Dat die fundamentalistische agressie er uit kwam toen de leerlingen attent werden gemaakt op spotprenten bleek erger dan dat ze er hingen.

Nu is dat geen heel schokkende constatering, maar eentje die in het geblèr van ontsteltenis dreigt onder te sneeuwen. De cameraploeg van Powned werd ‘belaagd‘, maar aangezien dat is waaraan Powned zijn bestaansrecht pleegt te ontlenen is dat nu ook weer niet erg schokkend. Het is niet goed, maar anders verwacht je niet.

Veel belangrijker zijn de reacties op het gedrag van de leerlingen en een deel van hun ouders – al dan niet wegduikend. En de constatering dat de cartoon pas een probleem werd toen de onthoofding van de Franse leraar Paty werd herdacht, en de leerlingen de facto met hun neus op religieuze plichten werden gedrukt waarvoor ze zelf bij voorkeur wegduiken. Maar die ze wel degelijk herkenden als een religieuze plicht.

Maar niet doen dan, dat soort herdenkingen? Als puntje bij paaltje komt zal dat voortaan de politiek op scholen worden – zo werkt Nederland nu eenmaal. Principes zijn hier alleen belangrijk als er camera’s in de buurt zijn. Buiten dat enkele moment is het liever Blô Jan dan Dô Jan. Niet onbegrijpelijk, maar kies dan een ander vak. En/of een andere politieke partij.

Fundamentalistische agressie ontstaat bij de confrontatie met zaken die met name de profeet betreffen, en waarvan moslims weten dat ze er agressief op dienen te reageren. Wat we zien derhalve is conditionering. Een conditionering die het reguliere onderwijs in Nederland niet in staat is te doorbreken of te overschaduwen.

Of mensen of kinderen er vaak uiting aan geven lijkt te bepalen in hoeverre je iemand een fundamentalist noemt. Volgens de Nederlandse normen in ieder geval. Maar die Nederlandse normering is apekool, omdat ze uitgaat van de hoop dat de nieuwe generatie minder fundamentalistische agressie zal vertonen dan nieuwe generaties in het Midden Oosten. Het tegendeel is vaak waar – de gevoelens van maatschappelijke onthechting worden gecompenseerd met teruggrijpen naar de normen en waarden van het vroegere moederland – zoals die daar ooit bestonden.

Verkeerde vooraannames als basisprobleem
Als de term maatschappelijke onthechting valt dan is politiek Nederland er als de kippen bij om een subsidiepotje open te trekken en verder de ogen weer te sluiten, maar wat is feitelijk die maatschappelijke onthechting? Dat andere mensen in dit land niet islamitisch zijn, en dat ook niet echt worden willen. Het is dus een probleem dat in Nederland niet kan worden opgelost, zodat het noodzakelijk te volgen beleid niet moeilijk is – behalve voor de politieke denkers van de linkse persuasie.

Op de Rotterdamse school – voor VWO en HAVO, dus niet de domsten – blijkt de moslimpopulatie nu veel fundamentalistischer dan men dacht. Dat is niet de fout van de moslims, maar een fout van de school, en de Nederlandse overheid die die scholen niet op hun vingers tikt vanwege verkeerde vooraannames.

Maar zo lang de Nederlandse overheid zelf nog vertrouwt op christenfundi’s als Beatrice de Graaf die denken dat alle gelovigen in de wereld net zo denken als zijzelf, heeft ook onze overheid nog een lange weg te gaan. Alles over de islam dat er te weten is qua gedrag en reacties is namelijk al meer dan honderd jaar bekend, onder andere door onderzoek van Snouck Hurgronje rondom 1900, en het latere werk door Hans Jansen de Arabist. Modern onderzoek door Ruud Koopmans bevestigde dat feitelijk door een hoog percentage fundamentalistische opinies bij de gemiddelde moslim te constateren.

De reden dat we dat niet weten willen is dat een grote groep politici het onverteerbaar vindt. Daar zit de schuld, en daar moeten we zijn met onze commentaren. Al het NOS-gejengel is niet meer dan praatjes voor de vaak die worden begraven zodra iedereen zich heeft omgedraaid.

De afwijzing van het besef dat fundamentalistische agressie onlosmakelijk met de islam verbonden is – door linkse politici met een gemankeerd mensbeeld – is het grootste probleem van onze tijd.