Dat de euro een creatie is die politiek mogelijk moet maken wat anders nooit tot stand gekomen zou zijn mag ondertussen als welbekend worden beschouwd. Maar dat de euro contraproductief is ten opzichte van de oorspronkelijke doelen van de EC, en dat men dat in Brussel en Frankfurt beseft is andere koek.

Sinds de ECB in navolging van de Amerikaanse FED elke maand ongeveer €60 miljard op de markt smijt om de liquiditeit te garanderen die toch nergens anders dan bij banken terecht komt, kan de ECB in de ogen van het bankwezen even geen kwaad doen. Al gaan nu al stemmen op om het programma dat bedoeld was om in september 2016 af te lopen, nu al te verlengen tot 2018.

De waanzin ten top.

Met de gratis-geld-bonanza die aldus is opgetuigd zouden zelfs de Griekse banken rendabel kunnen worden, wat niet betekent dat ze dan ook gezond zijn. Gisteren hield Peter Praet (nomen est omen sic!)een voordrachtje in Duitsland, en hij nam de navolgende portfolio mee (pdf) Waarin u in 23 slides het complete falen van EU en ECB kunt zien.

Zoals daar zijn de groeiverwachtingen binnen de EU. Zelfs die zijn afgelopen 15 jaar door het ijs gezakt:

En dan is er altijd nog de hoop versus de realiteit. De verwachte groei tegenover de gerealiseerde groei:

Het verloop van de Europese productiviteit tegenover de Amerikaanse:

Investeringen, eveneens afgezet tegen ontwikkelingen in de USA. Let wel, lenen was nog nooit zo goedkoop, zodat investeringen nu een enorme piek zouden moeten laten zien. Echter:

En de leningen van banken aan de private sector. Banken lijken alleen nog te lenen aan overheden. Zeker sinds de ECB garandeert dat die leningen worden betaald, inclusief de rente er op, kan het eigenlijk niet op. Als de Centrale banken de commerciële banken niet nodig hadden om te maskeren dat er op een gigantische schaal aan directe schuldfinanciering van de overheden wordt gedaan, zou een groot deel van de bancaire sector haar bestaansrecht verliezen. Waar blijkbaar sowieso niet veel voor nodig meer is:

Bij de werkloosheidscijfers en de ontwikkelingen daarin moet U zich realiseren dat er uitzonderingen zijn, naar beide kanten. Al zal door de hoeveelheid migranten die Duitsland thans opneemt het percentage onweerstaanbaar gelijk worden getrokken – met op termijn alle gevolgen van dien voor de Duitse economie.

En de reële ontwikkeling van de consumentenvraag. Wellicht het meest vernietigende overzichtje, al strijden er een aantal om de eerste plek. Het toont overduidelijk de scheiding tussen zwakke en sterke eurolanden. Waar in de sterke een zwak herstel van de vraag is waar te nemen, is bij de zwakke de vraag met 13% teruggevallen – ten opzichte van 2006. Mogelijk een extra factor hierin is de migratie die ook vanuit de economisch getroffen landen op gang gekomen is richting Duitsland en de andere sterke landen. Met name vanuit Spanje en Griekenland zijn veel jonge mensen noordwaarts getrokken in de hoop op een betere toekomst. Dat zou impliceren, dat de groei in de sterke landen vrijwel nul zou zijn – en ten opzichte van 2006 scheelt dat op jaarbasis maar verdomd weinig.

Er is nog meer dat evenzo slecht uitpakt, maar amuseer uzelf daarmee. Het is een volkomen vernietigend overzicht van het eurodrama – van de ECB zelf.