Wat de ECB de afgelopen jaren deed, geld drukken en inflatie creëren in Europa, is in strijd met haar statuten en met het stabiliteitspact.

De president van de Duitse staatsbank was het met dit beleid niet eens en heeft gedreigd op te stappen, zoals andere Duitse bestuurders van de ECB dat ook hebben gedaan.

Dat lijkt voor de hand te liggen en misschien moeten we er ons eerder over verbazen dat twee personen, van wie we een soortgelijk verzet tegen het beleid van Draghi zouden hebben verwacht, het hebben laten afweten. Dat zijn onze eigen Klaas Knot uit Onderdendam en de Duitse bondskanselier Merkel. Eergisteren bij Buitenhof leek Knot er iets anders over te denken maar toen het er op aankwam heeft hij niet merkbaar hard geprotesteerd tegen het Draghi-beleid.

Ik denk dat het bij Merkel een mengsel is geweest van gebrek aan economisch inzicht en een overmaat aan pure aardigheid. Dat laatste vooral is een zeldzame eigenschap bij een politica. Bij Knot weet ik dat eigenlijk niet. Aan zijn financieel inzicht hoeft niet getwijfeld te worden. Je gaat eerder twijfelen aan je eigen oordeel want ook Draghi is natuurlijk allesbehalve een domme man.

Waarschijnlijk menen die twee dat het hier om een keuze gaat voor het minste kwaad. Als dat zo is, dan zouden ze eens een dagdeel met de oud-president van DNB Wellink moeten praten. Dat is een man die erom bekend staat dat hij ver vooruit kan denken. Ik zou graag willen weten wat die vindt van al dat geld dat nu naar de Mediterrane banken gaat en dat ooit hier op de markt zal komen.

Het noodfonds is aan het oordeel van het Hof in Karlsruhe onderworpen. Dat heeft daar eens soort Salomonsoordeel over geveld. Het mag wel en het mag niet, maar het Hof steekt in elk geval geen spaak in het wiel.

Interessant zou zijn om je voor te stellen wat er zou gebeuren als men in Karlsruhe het fonds ongrondwettig geacht zou hebben, het verboden had als het ware. De ECB en het fonds zelf zijn immuun in Duitsland. Die kunnen juridisch tot niets gedwongen worden. Het gevolg zou waarschijnlijk zijn geweest dat Duitsland haar economische steun aan het project had ingetrokken en dat de positie van Merkel onhoudbaar was geworden. Met de euro en de EU was het dan waarschijnlijk op termijn gedaan en hoe we verder moeten wist nog niemand.

Persoonlijk denk ik toch dat dit het mindere kwaad geweest was, maar daar zou ik nu graag Wellink over gehoord hebben.

Ik zie geen toekomst in de EU in haar tegenwoordige vorm en meen dat die of gesplitst moet in een Noord, een Oost en een Zuid Europese Unie met elk haar eigen munt of vervangen door een reeks van samenwerkingsprojecten. Aan die projecten zouden Europese landen dan meedoen voor zover ze dat nodig vinden. Dat laatste is in mijn ogen de betere oplossing maar waarschijnlijk moet de EU eerst failliet, anders gebeurt dat niet.

---

Dit artikel over ECB en politiek verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer over de ECB vindt u hier.