Aan het taalgebruik herkent men niet zelden de achtergrond van de spreker. En in een tijdperk waarin kinderen al vroeg hebben leren communiceren via hun telefoons, is straattaal daardoor ook binnengeslopen in de manier waarop wij geschreven boodschappen versturen.

Je zou kunnen verwachten, dat als al op jonge leeftijd iedereen op een vergelijkbare manier communiceren leert, dat het taalgebruik min of meer gelijkaardig is. Dat blijkt tegen te vallen. Het hier naast staande plaatje laat duidelijk zien wat er gebeurt als iemand die een slechte opvoeding/opleiding genoten heeft, probeert uit zijn woorden te komen.

Wat opvalt is niet alleen de frustratie, om over een onvoldoende woordenschat te beschikken om daadwerkelijk indruk te maken. Maar je proeft ook het fanatisme waarmee wordt geprobeerd desondanks de tegenpartij verbaal te intimideren. Vanzelfsprekend, het heeft iets lachwekkends als iemand probeert je van zo grote afstand onder het tapijt te schreeuwen. Maar als hij voor je staat is het vermoedelijk minder lachwekkend. Zelfs als het een ukkepuk van twee turven hoog is.

Mededogen is op zijn plaats, maar ook dat voelt niet helemaal goed. Zulke onbedekte agressie, waarvan je weet dat die ook tot in het diepst van de ziel wordt gevoeld, vindt elders wel weer een uitlaatklep. Op straat, tijdens een confrontatie die de geachte gesprekspartner doet denken aan eerdere confrontaties als deze. Het vereist nauwelijks fantasie om je te kunnen voorstellen wat dan het gevolg zal zijn.

Wat dat betreft is het ook zorgelijk dat de Nederlandse politie hieraan te weinig doet. Om nu hier een uitgebreide jammerklacht te gaan houden over de lakse houding hiertegenover, die primair zijn oorzaak lijkt te vinden in ordinaire lafheid, is niet mijn bedoeling. Maar als dit soort jochies niet op tijd wordt gecorrigeerd, gaan ze aannemen dat het wel OK is om mensen zo te bejegenen. Voeg dat bij het kuddegedrag dat kenmerkend is voor deze groepen, en je kunt er zeker van zijn dat één rotte appel de hele meute aansteekt. En vermoedelijk al aangestoken heeft.

Met dit soort jochies moet je een hartig woordje spreken op een leeftijd dat ze nog te intimideren zijn door de uitstraling van gezag. Dat hun ouders daaraan onvoldoende meewerken is een probleem dat de overheid onder ogen zal moeten zien en leren hanteren. Want ooit zul je er toch iets aan moeten gaan doen. De houding van de ‘autoriteiten’ dat dat later wel eens komt, is niet langer hanteerbaar.

Later is al lang begonnen.