Naar aanleiding van diverse recente gebeurtenissen is het goed om te zien dat er weinig nieuws onder de zon is. Deze column van Caroline over de betekenis van onze volksvertegenwoordiging heeft nog niets aan actualiteit ingeboet.

Gelukkig is er de afgelopen week uitgebreid gedebatteerd in onze volksvertegenwoordiging over wat Rutte al dan niet zou gaan melden in ‘Brussel’. Begrijp ik het goed dan dienen we – voor de slacht – in ieder geval verdoofd te worden, maar soms toch ook weer niet.

Het is volslagen onaanvaardbaar dat Rutte met dit resultaat terugkomt. Niet de dieven worden gestraft maar degenen die (nog net niet) lang genoeg getreiterd,, genegerd en uitgezogen zijn om Rutte c.s. daadwerkelijk te weerhouden van de uitverkoop van de burgers en diens nazaten.

Nou zou ik nog wel een keer kunnen opschrijven wat er volgens mij moet gebeuren, maar dat heeft geen enkele zin. En zo werkt het dus: mensen net zo lang aan de bel laten trekken dat ze er zat van worden, doen alsof je gek bent, niet naar rede luisteren en er al helemaal niet naar handelen, en dan gewoon lekker op een internationaal niveau afspraken maken die niemand meer kan veranderen.

De EU-grondwet (die geen grondwet was en nu verdrag moet heten) regelt namelijk dat ‘we’ er hier niets meer aan kunnen doen als de regeringsleiders eenmaal iets afgesproken hebben met elkaar. Ook al wordt Rutte c.s. door de Kamer heengezonden, dan nog verandert dat niets aan de gemaakte afspraken.

Nou ja, de Kamer, die heeft het drukker met belangrijker zaken blijkbaar. En het volk? Zelfs als vierendelen we Rutte en De Jager op het Groene Zooitje, dan nog blijven de gemaakte afspraken staan, en ook krijgen we dan nog eens de EU-politiemacht (??, ja hoor) op ons dak.

Al jaren worden we steeds verder de trechter ingezogen die fiscale unie heet. Een fiscale unie die vorm gegeven zal worden onder leiding van de grootste kleptocraten die ik ooit als bestuurders heb meegemaakt. Mensen die geen enkele zelfbeperking kennen als het om de portemonnee (en daarmee het leven en de toekomst) van anderen gaat, mits die maar behoren tot het ‘klootjesvolk’, en daartoe behoort iedereen die niet genoeg gestolen heeft om zich met privévliegtuigen en Mercedessen van te duur hotel naar te duur hotel te verplaatsen.

Opvallend: hoe onbeduidender men zich weet, hoe meer behoefte men heeft zich te omringen met de parafernalia van de macht. Alsof een maatpak de platte kleptocraat opeens een te respecteren burger zou maken. Het enige wat deze mensen onderscheid van de klasse mensen die wat opvallender tot de onderwereld behoort, is dat het een stuk duurder is hen ‘respect’ te betuigen dan gebruikelijk als er in criminele kringen om wordt gezeurd.

Eerst de EG. Niets aan de hand. Toen de uitbreiding en het strijden om bevoegdheden tussen staten en EU. Toen de euro. Na jaren van benauwenis eindelijk het referendum, eindelijk een mogelijkheid eens echt te kiezen met een duidelijk ‘ja’ of ‘nee’. Het werd ‘nee’, maar het enige wat we daar mee opschoten was dat zonneklaar werd (wordt en zal zijn) dat we eigenlijk niets te kiezen hebben, omdat alle partijen het eens zijn over één ding: de EU moet. Dan wel: de staatsmacht kan niet groot genoeg zijn.

Maar de uitslag van het referendum dan, die was niet voor tweeërlei uitleg vatbaar toch?

Nou, gelukkig wel, ca 67% van de bevolking werd (door de volksvertegenwoordiging en de regering nog wel!) op allerlei manieren uitgemaakt voor rotte vis en achterlijk op zijn best. Tja, dan hoor je het ook eens van een ander, niet? Nou ja, als dan alleen de (half)idioten uit het volk tegen gestemd hebben, dan kan je natuurlijk gewoon toch je eigen gang gaan als politicus, niet? Gelukkig geldt dit niet voor burgers als ze meedoen aan verkiezingen, gaan stemmen, voor verkiezingen waarbij de keuze de gebruikelijk is: dictatuur of dictatuur light. Dan zijn we opeens weer ‘slimme burgers die wel begrijpen dat …’.  Nou ja, en zolang je maar niet op de PVV stemt, dan ben je dus weer die slimmerd die het wel snapt.

Na de verkiezingen ben je weer de brave burger die opeens uit de pers moet vernemen – van Rutte – dat hij een volmacht heeft gekregen van de kiezer om te regeren. Blijkbaar was die volmacht volledig blanco, en in de Kamer blaat men – al dan niet verdoofd – alsmaar door. Maar als Rutte mij iets gevraagd heeft, dan is het toestemming voor de uitvoering van het VVD-verkiezingsprogramma en niet voor het aangaan van garanties en leningen om de zoveelste bankerbailout te realiseren. Sterker nog: geen geld naar Griekenland, beloofde hij uitdrukkelijk en met zoveel woorden.

Nou, ondanks alle bezwaren verder leek dat me een goed idee: dus, hup VVD gestemd. Toen Rutte vorige zomer dreigde in een soort Paars Plus te belanden, hebben we hem zelfs nog vanuit Frankrijk gebeld om hem te laten weten daar niet verheugd mee te zijn. Ook over het voeren van illegale agressieoorlogen heeft hij me niets gevraagd, laat staan dat ik hem daar een volmacht voor heb gegeven, maar dat terzijde.

En onderwijl zakken we steeds verder de trechter in, het korte moment dat we meenden iets over onze eigen lot te zeggen te hebben als samenleving, als individu, ligt al weer jaren achter ons. Wat gebleven is is slechts de nasmaak van een vies en voor politiek spelletje, gespeeld door onze politieke elite, niet één uitgezonderd. Dat zal de opstand wel geweest zijn waar Guusje ter Horst het over had, de opstand van de kleptocraten. Hoeveel miljard had zij ook al weer over de balk gegooid en welke foute declaraties probeert ze nu weer toe te dekken. Ach laat, maar. Haar blunders belopen nog geen miljard de afgelopen 5 jaar, dus wat zouden we ons druk maken niet?

Zware eisen gaan er gesteld worden aan Griekenland. Alweer? Zouden we niet eens zware eisen gaan stellen aan de Nederlandse staat? Dus: niet langer ‘bezuinigen’ door de lasten te verhogen voor de burgers, en er minder voor terug te geven (de prijs van de staat verhogen, de staat gaat minder doen met ‘meer’ en de burger ‘meer met minder’), maar de staat nu eens echt inkrimpen: minder ambtenaren, minder regels, minder kosten, meer vrijheid? Nou ja, dat lukt in Nederland al niet waar Rutte I daar toch ‘de macht’ toe heeft. En dan zou het hem wel in Griekenland lukken? En staatsbedrijven daar in onderpand nemen, is dat wel een goed idee, want waren die bedrijven winstgevend, dan zou Griekenland niet failliet zijn toch (beetje kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer).

Ik behoor natuurlijk tot het domme volk dat pas iets ziet als het het door de opstandige elite krijgt uitgelegd. In het democratisch proces is er nu geen moment meer om te verhinderen dat Rutte de afspraken zal maken die hij nu onafwendbaar noemt. Ik ben blij dat ik geen kinderen heb.

---

Deze column verscheen eerder op 24 juni 2011 op Artikel7.nu