Weet u het nog, dat referendum op 1 juni 2005? Voor het eerst in de geschiedenis van het land kreeg de bevolking een directe vraag voorgelegd: Wilt u de Europese Grondwet, ja dan wel nee?

62% van de Nederlanders stemde tegen, een ongelofelijk percentage.

Het was het eerste en vermoedelijk voor lange tijd ook laatste referendum in ons land gehouden. Na twee jaar dolle paniek werd in 2007 ongevraagd een licht geëdite versie van diezelfde grondwet onder dreiging van kabinetscrisis door het parlement geloodst, in een flagrante schending van beloften aan het electoraat. Want we gaven daarmee geen soevereiniteit weg. En dus was er geen reden voor een referendum, aldus JanKlaassen Balkenende.

Dit schoot me dus door het hoofd toen ik vorige week donderdag een klein berichtje op Elsevier zag, waarin kort gezegd weer kond werd gedaan van een nieuw stukje verlies van soevereiniteit: het toezicht op banken, verzekeraars en financiële markten komt onder het gezag van de ambtenarenmoloch in Brussel. Geruststellend voegt het artikel er aan toe:

De nieuwe toezichthouders kunnen ingrijpen bij financiële instellingen, maar ze kunnen niet zonder meer nationale controleurs buitenspel zetten.

Niet zonder meer.

Wat een omineuze formulering. Mijns inziens betekent dat, dat ze precies kunnen doen wat ze willen, maar achteraf zal men verantwoording moeten afleggen. En hoe het zit met de verantwoording die de EU aflegt, dat weten we ondertussen wel. Voordat de filters van het systeem geopperde bezwaren hebben verwerkt ben je zo een jaar of vijf zes verder, en dat is dan nog slechts de procedure waarbij de EU niet uit volle macht tegenspartelt.

De betreffende Kamercommissie zal zich er ongetwijfeld mee bezig hebben gehouden, men zal verzekeringen hebben gevraagd, er zullen garanties zijn gegeven. Echt, ik geloof het. Maar niet dat we er wat aan zullen hebben. Of dat het iets uitmaakt.

Soevereiniteit die je weggeeft krijg je alleen maar terug door de hele EU en bloc de deur uit te zetten.