Met de beproefde communistische salami-tactiek verdwijnen steeds meer bevoegdheden van onze lagere overheden richting de EU. Zo wordt de lokale democratie steeds verder uitgehold. De inflatie van ons stembiljet gaat steeds sneller.  

Momenteel is de Europese Commissie bezig de zogenaamde dienstenrichtlijn de ‘Services Notification Procedure’ die nationale overheden verplicht om nieuwe regelgeving aan de EC te melden, uit te breiden tot de lokale overheden; en dat niet achteraf, doch vóóraf zodat democratisch vastgesteld beleid wel een half jaar kan worden vertraagd; en nog langer kan worden geteisterd door juridische EU-procedures èn door juridische procedures door ‘stakeholders’, (lobbyisten) van grote bedrijven. Het gaat om belangrijke beleidsterreinen zoals bijvoorbeeld bestemmingsplannen, taxibeleid, (onder)verhuur aan toeristen enz. Maar ook als het om details zou gaan, is dit een ernstige en naar mijn mening ontoelaatbare aantasting van onze democratie.

Inmiddels wordt 80% van onze wetten gemaakt door de Eu. Dat heeft van onze nationale, provinciale en locale democratie flink aangetast en is in strijd met onze bottom-up cultuur..

Dit blijkt o.a. uit de verplichte privatiseringen van onze nutsbedrijven, de invloed van b.v. het COA, de verplichte Europese aanbestedingen die ons MKB duperen doordat in andere landen minder secuur met regels wordt omgegaan, en het Hof in Luxemburg dat – net zo als dat te Straatsburg –  niet alleen onze rechters, maar ook onze democratisch gekozen volksvertegenwoordigers overrulen.

Hoe moreel fout het Eu beleid kan zijn bleek medio deze maand toen een binnenvaartschip zonk in het Belgische Albertkanaal, en de belangrijke scheepvaartroute tussen Antwerpen en Luik was gestremd. Vanwege de Europese dienstenrichtlijn mocht het schip niet direct worden geborgen, maar moest er eerst een pan-Europese tender worden uitgeschreven: ondertussen kregen fabrieken hun grondstoffen niet geleverd, leden de varende ondernemers verlies, en last but not least stroomde dagenlang een deel van de kunstmestlading van het vergane schip in het kanaal en dus in het drinkwater van onder andere de inwoners van Antwerpen.

Waarom slikken de Vlaamse Belgen dat?

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland