maar al te snel verzeilt.

Het zijn sterke schouders die de weelde kunnen dragen van een goed salaris dat je door de overheid wordt betaald. Ambtenaren zijn weinig meer dan horigen. Anders gezegd:

Geld corrumpeert, maar makkelijk geld corrumpeert makkelijker.