Binnen de Brusselse burelen van de macht schijnt de wanhoop te regeren: “de fut is er uit.” Dat klinkt beter dan het is, want het is nog lang niet genoeg.

De Volkskrant had vanmorgen een groot stuk van Marcel Peeperkorn, waar het EU-defaitisme af spatte. Een opwekkend gezicht, maar nog lang niet voldoende.

Want hoe plezierig het ook is om hoge EU-ambtenaren te horen zuchten dat alles stroperig wordt, en er niets meer lijkt te zullen lukken: de praktijk wijst uit dat dat zo maar om kan draaien. Wanhoop is geen slecht begin, maar veranderingen zijn essentieel. En veranderingen zullen alleen mogelijk zijn door de huidige instituties op te heffen. Dat we mogelijk gunstige zaken zullen proberen te behouden kan niet anders zijn dan vers 2: zonder de zekerheid van de volledige vernietiging van de Brusselse instituties voelt iedereen dat elk behoud zal uitdraaien op een herstel in een of andere vorm van waartegen een groot deel van Europa nu te hoop loopt. De EU als organisatie is doordrenkt met een bepaald type illusie, waarvan we af moeten. Radicaal. Compleet.

De boel is vastgelopen, zegt een EU-ambtenaar. Plannen voor meer samenwerking bij de energie-inkoop; nieuwe normen tegen luchtvervuiling; de interne markt voor digitale diensten; het wordt allemaal opgehouden en afgezwakt. Tekenend, zegt de ambtenaar, is het protest (gele kaart) van de Oost-Europese landen tegen het Commissievoorstel dat hun eigen burgers een beter loon garandeert in het buitenland: ook daar mag Brussel zich niet meer mee bemoeien.
In het niet zo verre verleden leidde de eurocrisis tot de roep om méér Europa: ambitieuze plannen voor een echte monetaire unie waren het resultaat. Die roep is verstomd, de blauwdrukken vergelen.

Het klinkt veelbelovend, maar het is niet genoeg. Ambtenaren de de moed verloren kun je vervangen door mensen met nieuw enthousiasme, desnoods rechtstreeks geïmporteerd van universiteiten die de afgelopen vijfentwintig jaar vanuit Brussel zijn geïndoctrineerd. Met programma’s die de lof der EU zongen, haar onontkoombaarheid benadrukten en jonge mensen zaken voor waar leerden aannemen die eenvoudig niet waar zijn (de EU is de enige garantie voor vrede sinds 1945 geweest) en zo meer. In feite is tenminste een hele generatie intellectueel vervuild met de Brusselse waanzin – en het kost tijd dat virus uit te roeien. Die tijd zullen we er voor moeten uittrekken. De aangerichte schade is niet met een paar penseelstreken te herstellen.

Dat betekent ook dat Europese samenwerking op een gezonder leest moet worden geschoeid. Wie weet wat er nog groeit? Maar de dwangmatige aanpak om de Europese volken desnoods verplicht samen te drijven in een federalistische dictatuur moet met wortel en tak worden uitgeroeid. Delenda est Brussel!! Vernietig de Brusselse EU.